Młodym uczonym rzadko dziś zaszczepia się marzenia, np. by w przyszłości stali się mistrzami, by kiedyś mogli stworzyć swoje opus vitae, wzorem nie są już uczeni pokroju Leszka Kołakowskiego. Zamiast tego uczy się skuteczności, by od początków swojej kariery, a nawet od czasów studenckich adepci nauki potrafili zdobywać punkty i granty.

Silne państwo nie oznacza wcale państwa niemoralnego, zaślepionego na potrzeby innych. Przeciwnie, tylko w takich państwach i tylko w stabilnych wspólnotach może powstać zamysł pomocy i wsparcia dla potrzebujących.

Walka z pandemią musi opierać się na ograniczeniach życia społecznego, których w obecnych realiach nie powinno się kwestionować.

Przez wiele lat spieraliśmy się, czy uniwersytet powinien działać jak przedsiębiorstwo, zastanawialiśmy się, czy powinien być kopią sprawnych korporacji, narzekaliśmy na jego niepraktyczne cele. Zdaje się, że przeoczyliśmy debatę nad rolą formacyjną uniwersytetu, przekazem idei itp.

Uruchomienie tego projektu rozegra się jednak nie w laboratoriach, lecz w salonach politycznych. Rewolucja biologiczna będzie musiała dysponować usprawiedliwiającą doktryną polityczną, apologią zmiany kulturowej i mieć nową agendę polityczną. I z całą pewnością nie będzie ona polegała na ewolucyjnej i stopniowej liberalizacji obecnego prawa. Fundamentem ideologicznym transhumanistycznej zmiany stanie się nowa forma sekularyzacji – można ją nazwać bio-laïcité.