Kocham historię. A jeszcze bardziej kocham historię, która uczy, daje nam siłę, byśmy mogli być godnymi naszej przeszłości i wspólnie budować Europę jutra.

J’aime l’histoire. J’aime encore plus l’histoire utile, celle qui nous donne de l’énergie pour être dignes de notre passé et construire ensemble l’Europe de demain.

W czasie, gdy międzynarodowy porządek zbudowany po 1945 roku jest kwestionowany, wybór, przed którym stoją Europejczycy, jest jasny: albo postanowimy wziąć los w swoje ręce, albo inne mocarstwa będą prowadzić grę bez nas lub – co gorsza – przeciw nam. To jest ta europejska suwerenność, o której mówi francuski prezydent. W skrócie chodzi o to, byśmy sami zapisywali karty wspólnych dziejów, zamiast pozwolić, by inne mocarstwa je pisały. Winni to jesteśmy młodszym pokoleniom, które mają to szczęście, że żyją w demokratycznych krajach, w czasach wolnych od wojen.

Au moment où l’ordre international multilatéral construit depuis 1945 est contesté, le choix des Européens est clair : soit ils décident de prendre leur destin en mains, soit les autres puissances mèneront le jeu sans nous ou – pire encore – contre nous. C’est tout le sens de la souveraineté européenne dont parle le président de la République. Il s’agit simplement, oserais-je dire, de continuer à écrire l’histoire et non de tenir la plume pour d’autres puissances. Nous le devons à nos jeunes générations qui ont la chance de vivre dans des démocraties à une période préservée de la guerre.

Przyszły rok będzie obchodzony jako stulecie odrodzenia Polski. Francja chce przyczynić się do upamiętnienia tego wydarzenia jako kraj, który działał u boku Polski, wspierając jej wysiłki na rzecz odzyskania suwerenności.

L’année prochaine sera celle du centenaire de la renaissance de la Pologne. La France entend contribuer à ces commémorations, elle qui a été aux côtés de la Pologne pour l’aider à restaurer sa souveraineté.