Bartłomiej Moszoro i Archiwum Pełne Pamięci wzbogacające zasoby IPN

Archiwalne filmy z życia 1. Dywizji Pancernej pod dowództwem gen. bryg. Stanisława Maczka oraz inne pamiątki rodzinne przekazał do Archiwum IPN Polski Konsul Honorowy w Rosario w Argentynie Bartłomiej Moszoro.

.Bartłomiej Moszoro przekazał pamiątki rodzinne do Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w ramach projektu Archiwum Pełne Pamięci. Wydarzenie miało miejsce w środę 17 maja w Archiwum IPN w Warszawie (ul. Kłobucka 21).

Konsul Honorowy RP w Rosario Bartłomiej Moszoro przekazał pamiątki rodzinne do Archiwum IPN

.Za sprawą decyzji Konsula Honorowego RP w Rosario do Archiwum IPN trafił zbiór jego materiałów rodzinnych. W kolekcji znajdują się dokumenty po ojcu – Kazimierzu Wiktorze Moszoro, matce – Ludmile Marii Dąbrowskiej oraz inż. Eugeniuszu Siedleckim.

Wśród zbioru możemy znaleźć między innymi listy i pocztówki z czasów wojennych, zdjęcia, legitymacje wojskowe, dowody tożsamości, nieśmiertelniki czy pamiątki z obchodów „Tysiąclecia Chrztu Polski” w Rzymie w 1966 roku.  Uzupełnieniem materiałów są rolki z taśmami filmowymi kręconymi przez ppor. rez. inż. Eugeniusza Siedleckiego ukazujące ćwiczenia wojskowe w Szkocji w latach 40. XX w., defilady, uroczystości czy wizyty władz państwowych.

Archiwalne filmy, pamiętniki, korespondencja prywatna, fotografie i wydawnictwa

.Archiwalne filmy, które Bartłomiej Moszoro przekazał Instytutowi Pamięci Narodowej zostały nakręcone przez ppor. rez. inż. Eugeniusza Siedleckiego, oficera 1 Dywizji Pancernej, który był przyjacielem rodziny Moszoro-Dąbrowskich. Filmy dokumentują m.in. ćwiczenia wojskowe, defilady i uroczystości wojskowe, wizytacje zwierzchników, okoliczności wyzwolenia Francji, Belgii i Holandii, obchody Milenium Chrztu Polski w Rzymie oraz życie Polonii w Argentynie. Wraz z filmami, w ramach Archiwum Pełnego Pamięci zostanie przekazana także pozostała część archiwum rodziny Moszoro i Siedleckich zawierająca pamiętniki, korespondencję prywatną, fotografie i wydawnictwa z okresu II wojny światowej.

Polski Konsul Honorowy w Rosario Bartłomiej Moszoro pochodzi z polskiej rodziny, która po II wojnie światowej wyemigrowała z Wielkiej Brytanii do Argentyny. Jego rodzice pochodzili z południowo wschodnich Kresów i oboje studiowali we Lwowie. Byli związani z Młodzieżą Wszechpolską i Stronnictwem Narodowym, za co pani Ludmiła została uwięziona przez Niemców w KL Auschwitz. Jej przyszły mąż Kazimierz Wiktor Moszoro po wybuchu wojny przedostał się do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie służył jako inżynier w Wojskowym Instytucie Technicznym. Pobrali się po wojnie w Londynie. Eugeniusz Siedlecki, który także wyjechał po wojnie do Argentyny, był przyjacielem traktowanym jak członek rodziny. Fascynował się fotografią i filmem. Filmował wydarzenia związane z historią swojej jednostki wojskowej swoją prywatną kamerą. Przed śmiercią przekazał tę spuściznę panu Bartłomiejowi Moszoro.

Pamięć i patriotyzm

.„Patriotyzm pamięci – to przedmiot jednego z kilku ważnych, ale źle prowadzonych polskich sporów” – pisze Prof. Anna CEGIEŁA, kierownik Zakładu Edytorstwa i Stylistyki oraz Obserwatorium Etyki Słowa w Instytucie Polonistyki Stosowanej.

Jak podkreśla, „patriotyzm pamięci to działania różnego typu – poszukiwanie prawdy o przeszłości, także tej trudnej prawdy o błędach i grzechach naszych przodków, przekazywanie wiedzy o ludziach i wydarzeniach ważnych dla naszej tożsamości, zwłaszcza tej wiedzy, którą latami ukrywano, dopominanie tego, co kazano nam na zawsze zapomnieć, rehabilitacja ludzi, których za patriotyzm skazano na śmierć lub, jak Eugeniusza Kwiatkowskiego, wykluczono z życia publicznego. Jesteśmy im przecież winni szacunek i wdzięczność”.

„Celem tak rozumianego patriotyzmu jest zakorzenienie naszej tożsamości w tradycji solidarnego działania dla dobra wspólnoty i stworzenie pewnej przeciwwagi dla myślenia o ojczyźnie jako instytucji, która służy wyłącznie temu, byśmy mogli realizować nasze indywidualne potrzeby, i od której wszystko się nam należy. O takich wartościach, jak odpowiedzialność, solidarność, responsywność, bezinteresowność, nie opowiada się na lekcjach i wykładach. Powinno się je pokazywać, zwłaszcza teraz – w dobie rozchwiania norm powinnościowych jako coś realnie istniejącego kiedyś i dziś. Inaczej mówiąc, patriotyzmu pamięci potrzebujemy do zachowania tożsamości oraz ciągłości myślenia prospołecznego” – twierdzi prof. Anna CEGIEŁA. 

IPN/WszystkoCoNajważniejsze/PP