n many European countries the question concerning Muslim immigrants and refugees, Muslim minorities, Islam and radical political Islamism become a central political problem and one of the main points of public debate. It comes up frequently even in people’s everyday conversations in France, Belgium and Germany etc. This is not the case in Poland. For Poles is not a central matter of political dispute, and it does not – at least in the present – attract much public attention.

Am 23 Januar 2012 hat „die Neue Züricher Zeitung“ ein Artikel von Martin Pollack unter dem Titel „Furchtlos vor dem Schreckgespenst – wie Polen nach 2015 zum Tummelplatz rabiater Rechtspopulisten wurde» veröffentlicht.

Nie jest prawdą, że kryzys związany z COVID-19 wymaga od nas nowego kontraktu społecznego albo innego ułożenia relacji państwo – obywatel. Potrzeba, tylko i aż, wypracowania skuteczniejszych metod walki z przyszłymi pandemiami, doskonalszego zarządzania kryzysowego, lepszego planowania.

Europa, jak kiedyś Ruch Państw Niezaangażowanych, chce się trzymać swoich wartości i czerpać korzyści ze współpracy zarówno z USA, jak i z Chinami. Ale łączenie sprzecznych wpływów to nie lada wyzwanie.

Jeśli w USA wybory wygra Joe Biden, należy się spodziewać spektakularnego zanegowania polityk Donalda Trumpa. Także jego współpracy z Polską. Jednak na dłuższą metę USA nie mogą pomijać naszego kraju. Zbyt wiele nas łączy.

Unia Europejska nie powinna zapominać, że Chiny rządzone przez partię komunistyczną są jej strategicznym rywalem. Nasze kraje muszą wzmocnić instrumenty nadzoru nad chińskimi inwestycjami, bo tylko w ten sposób na dłuższą metę zapewnimy sobie suwerenność gospodarczą, ochronę dziedzictwa i bezpieczeństwo. Jeśli nie będziemy kierować się logiką coraz intensywniejszej reindustrializacji, Unia Europejska może stać się zachodnim laboratorium sinoglobalizacji.

Działania rządzących nie zawsze cieszą się uznaniem obywateli. Ale Angela Merkel spełnia oczekiwania zarówno Niemców, jak i Francuzów. To ona stanowi decyzyjny środek ciężkości w Europy.

Proces upadku reżimu Putina może trwać nawet kilka lat, ale nie mam wątpliwości, że już się rozpoczął. Rosyjskie służby (FSB, GRU) to zwykli nieudacznicy.

Przykładem zmagań Niemców z przeszłością jest utwór Deutschland zespołu Rammstein. Mocna, rockowa muzyka, video pokazuje historię od Hermana Cheruska, pogromcy Rzymian, po wieszanie żydowskich więźniów. Wszystko jest gewaltig: potężne oraz pełne przemocy. Płomienie, krew. Ponury, wagnerowski nastrój. Widać, jak trudno jest im odnaleźć spokój. Coś kryje się pod powierzchnią, atmosfera pełna jest niedomówień. Jak w kotle przykrytym ciężką pokrywą, w którym narasta ciśnienie.

Jak Trump zareagował na agresję Rosji przeciw ukraińskim okrętom? Czekał na to, co zrobi Europa.

Niezwykle ważną konsekwencją pandemii powinien stać się renesans zapotrzebowania na rzetelną, naukowo pozyskaną wiedzę.

Huawei jest Nord Streamem 2 do potęgi. W obu przypadkach nie mamy do czynienia wyłącznie z komercyjnymi projektami. Oba projekty mają wysoko polityczny wymiar. Oba projekty mają negatywny wpływ na bezpieczeństwo Niemiec, naszych sąsiadów i całej Europy. Oba projekty przyznają ekonomiczne profity autorytarnym reżimom, które te użyją dla swoich geopolitycznych korzyści. To dlatego oba projekty są z tego samego worka.

Wola polskiej podmiotowości – to zapewne najsilniejsze polityczne dziedzictwo Sierpnia 1980, niedoceniane zbyt często przez naszych unijnych sojuszników.

La volonté d’autonomie, constituant sans doute le plus puissant héritage politique d’Août 1980, reste encore trop souvent sous-estimée par nos alliés au sein de l’UE.

Trump, który jest bardzo czuły na punkcie godności swojej i Ameryki, uznał, że nie ma w Niemczech rzeczywistego partnera. Ważne są też silnie prorosyjskie sympatie Niemiec. Widząc, że Niemcy są państwem niespolegliwym, Trump wymyślił kontrpropozycję, tj. umieszczenie Polski w centrum zainteresowań Stanów Zjednoczonych w tej części świata. Nasz potencjał gospodarczy czy polityczny jest znacznie mniejszy niż niemiecki, ale przy odpowiednim dofinansowaniu mógłby się znacząco zwiększyć. Stany Zjednoczone zbudowały przecież Koreę Południową. Gdyby wybory wygrał Joe Biden, można przypuszczać, że Ameryka zwróci się ponownie ku Berlinowi i Moskwie.

Jedną z możliwych wizji przyszłości jest świat biedniejszy, gorszy, mniejszy – jak niedawno prognozował były indyjski doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Shivshankar Menon. Byłby to poszatkowany świat silniejszych nacjonalizmów, wyższych murów, sfer wpływów i postaw typowych dla gry o sumie zerowej, obszar wrogich relacji między USA a Chinami. To, jak Ameryka postąpi i jak począwszy od teraz, będzie się angażować w skali globalnej, zadecyduje w dużo większym stopniu niż jakikolwiek inny czynnik o tym, jaki świat po pandemii odziedziczymy. Potrzeba będzie czegoś więcej niż polityki typu Najpierw Ameryka.

Najlepiej by było, gdyby ruch ludności dało się prowadzić w cywilizowany sposób: przyjmowanie ograniczonej liczby, według kwalifikacji. Przyjmujący kraj decyduje według rozsądku, nie poddając się szantażowi moralnemu. No i warunki w Afryce musiałyby się w zauważalny sposób poprawiać. Dziś dla wielu Chińczyków szansa osiągnięcia czegoś razem może przeważyć nad chęcią życia w kraju bogatszym, ale obcym. Tego należy życzyć Afryce, ale do tego potrzebna jest transformacja demograficzna, a przed nią zmiana myślenia.

Zapis dyskusji, która miała miejsce 23 stycznia 2020 r. w Domu Polskim podczas 50. Światowego Forum Ekonomicznego w Davos. W debacie wzięli udział: Mateusz MORAWIECKI, premier RP, José Ángel GURRIA; sekretarz generalny OECD, Bruno LE MAIRE, Minister Finansów i Gospodarki Francji. Debatę moderował Piotr ARAK.