Eskalacja emocji nie pomoże w ustaleniu prawdy, a wręcz pokazuje, że nie o nią chodzi, lecz o zniszczenie autorytetu Jana Pawła II i o to, by dać upust nienawiści do jego osoby i do jego nauki.

Karol Wojtyła i Gabriel-Marie Garrone podzielali przekonanie, że wiara i rozum winny się wspierać w poznawaniu prawdy, dzięki czemu rozwija się kultura humanistyczna. Szczególną rolą nauki katolickiej jest wskazywanie na wartości duchowe i moralne w dzisiejszym świecie, zagrożonym coraz bardziej procesem dehumanizacji życia społecznego

Bliska i merytoryczna współpraca oraz następstwo pontyfikatów łączą papieża Polaka i papieża Niemca. Magisterium Benedykta XVI stanowi najbliższy kontekst nauczania Jana Pawła II.

Chciałbym wskazać na to, co łączyło Karola Wojtyłę z Francją i jej kulturą oraz jakie znaczenie Jan Paweł II przypisywał francuskiemu katolicyzmowi, a także na rolę, jaką Francuzi, ludzie Kościoła i kultury, odegrali w pontyfikacie polskiego papieża.

Pamiętać o św. Janie Pawle II nie znaczy, by pilnować tylko kolejnych rocznic, lecz przede wszystkim, by stać się realizatorem tego, czym on żył i czemu poświęcił swoje życie.

Zwołanie soboru stanowiło akt odpowiedzialności za Kościół i ludzkość, chęć zrozumienia współczesnego świata i podjęcia z nim dialogu w imię wspólnej przyszłości – pisze ks. Andrzej DOBRZYŃSKI

Członkowie synodu nie posiadają mandatu ludu, by jak posłowie w parlamencie podejmować decyzję, lecz są świadkami wiary. Podczas synodu nie chodzi o wykazanie się sztuką przekonywania czy o przeforsowanie nowego rozwiązania, lecz o wspólne odkrycie odpowiedzi wiary i wyrażenie jej w formie odpowiadającej konkretnej epoce.

Za egoizm polityczny i gospodarczy przyszło już nieraz zapłacić wysoką cenę. Słowa Jana Pawła II, że „nie będzie jedności Europy, dopóki nie będzie ona wspólnotą ducha”, powracają po dwudziestu pięciu latach, niepokojąc sumienia i inspirując umysły.

Przykład rodziny Wojtyłów może inspirować także dzisiaj, kiedy nie brakuje rodzin naznaczonych cierpieniem i różnego rodzaju dramatami. Może inspirować do tworzenia dobra i do wzbudzania nadziei.

„Gdzie są nasze Kościoły, gdy dialog zostaje zerwany, a do głosu dochodzi przemoc zbrojna, przemawiająca językiem śmierci?” – pytał Jan Paweł II na spotkaniu z prawosławnym patriarchą Teoktystem i członkami Świętego Synodu w Bukareszcie (8.05.1999). Pytanie to jest również aktualne wobec trwającego konfliktu na Ukrainie.

Żołnierze nie mogą zapomnieć o sumieniu. Ślepe posłuszeństwo nie usprawiedliwia zbrodni wojennych. „Istnieje moralny obowiązek sprzeciwiania się rozkazom, które nakazują ludobójstwo”. Wojskowi mają także obowiązek przestrzegania „norm humanitarnego prawa międzynarodowego”.

Książki Yves’a Congara są kopalnią wiedzy o Kościele, która nie pozwala wybrać tylko jednego jej fragmentu i odsunąć na bok resztę. Congar uczy, by o Kościele „myśleć całością”, to znaczy by nie tracić z pola widzenia istotnych aspektów i wymiarów jego natury, życia i posłannictwa.

Bardzo ważne jest, by odmienić oblicze Kościoła, ponieważ zostało zamazane przez skandale seksualne i brak relacji i lekceważenie ofiar, przez nadużywanie władzy, co papież określa klerykalizmem, przez nieprzejrzysty sposób dysponowania finansami i inne słabości i zło.

W ujawnianiu skandali seksualnych i pedofilskich w Kościele znaczącą rolę odegrali ludzie świeccy, ale także osoby nie związane z katolicyzmem. Z uznaniem myślę o postawie tych, którym dobro ofiar, ale i autentyczne dobro Kościoła leżą na sercu i którzy budują odpowiednie struktury i procedury postępowania, by zapewnić bezpieczeństwo dzieciom i młodym.