To, co czynię w tej chwili, jest tworzeniem, snuciem swoistej narracji. Ta zaś jest częścią procesu, który często określamy kształtowaniem tkanki społecznej – pisze Rafał DUTKIEWICZ. Tekst wygłoszony na uroczystości przyznania Doktoratu Honoris Causa Politechniki Wrocławskiej.

Człowiek jest w naturalny sposób ukształtowany ksenofobicznie. Tymczasem witaminą, sterydem, antybiotykiem, hormonem wzrostu współczesnych społeczeństw stała się otwartość i zdolność współpracy. Coś, co często nazywam umiejętnością wymiany myśli. 

Oparty na archaicznym resentymencie zwrot ku wzmacnianiu państwa narodowego, ale też ideologiczna i pragmatyczna niechęć w stosunku do liberalnej demokracji wyrażana przez polską politykę będą nas kierować ku peryferiom Unii Europejskiej. Nie jest to – oczywiście – proces, który dokona się w ciągu jednego roku. Dynamika tego procesu objawi nam się jednak w 2018 roku wyraźnie. Tym bardziej, że instytucjonalne reakcje Unii na nasze dotychczasowe legislacyjne dokonania będą w kraju opacznie społecznie tłumaczone i przyjmowane.

Ostatni rok obecnej kadencji samorządowej będzie równocześnie setnym rokiem po odzyskaniu niepodległości przez Polskę. To rok, w którym będziemy szukać twórczej równowagi pomiędzy trzema ważnymi elementami: lokalnością, wrocławskością, Polską, polskością i Europą.

Kiedyś większą wagę odgrywała wymiana dóbr. Dziś kluczowa jest wymiana idei, myśli. Jednym z jej aspektów jest rozmowa różnych kultur, rozmowa ludzi wyrosłych w różnych, innych obszarach językowych.

Dziesięciolecie Ośrodka „Pamięć i Przyszłość” mieszczącego się w Centrum Historii Zajezdnia, najciekawszym obiekcie muzealnym współczesnej Polski; miejsca zafascynowania opowieścią; muzeum narracyjnego; muzeum z duszą.

Oceny wrocławian są bardzo pozytywne. W dawnej szkolnej skali, której szczytem była „piątka”, większość projektów stolicy kultury ląduje powyżej „czwórki”. W dzisiejszych czasach, czasach dezintegracji społecznej, to niezwykle wysoka ocena.

Rok 2017 będzie rokiem demonstracji wielkiego znaczenia Europy poprzez jej całkowitą bezradność dotyczącą rozwiązywania problemów globalnych.

„W Europie wzmocni się antyeuropejski dryf nacjonalistyczny. Głęboko niechrześcijański. Gdyby zaś dokonano jakiegoś aktu terroru, to media elektroniczne swą gęstą i uproszczoną informacją dostarczą dodatkowego paliwa nacjonalistom. Proces odrywania Europy od jej korzeni będzie równocześnie pogłębiany — dzieje się tak przecież od wielu lat — przez lewicowych relatywistów” – pisze w prognozie na 2016 Rafał Dutkiewicz.

Intelektualiści? To grupa dziś zupełnie inaczej definiowana i postrzegana. A zaważyła na tym zmiana w komunikacji, zmiana w mediach. Internet wywrócił tę sferę. Określiłbym nowy świat idei tak: jest szerzej, ale płycej. Płytkość refleksji, powierzchowność, szybkość formułowanych opinii i ocen natychmiast dostępnych w sieci. Powszechność wymiany informacji przełożyła się na powierzchowność myśli, a to sprawiło, że uciekł ten nurt, rozproszył się.

Widzimy, że Putin jest zaniepokojony naruszeniem status quo w tej części Europy. Nie dość mocno zwracamy jednak uwagę na to, iż naruszenie to było reakcją na próbę umocnienia promoskiewskich wpływów satrapy zmiecionego przez Majdan. Dostrzegając ekonomiczne konsekwencje zachodnich sankcji nie umiemy wciąż rozmawiać o tym, że prawdziwe problemy Rosji są umiejscowione na południu, a nie na zachodzie. Chyba że Putin zdecyduje się na wywołanie szerszej wojennej zawieruchy. Uczestniczymy w progowym rozstrzygnięciu dotyczącym wagi konfliktów: kulturowo-cywilizacyjnego Północ-Południe versus zadawnionego Wschód – Zachód. Pytanie brzmi: czy to Putin zdecyduje o ich ważności?

Mamy do czynienia ze zjawiskiem niezwykle niekorzystnym, de facto kurczących się samorządowych finansów. Państwo polskie stopniowo przekazuje samorządom coraz więcej zadań i kompetencji. Zjawisko to, samo w sobie, byłoby korzystne gdyby wraz z nowymi obligacjami wyposażać samorządy w pieniądze służące realizacji owych przedsięwzięć. Tak jednak nie jest. „Niedofinansowanie” samorządów to już naprawdę potężne kwoty.