Czy król Artur istniał? W Anglii odkryto nowe królewskie grobowce

Nowe wykopaliska archeologiczne zwiększają znacznie liczbę potencjalnych miejsc pochówku wczesnośredniowiecznych władców celtyckich królestw Wielkiej Brytanii – ich liczba wzrosła z 2 grobowców do ponad 20, informuje Smithsonian Magazine. Nowo odkryte królewskie grobowce znajdują się w zachodniej Anglii i Walii.

.Według legendy król Artur doszedł do władzy w V lub VI wieku n.e. Po pokonaniu przeciwności losu władca ten miał zapoczątkować złoty wiek Camelotu, czyli wspaniałego zamku-miasta, który pełnił przy tym rolę stolicy królestwa Artura. Jednocześnie zamek Camelot jest symbolem legendarnego świata arturiańskiego. W rzeczywistości król Artur najpewniej nigdy nie postawił stopy na brytyjskiej ziemi, jako, iż większość historyków uważa go jedynie za postać folklorystyczną.

Wczesnośredniowieczny Albion

.Niektórzy badacze uważają, że król Artur tak naprawdę mógł być połączeniem kilku brytyjskich królów sprawujących swoje rządy w VI w. n.e. Liczba władców całej plejady różnorakich królestw wczesnośredniowiecznego Albionu może być liczona w nawet ponad setce panujących. Jak podaje „The Independent” nowe światło na historię Wielkiej Brytanii V i VI w. może rzucać odkrycie archeologa Kena Darka, który twierdzi, że zidentyfikował dawno przeoczone przez badaczy grobowce, których może być w sumie nawet 65.

Królewskie grobowce z czasów króla Artura

.Odkrycia – opublikowane w czasopiśmie Journal of the Royal Society of Antiquaries of Ireland – mają poszerzyć wiedzę naukowców na temat enigmatycznej epoki, która rozpoczęła się wraz z opuszczeniem Wielkiej Brytanii przez Rzymian w 410 r., a zakończyła się podbojem Anglii przez Normanów w 1066 r. „Przed rozpoczęciem tych prac byliśmy całkowicie nieświadomi dużej liczby prawdopodobnych grobów królewskich, które przetrwały w zachodniej Brytanii po okresie rzymskim” – twierdzi Ken Dark, dawniej pracownik Uniwersytetu Reading w Anglii, a obecnie archeolog z hiszpańskiego Uniwersytetu Nawary. Jak dodał: „Trwające badania prawdopodobnie pomogą zmienić nasze rozumienie ważnych aspektów tego kluczowego okresu w historii Wielkiej Brytanii”.

Analiza Darka koncentruje się na 20 prawdopodobnych królewskich miejscach pochówku, z których każde mieści do pięciu grobów, w zachodniej Anglii i Walii. Większość wydaje się pochodzić z okresu między V a VI wiekiem. W tym okresie Wielka Brytania była domem dla dziesiątek królestw o różnej sile i wielkości. Rdzenni celtyccy władcy kontrolowali zachodnią i północną część wyspy, podczas gdy germańscy lub anglosascy najeźdźcy zajęli terytorium na południu i wschodzie.

Niedocenione miejsca pochówku

.Według Toma Metcalfe’a z Live Science, dawni badacze prawdopodobnie nie docenili znaczenia grobowców ze względu na ich prostotę i brak wyposażenia grobowego. Chociaż pochówki mogą nie być szczególnie wyszukane, są godne uwagi, ponieważ różnią się od innych wczesnośredniowiecznych grobów celtyckich w kluczowy sposób: większość spoczywa pośrodku prostokątnych lub kwadratowych ogrodzeń, prawdopodobnie niegdyś otoczonych płotami i bramami.

