Bardzo istotny jest dotychczasowy stosunek do Rosji. Premier Kaja Kallas nie tylko głośno krytykuje reżim Putina, ale również pochodzi z kraju, który ostrzega Zachód przed rosyjskim imperializmem od trzydziestu lat. Premier Mark Rutte w przeszłości ucieleśniał merkantylizm, który stał się nieodłączną częścią holenderskiej polityki zagranicznej.

W centrum rosyjskiej polityki znajduje się obecnie spektakularna przemoc.

Sojusz ma powody do świętowania. Lecz zadań do wykonania ma wciąż znacznie więcej.

Zbliżający się lipcowy szczyt NATO w Wilnie sprawia, że zyskuje na popularności pewien pomysł. Sugeruje się, że zamiast członkostwa w Sojuszu należy zaoferować Ukrainie silne gwarancje bezpieczeństwa i pomoc wojskową – pisze Edward LUCAS.

Podejście Niemiec to wynik nałożenia się problemów ze zrozumieniem różnych powiązanych ze sobą aspektów historii – pisze Edward LUCAS.

Publiczne uroczystości w Rosji gloryfikują władzę państwową. Podobne celebracje w monarchii konstytucyjnej podkreślają ograniczenia takiej władzy – pisze Edward LUCAS

Ukraińcy nie przestaną walczyć, dopóki Rosja nie złoży broni. Ich przyjaciele w Polsce i innych, nie tylko bałtyckich krajach nie przestaną ich wspierać. Jeśli rosyjski imperializm nie dozna klęski na Ukrainie, to odzyskanie sił i powrót do ofensywy przez Kreml będą jedynie kwestią czasu. Celem Rosji może paść znowu Ukraina, ale może też nim zostać inny sąsiedzki kraj.

W przyjaźni „bez granic” coraz częściej pojawiają się ograniczenia – pisze Edward LUCAS.

Prawdziwa polityczna reforma w Rosji wymaga głębszej diagnozy i bardziej bolesnej kuracji. Osoby z zewnątrz, szczególnie te pochodzące z krajów, które padły ofiarą rosyjskiego lub sowieckiego imperializmu, rozumieją to aż nazbyt dobrze. A rosyjska opozycja? Nie do końca.

Rywalizujące ze sobą rosyjskie klany przygotowują się na kolejny etap walk: ochronę swojego stanu posiadania i walkę o potężne zasoby, które pozostaną po upadku reżimu

Podczas gdy reputacja Zełenskiego jest bez mała kuloodporna, pozycja Władimira Putina zaczyna słabnąć. Informacje na ten temat znajdują rzeszę odbiorców. Najnowszy news dotyczy rzekomej operacji „Arka Noego”, w ramach której rosyjski przywódca ma zostać wywieziony w bezpieczne miejsce, prawdopodobnie do Ameryki Południowej, gdzie ma schronić się przed zamachem stanu.

Niemcy ponoszą minimalne koszty w porównaniu z Ukraińcami, którzy walczą i giną nie tylko za swój kraj, ale za całą Europę. Leniwe tempo ewolucji niemieckiej polityki zagranicznej uderza jako rażąco samolubne.

Wojna wywołana przez Władimira Putina oznacza, że czas pomyśleć o niewyobrażalnym. Kolejny rządzący Rosją może być gorszy. A my niestety jesteśmy na to nieprzygotowani.

Brytyjska monarchini oddała nam to, co odebrało nam barbarzyństwo.

Twierdzenie, jakoby Gorbaczow pozwolił na upadek imperium sowieckiego bez rozlewu krwi, pośrednio sugeruje, że Gruzini, Łotysze i Litwini, których rzesze zabito i zraniono w nieudanych zamachach stanu w latach 1989–1991, są podludźmi.

Kreml traci kontrolę nad sytuacją. Ani jeden element początkowego planu inwazji na Ukrainę nie przetrwał zderzenia z rzeczywistością.

Rosja otrzymuje niewłaściwy przekaz. Zauważa rosnące „zmęczenie Ukrainą” w coraz większej liczbie zachodnich krajów. Dla wielu rządów priorytetem jest uniknięcie głodu na świecie i zimowego kryzysu energetycznego. Nie zdają sobie one sprawy, że problemy te są jedynie symptomami gotowości Kremla do zaburzania i niszczenia życia innych w pogoni za swoimi geopolitycznymi celami.

Obok biurka Putina znajduje się kurek, którym można wyłączyć rosyjski eksport energii do Europy. Może to sprawić, że kraje takie jak Francja, Włochy i Niemcy staną się zimniejsze, biedniejsze i bardziej skłócone. Ale nie bardziej skłonne do współpracy – odcięcie dostaw tylko utwierdzi społeczeństwa tych krajów oraz ich przywódców w spóźnionym przekonaniu o niebezpieczeństwach wynikających z zależności od imperialistycznego sąsiada ze Wschodu.