Polska potrzebuje powrotu Francji do Europy Środkowej, powrotu zainteresowania, i to nie tylko do Warszawy – mówi prof. Zdzisław Krasnodębski.

Zachód i Wschód w zupełnie odmienny sposób postrzegają takie zjawisko jak kryzys migracyjny – zglobalizowane spojrzenie, a także postkolonialne poczucie winy sprawiają, że kraje ściany atlantyckiej chętne są przyjmowaniu imigrantów, po części wywodzących się z dawnych kolonii, gdy tymczasem narody drugiej części Europy patrzą na tę imigrację z wrogością, widząc w niej nową inwazję.

Un fossé à l’origine d’une vision radicalement différente du rôle mondial de l’Europe, de ses droits et de ses devoirs. Ce fossé est celui de la colonisation. Tous les pays européens situés à l’ouest de cette diagonale allant de l’Italie à la Pologne ont participé à l’expansion coloniale européenne : le Portugal, l’Espagne, le Royaume-Uni, la France, la Belgique, les Pays-Bas, le Danemark, la Suède, l’Allemagne. Ils ont développé, dans cette entreprise, une conscience de la mission civilisatrice, du devoir de police, et plus tard une certaine culpabilité et un besoin de rédemption. On pourra objecter que l’Italie a participé à ce mouvement, en Ethiopie et en Libye, mais ce ne fut qu’une parenthèse de deux décennies étroitement associée au régime fasciste, et par conséquent moins structurant dans la mentalité italienne.