Astronomowie lepiej poznali największą znaną kometę

Astronomowie w ramach nowego badania, wykorzystali interferometr radiowy ALMA, aby lepiej poznać ogromny obiekt pochodzący z Obłoku Oorta, znany jako kometa Bernardinelli-Bernstein.

.Astronomowie z National Radio Astronomy Observatory (NRAO) odkryli aktywność molekularną na komecie Bernardinelli-Bernstein (C/2014 UN271) – największej i drugiej najbardziej oddalonej aktywnej komecie, jaką kiedykolwiek zaobserwowano w Obłoku Oorta (hipotetyczny, sferyczny obłok, składający się z pyłu, skał i planetoid obiegających Słońce za orbitą Neptuna, w odległości od 300 do 100 tysięcy jednostek astronomicznych).

Korzystając z interferometru radiowego Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) w Chile, naukowcy zaobserwowali ogromną kometę, gdy znajdowała się ona w ponad połowie swojej drogi do Neptuna, w niezwykłej odległości 16,6 razy większej niż ta między Słońcem a Ziemią. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie The Astrophysical Journal Letters.

.Kometa Bernardinelli-Bernstein, jak opisują astronomowie, jest znacznych rozmiarów i ma prawie 140 kilometrów średnicy – jest ponad 10 razy większa niż większość znanych podobnych ciał niebieskich. Jej waga została oszacowana na około 500 bilionów ton. Osiągnie ona najbliższy punkt orbity do Słońca w styczniu 2031 roku, znajduje się on jednak poza orbitą Saturna. Do tej pory niewiele było wiadomo o tym, jak zachowują się tak zimne, odległe obiekty. Nowe obserwacje ujawniły złożone i ewoluujące strumienie tlenku węgla wydobywające się z jądra komety, dostarczając pierwszych bezpośrednich dowodów na to, co napędza jej aktywność tak daleko od Słońca.

„Te pomiary dają nam wgląd w to, jak działa ten ogromny daleki lodowy świat. Zaobserwowaliśmy nagłe emisje gazu, które rodzą nowe pytania o to, jak kometa Bernardinelli-Bernstein będzie ewoluować, gdy będzie kontynuować swoją podróż w kierunku wewnętrznego Układu Słonecznego” – mówi Nathan Roth z NASA.

Kometa Bernardinelli-Bernstein została uchwycona przez obserwatorium ALMA, dzięki światłu pochodzącemu z tlenku węgla w jej atmosferze oraz ciepłu (emisji termicznej), gdy obiekt znajdował się jeszcze bardzo daleko od Słońca. Dzięki wysokiej czułości i rozdzielczości interferometru, naukowcy byli w stanie złapać niezwykle słaby sygnał z tak zimnego i odległego obiektu.

Wcześniejsze obserwacje ALMA, które po raz pierwszy scharakteryzowały duży rozmiar jądra Kometa Bernardinelli-Bernstein, wraz z nowymi danymi pozwoliły astronomom zmierzyć sygnał termiczny w celu obliczenia rozmiaru komety i ilości pyłu otaczającego jej centrum.

Jak wskazują badacze, obliczone wartości dla rozmiaru jądra i masy pyłu są zgodne z poprzednimi obserwacjami i potwierdzają, że jest to największa kometa Obłoku Oorta, jaką kiedykolwiek znaleziono. Pozwoliło to lepiej poznać to niezwykłe ciało niebieskie.

.Odkrycie to nie tylko oznacza pierwsze wykrycie emisji gazu molekularnego na tak dużej komecie, ale także oferuje rzadki wgląd w chemię i dynamikę obiektów z najdalszych zakątków Układu Słonecznego. Gdy kometa Bernardinelli-Bernstein zbliży się do Słońca, naukowcy przewidują, że więcej zamrożonych w niej gazów zacznie parować, ujawniając jeszcze więcej na temat jej składu i historii wczesnego Układu Słonecznego.

Oprac. EG