19. Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Chopin i jego Europa” odbędzie się w Warszawie w dniach 18 sierpnia – 1 września – poinformował Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, który jest organizatorem wydarzenia. Na festiwalu wystąpią m.in. Ivo Pogorelic, Bruce Liu, Dang Thai Son.
.W programie znajdzie się jak zwykle twórczość Chopina na tle epoki i jej wielorakie oddziaływanie na kompozytorów europejskich XIX i XX w., którego ślad można odnaleźć w szeregu przykładów arcydzieł czołowych twórców.
Chopin i jego Europa
.„Wirtuozi fortepianu, znakomita kameralistyka, koncerty symfoniczne i nie po raz pierwszy opera w wersji koncertowej. Muzyka polska od klasycyzmu do współczesności, wersje oryginalne utworów, ale również ich transkrypcje” – zapowiadają organizatorzy.
Podkreślają, że będzie to „wykonawstwo historyczne i współczesne na najwyższym poziomie, artyści wybitni, ale też kontrowersyjni: Ivo Pogorelic, Bruce Liu, Dang Thai Son, Vadym Kholodenko, Kate Liu, Alena Baeva, Anne Sofie von Otter i wielu innych”.
Ostateczny program festiwalu zostanie przedstawiony 19 kwietnia. Sprzedaż biletów rozpocznie się 10 maja.
Organizowany przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina międzynarodowy festiwal muzyczny „Chopin i jego Europa” jest próbą przyjrzenia się twórczości Chopina poprzez arcydzieła innych twórców, zwłaszcza tych, z których czerpał. Stanowi także odwołanie do współczesności genialnego kompozytora, prezentując m.in. twórczość kręgu jego przyjaciół – kompozytorów polskich, takich jak Ignacy Feliks Dobrzyński, Józef Nowakowski, Franciszek Lessel, Józef Krogulski. A także tych, z którymi Chopin współtworzył świat muzyczny Europy pierwszej połowy XIX wieku i tych, którzy pozostawali wyraźnie pod jego wpływem.
Wśród gwiazd, które dotychczas wystąpiły na festiwalu, znaleźli się m.in. Martha Argerich, Nelson Freire, Nelson Goerner i Garrick Ohlsson. Wydarzenie jest także podstawą stale powiększanej i zdobywającej międzynarodowe uznanie kolekcji wydawnictw fonograficznych Instytutu – wiele z albumów CD i DVD wydawanych przez Instytut jest rejestracją koncertów festiwalowych lub powstawało w jego ramach.
Fryderyk Chopin – poeta polskiej wolności
.Artur SZKLENER, muzykolog, nauczyciel akademicki i menedżer kultury, od 2012 dyrektor Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, przypomina w tekście opublikowanym na łamach „Wszystko Co Najważniejsze”, że „160 lat temu, we wrześniu 1863 roku, w czasie powstania styczniowego Rosjanie zdemolowali pałac Zamoyskich w Warszawie, wyrzucając przez okno budynku znajdujący się wewnątrz fortepian, na którym grał niegdyś Fryderyk Chopin. Moment ten przeszedł do historii”.
„Muzyka Fryderyka Chopina wzbudzała patriotyczne skojarzenia, jeszcze zanim jego partytury opuściły prasy drukarskie. Już jako syn właściciela jednej z najlepszych pensji w Warszawie wieczorami improwizował dla kolegów na tematy historyczne, a goście jego salonu w Paryżu mogli słyszeć całe poematy, których jedynie fragmenty przelewał na papier. Narodowy, patriotyczny rys jego twórczości był czytelny nie tylko dla Polaków“.
Artur SZKLENER podkreśla, że „dziś w Polsce XXI wieku muzyka Chopina wciąż ma miejsce szczególne. Co pięć lat w trakcie Konkursu Chopinowskiego miliony Polaków śledzą zmagania konkursowe, a Warszawa wypełnia się jego muzyką, od filharmonii po taksówki. Jednak dziś rozumiemy też niezwykły uniwersalizm twórczości Chopina, który dzięki swojemu geniuszowi trafia do serc na całym świecie i pomaga budować międzynarodowe społeczności miłośników prawdy i piękna”.
Polski geniusz
.„Fryderyk Chopin jako pianista kierował swoje utwory do publiczności kameralnych salonów i niewielkich imprez. W jego grze chodziło o niuanse, subtelne efekty, wyrafinowany dotyk, a także stały śpiew” – pisze Jed DISTLER, kompozytor, pianista, pisarz i popularyzator muzyki mieszkający w Nowym Jorku.
„Geniusz Chopina – zarówno jako pianisty, jak i kompozytora – był wyraźny od samego początku. W wieku ośmiu lat to cudowne dziecko opublikowało już swoją pierwszą kompozycję (poloneza), a także miało już debiut fortepianowy jako solista grający z orkiestrą. Nawet na samym początku swojej kariery Chopin wolał skupiać się na mniejszych formach niż na takich jak symfonie, utwory na chór czy opery. Na szczęście Józef Elsner, nauczyciel kompozycji w warszawskim konserwatorium, zorientował się, że należy pozwolić uczniowi podążać własną ścieżką“.
Jed DISTLER zauważa również, że „nie można mówić o stylu Chopina bez uświadomienia sobie jego głęboko zakorzenionego umiłowania ojczyzny, przejawiającego się w polonezach i mazurkach. Polonezy stanowiły lekką rozrywkę, zanim Chopin popchnął tę formę w kierunku naładowanej emocjonalnie, dynamicznej epiki na klawiaturze (bardziej w aspekcie zakresu niż wielkości utworu). Zuchwała bezpośredniość słynnego Poloneza A-dur op. 40 nr 1 oraz heroiczny Polonez As-dur op. 53 napawają dumą narodową Polaków w taki sam sposób, w jaki Amerykanie reagują na Stars and Stripes Forever Sousy”.
PAP/WszystkoCoNajważniejsze/PP
