II Wojna Światowa

Gdy Warszawa broniła się jeszcze przed Niemcami, 17 IX 1939 r. przez wschodnią granicę Rzeczypospolitej przetoczyła się lawina stali.

Baza straty.pl – zwana tak popularnie od adresu strony internetowej – to swoiste repozytorium bólu i cierpienia; to zbiór informacji o ludzkich dramatach z okresu najkrwawszej wojny w dziejach świata. Są w niej zgromadzone informacje dotyczące m.in. oficerów i żołnierzy Wojska Polskiego, więźniów, członków konspiracji, ofiar Holocaustu, egzekucji, robotników przymusowych, nieletnich ofiar wojny, siłą wcielonych do Wehrmachtu.

Niemieccy kaci zrobili wiele, by zatrzeć ślady swych zbrodni w chojnickiej Dolinie Śmierci. Po wielu latach wydobyliśmy szczątki ofiar z bezimiennych dołów i zapewniamy im godny pochówek.

Bolesna nauka roku 1939 nie została zmarnowana i przyczyniła się do lepszego zrozumienia, przynajmniej we wschodniej części naszego kontynentu, jak ważne jest reagowanie – póki nie jest za późno – na kolejną już zbrodniczą agresję państwa rosyjskiego.

Brak stanowczej polityki przeciwko Hitlerowi utwierdził go w mniemaniu, że duże państwa europejskie nie chcą walczyć, a mniejsze może łatwo pokonać. Gdyby Europa dała stanowczy odpór Putinowi w 2014 r., nie byłoby pełnoskalowej wojny na Ukrainie w roku 2022.

Czy wrzesień 1939 r. mógł skończyć się inaczej? To pytanie jest stawiane od zakończenia II wojny światowej i wciąż poszukuje się odpowiedzi.

Rafał Lemkin to wielki polski prawnik XX w., człowiek, który wprowadził do prawa międzynarodowego pojęcie ludobójstwa.

We wrześniu 1939 r. Polska wybrała rozwiązanie wybitnie kosztowne, ale innego po prostu nie było. Każda inna możliwość była tylko gorsza.

Od 1942 r. na Bliskim Wschodzie znajdowały się tysiące polskich żołnierzy. Stworzyli tam „małą Polskę”. Przewodził im gen. Władysław Anders.

Kwestia relacji moralności i polityki to zagadnienie, o którym napisano wiele. Jednakże przyznać trzeba, że dotychczas jednym z najważniejszych moralnych kompasów polityki międzynarodowej było doświadczenie II Wojny Światowej.

Polacy właściwie wybrali, decydując się na stawienie oporu Hitlerowi. Dziś powinniśmy spoglądać na udział Polaków w II wojnie światowej jako powód do dumy, a nie wyłącznie motyw uczucia zdrady, żalu i wstydu.

80. rocznica zakończenia II wojny, która przypadnie w 2025 r., będzie ostatnią okrągłą rocznicą, w której brać będą udział świadkowie tamtych wydarzeń. Wydaje się niezbędne, by na nowo stworzyć autorskie, narodowe narracje o tamtej wojnie – jeśli to jeszcze jest możliwe.

Powstanie Warszawskie jest moralnym fundamentem, moralną podstawą naszej niepodległości. Tak – tej dzisiejszej niepodległości. Tak – tej Polski, która staje się w tej chwili coraz piękniejsza, z roku na rok coraz zamożniejsza, coraz lepiej rozwinięta, w której dzisiaj wszyscy żyjemy, w której dzisiaj wszyscy pracujemy, która dzisiaj, od 35 lat, jest państwem w pełni niepodległym, w pełni suwerennym.

Dla potomków pokolenia wojennego Warszawa jest miastem wspomnień, które odgrywają w ich życiu olbrzymią rolę, mimo że nie dotyczą doświadczeń osobistych, lecz są przekazywane przez rodziców. Dla mnie są one tym cenniejsze, że tworzą bardziej złożony obraz życia mojego ojca, Jerzego Rabela, bohatera wojennego, człowieka ze złożonym życiorysem, ofiary historii.

Papcio Chmiel, czyli Henryk Jerzy Chmielewski, autor setek opowieści komiksowych o randze kultowych w Polsce, najbardziej cenił swoją księgę poświęconą Powstaniu Warszawskiemu – Tytus, Romek i A’Tomek jako powstańcy warszawscy 1944. Papcio Chmiel, żołnierz Armii Krajowej, był jednym z nich. 

Teza historyków doby PRL o „wielkim zwycięstwie”, jakie odnosiła Polska w Poczdamie dzięki poparciu ZSRR, nie ma oparcia w rzeczywistości.

Można oczekiwać od historyków i polityków, że zgodzą się wspólnie opisać zasadniczy dylemat i odnieść do kilku kwestii. Czy śmierć stu tysięcy Polaków realnie przybliżała niepodległość Ukrainy? Kiedy ta niepodległość została efektywnie zdobyta? Czy można ją było osiągnąć w inny sposób? I czy teraz możemy wreszcie powiedzieć sobie prawdę na ten temat?

Wspomnienia Zygmunt Jasiński zaczął spisywać pod koniec życia, zachęcony przez żonę Zofię i synów oraz inspirowany przez kolegów i znajomych.

Lądowanie w Normandii 6 czerwca 1944 r. było największym desantem wojskowym w dziejach wojen. Słynny D-Day na stałe zapisał się w historii.

Czym była zbrodnia pomorska? Dlaczego skala terroru niemieckiego w 1939 r. na Pomorzu Gdańskim była największa?