Staję tu dziś przed Państwem w Parlamencie żeby rozwinąć nasze stanowisko w kilku podstawowych kwestiach, które uważam za fundamentalne dla przyszłości Unii Europejskiej. Nie tylko dla przyszłości Polski, ale właśnie dla przyszłości całej naszej Unii.
W mediach greckich pojawiły się depesze agencji informacyjnych o wyroku polskiego Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego nadrzędności konstytucji w polskim systemie prawnym. Autorzy depesz, głównie polscy dziennikarze zawyrokowali: Polska nie uznaje prawa europejskiego, to początek POLEXITU. Czy aby na pewno?
Prof. Joseph STIGLITZ. Mike PENCE. Satoru NAGAO. Kai-Olaf LANG. Alexandre MASSAUX. Prof. Stanisław ŻERKO. Prof. Marc SCHUILENBURG. Bp Mirosław MILEWSKI. Mateusz MORAWIECKI. Prof. Bryn ROSENFELD. Prof. Jan WOLEŃSKI. Prof. Massimo PIGLIUCCI. Prof. Jeff JARVIS. Agnieszka LEGUCKA. Andrzej DUDA. Bogusław SONIK. Prof. Arkady RZEGOCKI. Prof. Ryszard LEGUTKO. Prof. Francisco José CONTRERAS. Prof. Renato CRISTIN. Todd HUIZINGA. prof. Thomas Hylland ERIKSEN. Bjørn LOMBORG. Zofia GOŁUBIEW. Alessandro TOMMASI. Prof. Richard BUTTERWICK-PAWLIKOWSKI. Agaton KOZIŃSKI. Prof. Mikołaj MALINOWSKI. Prof. Andrzej NOWAK…
Unia Europejska zmienia się w ten sposób, że w coraz większym stopniu wyraża interesy państw, które są dłużej w Unii, zwłaszcza państw największych (Niemiec, Francji etc.). Państwa te miały bowiem największy wpływ na stanowienie zasad. Np. zasady głosowania w UE zmieniały się w taki sposób, że uprzywilejowały państwa największe. Z kolei przyjęcie euro służyło w większym stopniu Niemcom niż np. Grecji. Nie jest zatem tak, że wszyscy w takim samym stopniu korzystają z członkostwa w Unii Europejskiej.
Wygląda na to, że Unia może mieć nadzieję najwyżej na zmianę rządu w zbuntowanych środkowoeuropejskich państwach członkowskich. Rodzi to jednak trudne pytania o charakter UE jako podmiotu politycznego. W sytuacji, w której Unia Europejska potrafi współpracować wyłącznie z uległymi rządami i politykami wpisującymi się w określoną ideologię, niektórzy „obywatele UE” zaczynają być naprawdę równiejsi od innych.
Gdyby dziś nad Wisłą doszło do referendum w sprawie członkostwa we Wspólnocie, to jego zwolennicy wygraliby z dużą przewagą. Ale gdyby Bruksela wstrzymała transfery finansowe do Warszawy, to te proporcje mogłyby się zmienić.
Europejscy decydenci to wiedzą.
Pojęcie racji stanu – tak w filozofii politycznej, jak i w politycznej praktyce – nie jest zwykłym synonimem troski o dobro wspólne
O Zemmourze obecnie mówią wszyscy. Zapełnia wielkie sale na tysiąc osób, książki podpisuje godzinami. I słucha ludzi, a ci mu mówią, że go potrzebują i na niego liczą. Niektórzy widzą w nim prawie zbawcę. Oczywiście są tam tylko jego zwolennicy, ale jest ich niemało.
„Causeur” to tygodnik francuskich wpływowych środowisk intelektualnych, politycznych i biznesowych założony przez Élisabet LÉVY, Gila MIHAELY i François MICLO. W tytule stale publikują m.in. Alain FINKIELKRAUT, Charles BEIGBEDER, Chantal DELSOL, Pascal BRUCKNER, Xavier NIEL, Luc ROSENZWEIG, Marcel GAUCHET, Régis de CASTELNEAU. Eryk MISTEWICZ tłumaczy francuskim czytelnikom “Causeur” „polską duszę”, także w najnowszym kontekście polskiego i węgierskiego weta wobec pozatraktatowych prób narzucenia ograniczeń w przyznawaniu funduszy.
Kryzys gospodarczy i związane z nim zagrożenia wewnętrzne i zewnętrzne będą tym, co prawdopodobnie rozstrzygnie o dalszych losach Unii Europejskiej i poszczególnych krajów.
Historia integracji europejskiej pokazuje, że najgłębsze jej kryzysy są reakcją na zbyt daleko idące zapędy federalistyczne.
Europa nie ma ani wspólnego języka, ani wspólnych wartości, ani wspólnych interesów; mówiąc w skrócie, Europa nie istnieje, nigdy nie będzie stanowić jednego narodu, a tym bardziej wsparcia dla ewentualnej demokracji.
Asertywna polityka Chin w ostatnich latach wywołała wiele napięć. Bliska współpraca Australii, USA i Wielkiej Brytanii jest symptomem zmian, nie przyczyną.
USA i ich główni sojusznicy są zdeterminowani, by powstrzymać wzrost znaczenia Chin. Z kolei UE jest biernym obserwatorem, źle przygotowanym do geopolitycznej rywalizacji.
Pandemia sprawiła, że półprzewodniki stały się ważniejsze niż kiedykolwiek w przeszłości. Zaczyna się geopolityczny wyścig o światowe przywództwo w produkcji tych mikroskopijnych komponentów.
Sądziłem kiedyś, że polska inteligencja przetrwa, ale pomyliłem się. Przeceniłem wpływ „Solidarności” na zachowania naszych elit, nie zauważyłem przyrodzonego polskiej klasie intelektualnej połączenia pychy i poddaństwa.
To jedna z najciekawszych debat, która odbyła się w ramach Kongresu 3W. O węglu, wodzie i wodorze dyskutowali Beata Daszyńska-Muzyczka, Paweł Nierada, Ireneusz Zyska, Piotr Dardziński, Małgorzata Jakubowska, Artur Michalski, Wojciech Myślecki, Michał Wieczorowski. Debatę moderował Michał Kamiński.
Kongres od ponad dekady jest miejscem dyskusji na temat stanu Rzeczypospolitej, wyzwań przed nią stojących oraz strategii, które trzeba obrać, by tym wyzwaniom sprostać.
„Projekt europejski znajduje się w głębokich kłopotach, ale zasługuje na to, by go bronić” – przekonywał Timothy Garton Ash w 2019 r., na chwilę przed wybuchem pandemii. Tylko czy Europa sama tego chce?
Strefa euro ma dziś jeszcze większe problemy niż w czasie poprzedniego kryzysu. Nie widać tego, gdyż Europejski Bank Centralny drukuje pieniądze w ogromnej skali. Skończy się to wysoką inflacją.
