Program transformacji gospodarki podporządkowany został doktrynie neoliberalnej, traktowanej jako bezalternatywna. Również wybór modelu politycznej demokracji nie był poprzedzony szerszą refleksją.

Wojna na Ukrainie będzie miała ogromny wpływ na naszą gospodarkę, zwłaszcza jeśli się przedłuży. I będziemy zmuszeni do wysiłku, ale to nie będzie tylko wysiłek dla Ukrainy.

Dyskusję, która przetoczyła się na naszych łamach po tekście „Czy Polska może stać się państwem dobrobytu” (nr 27), podsumowuje jej Autor.

Nie ukształtował się jak dotąd – powszechnie intelektualnie akceptowany – nowy standard ustrojowego modelu kapitalizmu i zalecanej polityki społeczno-gospodarczej. Tymczasem Polska ma obecnie potencjalnie szersze pole wyboru, niż gdy dokonywała wyboru programu transformacji.

O losach polskiego państwa opiekuńczego po roku 1990 zdecydowały dwa czynniki: dominacja neoliberalnej ideologii i presja zachodnich sojuszników.

Być może wyczerpała się zdolność ukształtowanego po roku 1989 systemu demokratycznego do rozwiązywania obecnych konfliktów. Nic nie jest przesądzone, ale niebezpiecznie zbliżamy się do anarchizacji życia politycznego.

Un mouvement qui en appelait à l’idée de justice sociale ne pouvait pas continuer à cautionner des réformes reposant sur la doctrine néolibérale. La première « Solidarité » a été, certes, un mouvement d’idées, mais un mouvement très dynamique et ancré dans des valeurs simples. Il reposait sur cette unique conviction : nous avons raison. Ce qui nous guidait, c’était les rêves d’un pays gouverné démocratiquement qui nous permettrait de vivre mieux. Nous savions que notre vision de la Pologne était la bonne, mais…

Na dłuższą metę ruch odwołujący się do idei sprawiedliwości społecznej nie mógł swoją nazwą firmować reform opierających się na neoliberalnej doktrynie.

A lungo andare, il movimento per la giustizia sociale non poteva apporre il proprio marchio sulle riforme basate sulla dottrina neoliberale.