Tak fascynująca Angelę Merkel Katarzyna II zlikwidowała przemocą Sicz – ostatnią ostoję samorządu wolnych Kozaków pod jej panowaniem, ostatni ślad tradycji politycznej Ukrainy.

Tan fascinante para Angela Merkel, Catalina II liquidó Sich por la violencia – el último refugio de autogobierno para los cosacos libres bajo su gobierno, el último vestigio de la tradición política de Ucrania.

La chancelière Merkel avait l’habitude de qualifier la Russie de « notre grande voisine », tout comme, d’ailleurs, une partie non négligeable des médias allemands

Katharina II., von der Angela Merkel so fasziniert ist, löste gewaltsam die Sitsch auf – den letzten Hort der Selbstverwaltung der freien Kosaken unter ihrer Herrschaft, das letzte Überbleibsel der politischen Tradition der Ukraine.

So fascinating to Angela Merkel, Catherine II liquidated Sich by violence – the last refuge of self-government for free Cossacks under her rule, the last vestige of Ukraine’s political tradition.

Так восхищающая Ангелу Меркель, Екатерина II ликвидировала Сечь насильственным путем – последнее убежище самоуправления для вольных казаков в период ее правления, последний пережиток политической традиции Украины.

Катерина II, яка так захоплює Ангелу Меркель, насильницьким шляхом ліквідувала Січ – останній притулок самоврядування для вільних козаків під її владою, останній залишок української політичної традиції.

Così affascinante per Angela Merkel, Caterina II ha liquidato con la violenza Sich, l’ultimo rifugio di autogoverno per i cosacchi liberi sotto il suo governo, l’ultima vestigia della tradizione politica ucraina.

První výročí války na Ukrajině ukazuje, jak se mnoho, i významných lidí, v případě Ukrajiny mýlilo. Kancléřka Angela Merkelová například opakovaně ve svých vyjádřeních týkajících se Ruska používala přívlastek „náš velký soused“.

.El levantamiento es consecuencia de la situación en la que uno se encuentra. Dicho de otro modo: el levantamiento es una reacción a la caída. Pero no la única. Cuando caemos, o cuando alguien nos derriba, nos hace morder el polvo, entonces podemos levantarnos, o acostumbrarnos a vivir sometidos.

Rising up results from a change in circumstance. In other words, rising is a reaction to a fall. But it is not the only one. Having fallen down or having been knocked over and pulverised, you can either rise again or simply get used to your supine position.

У 2023 році виповнюється 160 років з дня вибуху Січневого повстання. Хоча роки минають, відгомін цього повстання не вщухає в суспільній дискусії. Важливе і складне питання – “воювати (за свободу своєї країни) чи не воювати?” завдяки  цьому повстанню повертається в Центральну Європу навіть сьогодні.

Powstanie wynika z położenia. Inaczej mówiąc: powstanie jest reakcją na upadek. Ale nie jedyną. Kiedy się upadnie albo gdy ktoś nas przewróci, obali w proch – wtedy możemy powstać albo przyzwyczaić się do życia w pozycji leżącej.

Koniec tzw. zimnej wojny i upadek ZSRR nie oznaczają bynajmniej zamknięcia zmagań o kulturę, o wolność, o dziedzictwo. W dającej się przewidzieć przyszłości żadnego liberalnego happy endu, żadnego końca historii nie ma i nie będzie. Nadal czeka nas twarda walka,

En 2023, nous commémorons le 160e anniversaire de l’insurrection de janvier. Malgré l’écoulement du temps, l’écho de cette révolte ne cesse de raisonner dans le débat public. En Europe centrale, elle remet au goût du jour le dilemme, profond et pertinent – « se battre (pour la liberté de son pays) ou ne pas se battre ? ».

2023 marks the 160th anniversary of the January Uprising. Despite the passage of years, the echoes of this uprising are still present in public debate. An important, albeit challenging, question ‘to fight (for one’s country’s freedom) or not to fight?’ is still being asked in Central Europe.

En 2023 se cumple el 160.o aniversario del Levantamiento de Enero. A pesar de los años transcurridos, los ecos de esta rebelión armada siguen presentes en el debate público. La importante y difícil pregunta: “¿luchar (por la libertad del propio país) o no luchar?” sigue siendo recurrente en la Europa Central actual.

Musimy być gotowi na próby kompromitacji współpracy polsko-ukraińskiej i odnawianie starych strachów, jakoby ukraińscy nacjonaliści przy pierwszej nadarzającej się okazji chcieli „wyrżnąć Lachów”, skoro tylko uda im się odeprzeć „Moskali”. Jednocześnie w stronę Ukrainy będą adresowane sugestie, „że ci Polacy, którzy przyjęli Ukrainki w swoich domach, zechcą na pewno je wykorzystać i odbiorą je ich prawowitym mężom, bohatersko teraz walczącym z rosyjskim agresorem”.

Może zamiast pomijać dyskretnym milczeniem hiszpański wkład w tworzenie obrazu Rosji jako zagrożenia dla Europy, warto się zastanowić, skąd się taki obraz bierze?