W tym roku obchodzimy nie tylko setną rocznicę końca pierwszej wojny światowej, który oznaczał upadek Austro-Węgier, ale także pięćdziesiątą rocznicę Praskiej Wiosny, warszawskiego Marca i potępienia przez Rumunię polityki ZSRR wobec Czechosłowacji. To także czterechsetna rocznica defenestracji praskiej i początku wojny trzydziestoletniej, która odcisnęła trwałe piętno na losach Europy Środkowej. Cały sens obchodów rocznic 1618, 1918 i 1968 roku powinien osadzać się na patrzeniu w przyszłość, a nie tylko na wypominaniu dawnej nienawiści.

L’Europe s’est beaucoup déchirée mais elle a toujours espéré un retour à la pax romana. La solidité de l’Union européenne repose sur sa capacité à incarner cette espérance, à permettre enfin, après tant de guerres et violence, l’affirmation d’une nouvelle pax romana. Le danger est que cette nouvelle pax romana se révèle n’être en fait qu’une pax americana.