Biblioteka jako ciemna, lekko zatęchła sala, w której unosi się zapach starego papieru? O nie, pracownicy Biblioteki Miejskiej w Gliwicach pokazują że bibliotekarze to nie nudziarze! Z dużą dozą dystansu do samych siebie i poczuciem humoru pokazują, że każdy może wcielić się w bohatera swojej ulubionej książki, pożartować z konwencji i formy, jednocześnie popularyzując czytelnictwo.

Każdy z nas jest inny, każdy na swój sposób piękny. Czasami widzimy to od razu, czasami po chwili, czasami do odkrycia drugiego człowieka potrzebujemy czasu. Piękno w róznorodności, piękna poznawanie. Ale też piękno wybuchające wiosną. Warte zatrzymania w kadrze.

Wiem, że nie każdy chce oglądać te brzydsze części miasta – w szczególności urzędnicy. Gdy na co dzień panuje chaos i wieczna gonitwa a ludzie pędzą i nie mają się czasu zastanowić nad najprostszymi sprawami – ja chciałabym widzieć tu spokój i harmonię. Wiem co niektórzy mogą powiedzieć: że moje miasto jest opuszczone i smutne, nie tętni życiem, gwarem, ale z drugiej strony: czy życie to chaos? gonitwa? a gdzie drugi człowiek?

Wprawdzie akurat tegoroczna zima niekoniecznie nas raczy śniegiem ale dla morsów jest to pogoda w sam raz. Mieszkańcy Gliwic i okolic skrzykują się na Facebooku na wspólne „kąpiele w endorfinach” czyli w tym przypadku w jeziorze Czechowice – temperatura wody 1 stopień.

Polskie miasta żyją w grudniu nie tylko w okolicach centrów handlowych a Święta Bożego Narodzenia stanowią okazję do wspólnego przeżywania nie tylko Pasterki. Oto poetycki, fotograficzny zapis Bożeny Nitki atmosfery tych dni w Gliwicach.