Elektrownie wodne i zapory - nowy cel rosyjskich nalotów na Ukrainę

Rosja rozszerzyła ostrzały ukraińskiej infrastruktury krytycznej o nowe cele, którymi są elektrownie wodne i zapory; oznacza to eskalację ataków na infrastrukturę – ocenia amerykański think tank, Instytut Studiów nad Wojną (ISW) w najnowszym raporcie.

Elektrownie wodne i zapory – nowe cele ostrzałów Rosji

.Ośrodek komentuje w ten sposób naloty przeprowadzone przez Rosję w nocy z 28 na 29 marca 2024 r. Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski poinformował w piątek, że celem tych ataków były elektrownie wodne w obwodach: czerkaskim i czerniowieckim. Rosyjscy prokremlowscy blogerzy wojenni utrzymywali ze swej strony, że w obwodzie dniepropietrowskim ostrzelane zostały dwa obiekty: elektrociepłownia i elektrownia wodna. Ukraiński koncern energetyczny Ukrenerho potwierdził z kolei, że w nalotach uszkodzone zostały elektrownie wodne i elektrociepłownie w środkowej i zachodniej części kraju.

Jak oceniają eksperci ISW, jest to „nowy wzorzec” ataków na ukraińskie elektrownie wodne i zapory, oznaczający „istotną eskalację” prowadzonych dotąd nalotów. Wcześniej wojska rosyjskie nie atakowały elektrowni wodnych i zapór w sposób systematyczny. ISW przypomina, że celem ostrzałów ukraińskiej infrastruktury energetycznej jest zapewne „osłabienie mocy ukraińskiego przemysłu obronnego”. Rosjanie próbują również wykorzystać fakt, że ukraińska obrona przeciwlotnicza odczuwa niedobór pocisków.

Zaniepokojenie rosyjską eskalacją wojny

.”Stany Zjednoczone i kraje europejskie nadal nie są chętne, by dostarczyć Ukrainie wyposażenie, które mogłoby się okazać znaczące operacyjnie bądź strategicznie (…) ze względu na obawy przed eskalacją albo odwetem” ze strony Rosji – zauważa ISW. Przypomina zarazem, że poprzednie takie decyzje ze strony państw zachodnich nie powstrzymały Moskwy przed eskalowaniem wojny. „Rosja konsekwentnie pokazała swoją wolę eskalowania niesprowokowanej agresji, a zaniepokojenie rosyjską eskalacją czy odwetem w odpowiedzi na dalsze dostawy broni zachodniej dla Ukrainy nie powinny narzucać decyzji – w USA, bądź innych krajach zachodnich – w kwestii tej pomocy” – konkludują eksperci ISW.

Rosyjski imperializm

.Na temat historii rosyjskiego imperializmu na łamach „Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Jacek HOŁÓWKA w tekście „Imperialne marzenia Kremla„. Autor zwraca w nim uwagę, iż Rosja nie jest pierwszym imperium, które nie może pogodzić się ze zmniejszeniem swojego terytorium i wpływów.

„Ukraina należy do Rosji tylko w tym fantastycznym sensie, w jakim do Rosji należą Prusy Wschodnie, czyli obwód kaliningradzki, wszystkie etnicznie polskie tereny objęte zaborem rosyjskim w XIX wieku, a także zagrabione obszary Azji Mniejszej lub Besarabii. W takim metaforycznym sensie do Rosji należą wszystkie ziemie, które kiedykolwiek były częścią imperium rosyjskiego i które stają się jego częścią w wyobraźni najemnych kondotierów. Deklarację noworoczną popiera jedynie prosty i bezwstydny pogląd, że zagrabienie czyjejś ziemi przez Rosjan jest zawsze słuszne, ponieważ Rosja jest mocarstwem i ma nim być zawsze. Tak uważa władca Kremla i to sprawę zamyka. Natomiast ewentualna utrata posiadanych przez Rosję terenów jest zawsze niesprawiedliwa, gdyż powstaje przez dławienie rosyjskiej państwowości. Jest to objaw samowoli ludów drugorzędnych, niemających historii lub pełniących podrzędną rolę w jej przebiegu. Rosja musi zawsze zwyciężać, ponieważ wymaga tego jej odwiecznie praktykowany tryb istnienia. Nigdy nie była republiką, krajem rządzonym przez parlament lub wolę ludu. I to nie ma prawa się zmienić, ponieważ co raz stało się rosyjskie, musi na zawsze pozostać rosyjskie”.

.”Rosja nie jest pierwszym imperium, które głęboko przeżywa ograniczenie swych wpływów i posiadłości. W czasach nowożytnych to doświadczenie spotkało kolejno wszystkich kolonizatorów: Brytyjczyków, Francuzów, Belgów i Holendrów. Wytrącenie ich z roli metropolii kolonialnej raniło ich poczucie dumy, wydawało się bolesne i niesprawiedliwe. Kolonizatorzy zawsze cierpieli, pozostawiając zamorskie terytoria ich mieszkańcom. Uważali, że oddają je w ręce ludzi niepewnych i niedoświadczonych, czyli skazują je na upadek. Żadne wojsko nie lubi wycofywać się z administrowanych terenów. Gdy opuszcza pole swego działania, nagle widzi, jak jest bezużyteczne i zbędne. Widzi, że nie udało mu się zorganizować życia lokalnych społeczności, czyli dominowało jedynie dlatego, że stosowało przemoc bez żadnej racji” – pisze prof. Jacek HOŁÓWKA.

PAP/WszystkocoNajważniejsze/MJ