Niech obecne rosyjsko-ukraińskie „braterstwo” będzie namacalnym dowodem słuszności tego poglądu. Być może jesteśmy właśnie świadkami, jak ta XIX-wieczna idea jest grzebana po wsze czasy. A miejscem, gdzie mógłby stanąć jej pomnik, mogłaby być Bucza.

Polská kultura – tak blízká, a přece je v mnohém jiná, někdy i zcela podstatně. Střední Evropa je však na různost zvyklá. V jednotě je síla, v různosti je půvab. Nechť tak zůstane.