Kubańskie produkty biotechnologiczne, w tym szczepionki stosowane w programach szczepień dziecięcych, były eksportowane do 49 krajów już przed pandemią. Kuba nie kryje swoich planów, w ramach których jej szczepionki przeciw COVID-19 mają być eksportowane, nie tylko do zaprzyjaźnionych Wenezueli czy Iranu.

Francja uznała niepodległość swojej byłej kolonii niechętnie, domagając się w zamian bardzo wysokiego odszkodowania finansowego, które Haiti musiało spłacać przez wiele dziesięcioleci i które stanowiło ogromne obciążenie dla gospodarki kraju.

Rosja jako uważny i aktywny obserwator stosunków międzynarodowych uważa, że Ameryka Łacińska znajduje się w punkcie zwrotnym, a stawka wzrostu wpływów w regionie jest olbrzymia.

Pod względem liczby zakażeń koronawirusem Brazylia jest na niechlubnym drugim miejscu na świecie po Stanach Zjednoczonych, z ponad 12,2 mln potwierdzonych przypadków i ponad 300 tys. zgonów związanych z COVID-19.

Po raz pierwszy w niedawnej historii regionu udało się odwrócić trend wzrostu nierówności. Ponad 50 milionów mieszkańców Ameryki Łacińskiej wyszło z biedy i powiększyło klasę średnią.

Istnieją narzędzia i strategie, które mogłyby problem głodu rozwiązać. Potrzebne byłyby wola polityczna oraz świadomość społeczeństw, które mogłyby wywrzeć nacisk na swoich liderów politycznych. Czy tegoroczna Pokojowa Nagroda Nobla odegra taką rolę?

Od początku XXI wieku ponad dwukrotnie wzrósł odsetek studentów w Ameryce Łacińskiej. Na uczelnie wyższe trafiły dzieci z biedniejszych rodzin. Teraz z powodu pandemii muszą rezygnować z nauki.

Trump Tropików? Brazylijska mieszanka filipińskiego Duterte i tureckiego Erdoğana? Otóż nie. Jair Bolsonaro – mimo wielu krytycznych opinii, porównań do populistów i niepochlebnych etykietek mu przypisywanych – to nie lokalna karykatura Donalda Trumpa, tylko Brazylijczyk z krwi i kości, świetnie rozumiejący niepokoje i troski swojego narodu i sprawnie korzystający z okazji, które stwarza mu historia.

Dwa małe kraje, Urugwaj (3,5 mln mieszkańców) i Paragwaj (7,2 mln mieszkańców), przełamały regionalny trend i mogą pochwalić się niemal całkowitym zwycięstwem nad koronawirusem.

W obliczu nowych zagrożeń i wręcz przerażającej niewydolności państwa w wielu dzielnicach biedy rolę służb policyjnych przejęły gangi narkotykowe. W slumsach Rio czy São Paulo gangi wprowadziły godzinę policyjną, pilnują przestrzegania kwarantanny i dystrybucji żywności. W meksykańskich dzielnicach biedy gangi rozdają potrzebującym paczki żywnościowe i środki higieniczne i dezynfekujące.

Dla najbiedniejszych obowiązkowa kwarantanna to pułapka bez wyjścia.

Ekwador trafił na nagłówki mediów na całym świecie za sprawą dramatycznych doniesień o zwłokach zalegających na ulicach Guayaquil, które nie nadąża z pogrzebami osób zmarłych.

W Brazylii coraz częściej pojawiają się doniesienia o tym, że biedni mieszkańcy ulegają oparzeniom chemicznym z powodu źle przygotowanych środków dezynfekujących ręce. W wielu miejscach przychodnie i szpitale często nie mają nawet bieżącej wody. Apele o częste i dokładne mycie rąk mydłem są tu nie do wypełnienia. I brzmią złowrogo – bo jeśli nie będziemy myć rąk tak często, jak apelują Europejczycy, ba, jeśli nie będziemy mogli myć rąk mydłem nawet raz dziennie, to czy jesteśmy skazani na zakażenie?

Sztukę dyplomacji kulinarnej do perfekcji opanowały kraje takie jak Korea Południowa, Tajlandia, Malezja oraz Peru.

Specyfiką panamską jest zwyczaj „mojadera”, czyli oblewanie się wodą, co bardzo przypomina nasz śmigus-dyngus. Przygotowane są specjalne balony z wodą, wiadra i węże strażackie.

Jeśli problemy mają kraje o wysoko rozwiniętym systemie opieki zdrowotnej, jak Stany Zjednoczone czy Włochy, to czego mogą oczekiwać kraje takie jak Uganda, Ekwador czy Boliwia?

Ameryka Łacińska jest dziś świadoma własnych ułomności i coraz bardziej zdecydowana, aby te odwieczne problemy – korupcję, nierówności, przemoc – wreszcie zwalczyć. Poszukuje swoich skutecznych sposobów na powrót do wzrostu w dzisiejszym świecie – różnym od świata z początku stulecia. Przegrają politycy, którzy – tak jak Sebastián Piñera – zuchwale lekceważyli głos społeczeństwa.

Mieszkańcy Buenos Aires wyjątkowo upodobali sobie wieczorne wyjścia do teatru i czytanie książek jako sposób na spędzanie wolnego czasu. Argentyńczycy wciąż są narodem namiętnie czytającym i zawsze wolą papierowe wydanie książki czy gazety od elektronicznego.

Naukowcy uważają, że bez zdecydowanego nacisku świata na Brazylię Amazonii grozi zagłada.

Przez trzy tygodnie Chile przeżywało wstrząsy. O skali protestów świadczy fakt, że jednego dnia na ulice Santiago wyszło ponad milion ludzi. „Chile się obudziło” – skandowały tysiące demonstrantów w parku O’Higgins w centrum stolicy.