Zapowiedź wytyczenia Polarnego Jedwabnego Szlaku – trzeciej osi projektu nowego Jedwabnego Szlaku –, jako uzupełnienie dla korytarza euroazjatyckiego i drogi morskiej indyjsko-pacyficznej, potwierdza plany mocnej i trwałej obecności w Arktyce, wspartej większym zaangażowanie inwestycyjnym. Jeśli dodamy do tego działania o charakterze analitycznym i eksperckim, zawiązywanie porozumień z państwami regionu a także otwierające się możliwości na płaszczyźnie energetycznej, rozumiemy, że polityczne i strategiczne znaczenie Chin w Arktyce będzie rosło.

Społecznie Arktyka jest bardzo zróżnicowana: kontrasty pod względem wskaźników demograficznych, poziomu życia czy zakresu praw występują zarówno pomiędzy państwami arktycznymi, jak również w obrębie każdego z nich. Szczególną cechą pejzażu społecznego Arktyki jest znacząca rola ludów rdzennych (w sumie ok. 400 tys. osób) w zarządzaniu poszczególnymi regionami, zwłaszcza zasobami naturalnymi.

Ideologia ponad prawdą. Świat służący do inkrustacji opowieści powodującej strach i obawy. Opowieści tym łatwiej uruchamianej, im mniej odbiorcy wiedzą o otaczającym świecie, im gorzej są zorientowani, im mniejsze potrzeby orientacji w świecie mają w sobie, im mniejsze aspiracje.

Antarktyczna wyprawa jachtem Selma Expeditions na Georgię Południową i Wyspę Słoniową śladami Ernesta Shackletona w relacji jej uczestniczki przekonującej: “Równowaga Georgii wydaje się bardzo chwiejna, wręcz zagrożona od momentu jej odkrycia przez naszą cywilizację. Ocalić i przywrócić jej pierwotne oblicze jest naszym obowiązkiem. To jest nasza Georgia”.

Trudno się dziwić, że ludzie z zagrożonych części świata uciekają przed dotkliwymi powodziami czy suszami. Już dziś służby graniczne UE nie są w stanie skutecznie kontrolować przemieszczeń ludności, czego wyraźnym obrazem jest kryzys migracyjny. Łącznie, w ciągu ostatnich 7 lat prawie 160 milionów ludzi zostało zmuszonych do zmiany miejsca zamieszkania w związku z ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi.

Putin nie waha się użyć jako straszaka ludności rosyjskojęzycznej, która może wyrazić chęć powrotu do Matuszki Rosji – oczywiście razem z terytoriami, na której żyje. Jeśli do słów Putina dołożymy fakty: prowokacyjne loty samolotów bojowych, testowanie odporności NATO, działania zbroje na wschodzie Ukrainy, zapowiedzi zmiany granic Rosji na Dalekiej Północy – obraz rysuje się niewesoły. Można przy tym założyć, iż im bardziej pogarszać się będzie sytuacja gospodarcza w Rosji, tym bardziej agresywna będzie polityka zagraniczna Kremla.