Zanim poprosimy kogoś o pomoc, powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytanie, jak sami możemy sobie pomóc. Jeśli Irak lub iraccy politycy nie pójdą po rozum do głowy, to żadna pomoc Zachodu nas nie uratuje.
Pielgrzymkę w te rejony Bliskiego Wschodu – do Iraku, Egiptu i Izraela – planował już Jan Paweł II – pisze Michał KŁOSOWSKI na kilka dni przed wylotem do Iraku, skąd będzie relacjonował kolejną papieską pielgrzymkę.
Konflikt w Idlibie i spory pomiędzy Moskwą a Ankarą zostały zamrożone na czas walki z pandemią. Przyszłość relacji turecko-rosyjskich zdeterminuje to, jak oba kraje poradzą sobie z epidemią COVID-19
Teoretycznie w Iranie wszyscy się znają. Stosunki społeczne są prostsze; gdy spotkasz sąsiada na klatce, to się do niego odezwiesz, zagadasz, nawet uśmiechniesz. Turystów, odróżniających się od miejscowych kolorem skóry czy ubraniem, jest wciąż tak niewielu, że o naszym przyjeździe do miasta wiedziało kilkadziesiąt osób, zanim jeszcze wysiedliśmy z pociągu relacji Istambuł – Teheran.
Pomoc humanitarna na Bliskim Wschodzie, obejmująca zapewnienie dachu nad głową, środki na zakup żywności i lekarstw, pomoc medyczną, jest pięciokrotnie tańsza niż pomoc socjalna dla uchodźców w Europie. Polski rząd stoi przed unikalną możliwością pokazania krajom UE alternatywnego podejścia do rozwiązywania kryzysu migracyjnego.
Pielgrzymka Papieża Franciszka do Maroka 30-31 marca 2019 jest kolejną, w trakcie której Papież z Argentyny odwiedza muzułmański kraj. Obserwując tę pielgrzymkę widzę, że dla kard. Bergoglio dialog międzyreligijny jest ważny. Franciszek stara się wspierać wewnętrzną modernizację islamu, jego umiarkowane skrzydło a także tzw. „islamski renesans”.
Ziemia Święta jest miejscem, do którego w miarę możliwości każdy chrześcijanin powinien choć raz przybyć. Dopiero fizycznie spotkanie z rzeczywistością miejsc świętych pozwoli na pełniejsze i głębsze rozumienie doktryny chrześcijańskiej i Pisma Świętego, które przecież swój początek miało w środowisku semickim.
Dramaty i tragedie, z którymi mamy dziś do czynienia w krajach muzułmańskich, wynikają z faktu, że islam jest systemem, który nie jest w pełni do zaakceptowania w dzisiejszym świecie. Kościołowi zajęło wieki, aby dojść do rozdziału między religią a państwem. Dziś musimy pomóc muzułmanom, aby i oni zaakceptowali ten rozdział, z szacunku dla wolności religijnej.
Żywiołowe protesty i zamieszki, które mają miejsce w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu są odpowiedzią nie tylko na decyzję Donalda Trumpa, ale także na rosnącą od lat frustrację i brak perspektyw.
25 września 2017 r. w Regionie Kurdystanu odbywa się referendum niepodległościowe. Dla irackich Kurdów to wielkie święto, milowy krok do osiągnięcia celu wypatrywanego z utęsknieniem od ponad wieku — niepodległości.
Nie sposób nawet wyobrazić sobie okrucieństwa, jakie dotknęło Jazydów. Dżihadyści stosowali najbardziej bestialskie metody, rozstrzeliwując, paląc i zakopując ludzi żywcem. Wydarzenia w górach Sindżaru stały się bezpośrednią przyczyną dołączenia USA do wojny z ISIS. O Jazydach żyjących na pograniczu Iraku, Iranu, Turcji i Syrii – piszą Wojciech SONTAG i Hanna PĘKAŁA.
Cały naród polski stał się „narodem Samarytaninem” narodu syryjskiego, porzuconemu na drodze, odartemu ze swej godności, opuszczonemu między życiem a śmiercią, bez teraźniejszości, bez przyszłości, rozdartemu, zranionemu. Wiele rodzin i osób w Polsce pomaga rodzinom i osobom w Syrii.
Libia jest nie tylko najważniejszym korytarzem przemycającym ludzi — aż 80% imigrantów przybywa właśnie stamtąd — ale także jest miejscem szkolenia dżihadystów. Sytuacja w Libii wpływa dziś na stabilność wszystkich krajów Unii Europejskiej.
Kobietom kategorycznie zakazano noszenia chust. Niestety, taka „wolność” stała się przekleństwem. Dziewczęta z religijnych rodzin przestały chodzić do szkoły. Każde wyjście na ulicę było problemem. Policja, polując na czadory, zdzierała je z kobiet w miejscach publicznych. Siła tradycji dała znać o sobie – rodzice stanowczo nie zgadzali się na odkrywanie głów. Dla wielu młodych kobiet oznaczało to zamknięcie w domu i analfabetyzm.
Prawowitości nie da się zmierzyć. Nie można powiedzieć, że prezydent A cieszy się 52 procentami prawowitości, a prezydent B – 48 procentami. Prawowitość jest wyznaczana przez to, jak ludzie widzą swego władcę. Mogą go akceptować lub znosić przez wiele lat, ale gdy znaczna część społeczeństwa uzna, że władca nie ma prawowitości, reżim może upaść w ciągu kliku dni czy tygodni.
To Kreml stał za zamieszkami w Macedonii, to Moskwa posiada decydujące wpływy w sektorze energetycznym Serbii i w dużej mierze Bułgarii (państwie członkowskim UE!). Rosja nasiliła swoją obecność na Bałkanach. Obecni są wszyscy. Z polskiego punktu widzenia warto dziś szczególnie zainteresować się Bałkanami i grą, która tam się toczy.
Irak po wojnie boryka się z niezwykle wysokim poziomem ubóstwa, który plasuje się na poziomie 45%. W połączeniu z wysokim bezrobociem — w pewnym okresie w Mosulu jego poziom wynosił 75% — może to powodować radykalizację postaw społecznych.
Choć Islamska Republika Iranu nie zmieni swojego charakteru po ostatnich wyborach prezydenckich, to reelekcja Hasana Rouhaniego daje szansę na kontynuację reformatorskiego i prozachodniego kursu. A to dobrze wróży tej części świata.
Przykładów silnych walczących kobiet jest coraz więcej — np. walczące z ISIS kobiety Peszmerga lub kobiece oddziały irackiego wojska, w mediach dostępny jest też film o kobietach Hazara przygotowujących się do walki z Daesh.
Bejrut to miasto kontrastu, dobrej kawy z kardamonem, soczystych pomarańczy, wina z doliny Bekaa i podobno najlepszej oliwy na świecie. Przekładaniec pod każdym względem.
