Argos - najstarsze stale zamieszkane miasto Europy

Globalna firma medialna i hotelarska „Time Out” przygotowała zestawienie 15 najstarszych stale zamieszkanych miast na świecie. Wedle listy najstarszym takim miastem w Europie jest antyczne Argos.

.Tytuł najstarszego miasta na świecie jest przedmiotem gorącej debaty, ale niedawny artykuł światowego przewodnika podróżniczego i rozrywkowego „Time Out” zatytułowany „15 najstarszych miast na świecie” może zawierać odpowiedź. Ta lista obejmuje zestawienie najstarszych miast na świecie, które są stale zamieszkane i tym samym które nadal można zwiedzać. Lista objęła miasta o starożytnych korzeniach położone na każdym kontynencie z wyjątkiem Antarktydy. Jednak jak informuje medium w przypadku zamarzniętego kontynentu możemy wyróżnić najstarszą placówkę badawczą w której stale przebywają ludzie, jaką jest Base Orcadas. Za najstarsze miasto w Europie „Time Out” uznał Argos.

Argos – najstarsze stale zamieszkane miasto Europy

.Argos w Grecji znajduje się na tej liście i jest uważane za jedno z najstarszych nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie i najstarsze w Europie. Położone w północno-wschodnim regionie Peloponezu Argos ma bogatą historię, która obejmuje ponad trzy tysiące lat. Argos było znaczącym ośrodkiem cywilizacji mykeńskiej i odegrało znaczącą rolę w ważnych wydarzeniach starożytnej Grecji, takich jak wojna trojańska i wojny perskie. Jako jedno z najważniejszych miast cywilizacji mykeńskiej, Argos jest domem dla wielu starożytnych ruin i zabytków. 

Herajon Argiwów – starożytna świątynia Hery

.Jednym z najbardziej znanych antycznych zabytków Argos jest Herajon Argiwów. Była to świątynia poświęcona bogini Herze, która została zbudowana około 700 roku p.n.e. Ta imponująca budowla z szeregiem kolumn doryckich i misternymi rzeźbami jest jedną z największych i najlepiej zachowanych świątyń tego typu w Grecji. Oprócz starożytnych zabytków, Argos jest również znane ze swojego bogatego dziedzictwa kulturowego. Miejskie Muzeum Archeologiczne jest domem dla ogromnej kolekcji artefaktów z okresu mykeńskiego, geometrycznego, klasycznego, hellenistycznego i rzymskiego, w tym ceramiki, biżuterii i rzeźb. 

Początki archeologii w Egipcie

.Na temat pochodzących z Europy pierwszych archeologów odkrywających w XIX wieku pozostałości jednej z pierwszych największych cywilizacji świata, czyli Egiptu, na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Jean WINAND w tekście “Egipt przed Champollionem“.

“Wyprawa do Egiptu, prowadzona przez młodego generała Bonaparte pod koniec XVIII wieku, odnowiła zainteresowanie starożytnym Egiptem. Przypadkowe wydarzenie miało wreszcie rozwikłać tajemnicę hieroglifów. W czerwcu 1799 r. w Rosetcie odkryto kamienną płytę z okresu ptolemejskiego, z wyrytym tekstem dekretu wydanego w 196 roku przed Chrystusem. Napisali go kapłani ze świątyni w Memfis w różnych wersjach: pismem hieroglificznym, demotycznym i po grecku”.

“Zainteresowanie tym archeologicznym znaleziskiem szybko rozeszło się po świecie. W istnym wyścigu do rozszyfrowania, który miał trwać nieco ponad dwadzieścia lat, głównymi konkurentami byli Silvestre de Sacy, Johan David Åckerblad, Thomas Young i oczywiście Jean-François Champollion”.

“Champollion wyróżniał się na tle swoich poprzedników wnikliwym podejściem do kultury egipskiej i dogłębną znajomością języka koptyjskiego; badaniom Koptów poświęcił wiele lat życia. Po raz pierwszy pokazał, że pisma hieratyczne i demotyczne były uproszczeniami pisma hieroglificznego. Relacje między tymi pismami pozwoliły mu dostrzec fonetyczny wymiar pisma hieroglificznego”.

.”Właśnie to odkrycie jest pamiętane jako „odszyfrowanie” 27 września 1822 roku. Champollion zdołał odczytać na kamieniu z Rosetty zapisane fonetycznie imię Ptolemeusza. W swojej pracy Précis du système hiéroglyphique des anciens Égyptiens, opublikowanej w 1824 roku, udowodnił, że pismo egipskie składało się nie tylko ze znaków ideograficznych. Wyliczył 864 odrębne znaki hieroglificzne, które składają się na złożony system: „pismo, które jest jednocześnie figuratywne, symboliczne i fonetyczne”. Gdy po wyprawie do Egiptu wrócił do Francji, w 1831 r. utworzono dla niego katedrę archeologii egipskiej w Collège de France, co dało początek akademickiej egiptologii” – pisze prof. Jean WINAND.

Greek City Times/WszystkoCoNajważniejsze/MJ