„Królewskie grobowce są bardzo ustandaryzowane” – wyjaśnia Dark. Jak dodaje: „Mają pewne różnice, tak jak zwykłe groby – niektóre są większe, inne mniejsze, niektóre mają tylko jeden grób pośrodku, a inne dwa lub trzy”. Z tysięcy wczesnośredniowiecznych pochówków zbadanych do tej pory przez uczonych w regionie, tylko niewielka liczba (mniej niż 0,1 procent, według Independent ) ma taki układ, jak te, które badał Dark. „Wiemy, że wśród tych ludzi główną rangą polityczną w tych społeczeństwach była rodzina królewska, więc jeśli zobaczymy niektóre pochówki wyróżniające się w ten sposób, możliwe, że są to pochówki królów” – stwierdził archeolog.

Wczesnośredniowieczne królewskie grobowce w Walii i Kornwalii

.Do tej pory archeolodzy znali tylko dwa potencjalne miejsca pochówku wczesnych władców celtyckich. Na największej walijskiej wyspie Anglesey został odnaleziony kamień datowany na połowę VII wieku. Widnieje na nim łacińska inskrypcja, która według Wales Online oznacza „Król Catamanus, najmądrzejszy, najznamienitszy ze wszystkich królów”. Drugim takim miejscem jest położone w Kornwalii Tintagel. W tej nadmorskiej miejscowości od dawna związanej z królem Arturem zostało odnalezionych pięć królewskich kurhanów, które mają być dokładnym odzwierciedleniem ferta, czyli grobów znalezionych w Irlandii. Jak stwierdził brytyjski archeolog odnosząc się do wczesnośredniowiecznej historii Wielkiej Brytanii: „Jest to okres historii, o którym wiemy bardzo niewiele. Prawdopodobnie jest to czas w historii Wielkiej Brytanii o którym wiemy najmniej”.

Nierówności społeczne starożytności

.Na temat tego, co jest nam w stanie powiedzieć archeologia o stratyfikacji społecznej w starożytnym świecie, na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Carles LALUEZA FOX w tekście “Archeologia nierówności“.

“Wśród współczesnych myśliwych-zbieraczy, jak ustalił zespół, współczynnik Giniego jest niski – wynosi około 17 (w skali od 0 do 100). Nie jest to zaskakujące, ponieważ w społeczeństwach koczowniczych można przenosić niewiele przedmiotów, a w konsekwencji bardziej liczą się takie cechy, jak umiejętność polowania. Nie oznacza to, że niektórzy ludzie nie mieli wyższego statusu społecznego. Kultura materialna była prawdopodobnie tak uboga – lub tak różna od naszego postrzegania statusu – że trudno jest uchwycić różnice społeczne wśród dawnych myśliwych-zbieraczy”.

“Szacuje się, że w badanych starożytnych społeczeństwach rolniczych współczynniki Giniego wynosiły od 35 do 46. Co ciekawe, wyniki pomiarów były niższe niż te uzyskane z zapisów. Na przykład na podstawie badania ruin starożytnego Babilonu badacze oszacowali współczynnik na 40, ale szacunki oparte na informacjach z kronik babilońskich dały wyższy wynik – 46. Starożytne przekazy pisane prawdopodobnie przesadnie podkreślały wielkość największych domów, by wywołać podziw. W końcu podobnie jest, kiedy wracamy z podróży: czasami mamy tendencję do wyolbrzymiania rzeczy, które widzieliśmy”.

.”Niemniej jednak najbardziej niezwykłe różnice wynikają z porównania społeczeństw Starego Świata i obu Ameryk – te ostatnie są znacznie bardziej wyrównane pod względem współczynnika Giniego, mimo że w niektórych przypadkach, takich jak potężne imperium azteckie, panowała tam wysoka hierarchia. Naukowcy doszli do wniosku, że źródłem tych różnic może być czynnik ekologiczny, ponieważ w Eurazji było więcej większych udomowionych zwierząt – takich jak krowy, konie, świnie, owce i kozy – niż w obu Amerykach, gdzie występowały tylko psy i indyki, i już samo to przyczyniło się do powstania zróżnicowanego systemu gromadzenia bogactwa” – pisze prof. Carles LALUEZA FOX.