Ideologia Państwa Islamskiego uwodzi nowe pokolenie nastolatków - szef francuskiego kontrwywiadu Nicolas Lerner w „Le Monde"

Propaganda Państwa Islamskiego (IS) powraca, a nowa generacja francuskich nastolatków jest na nią „złowrogo podatna” – ocenił szef francuskiego kontrwywiadu Nicolas Lerner w wywiadzie dla czwartkowego wydania dziennika „Le Monde”.

Ideologia Państwa Islamskiego

.„Z naszej analizy wynika, że po upadku Państwa Islamskiego (IS) atrakcyjność ideologii dżihadu znacznie spadła w latach 2017–18″ – powiedział Nicolas Lerner. „Obecnie jednak propaganda kalifatu powraca, a nastolatki są na nią podatne” – dodał.

Państwo Islamskie, organizacja terrorystyczna, która przed dekadą opanowała rozległe terytoria na Bliskim Wschodzie, zapowiadała nadejście kalifatu – islamskiego, rządzonego zgodnie z religijnym prawem ponadnarodowego państwa dobrobytu i sprawiedliwości społecznej.

Szef kontrwywiadu Nicolas Lerner zwrócił uwagę, że Dyrekcja Generalna Bezpieczeństwa Wewnętrznego udaremniła w 2023 roku trzy plany ataków, w których brały udział osoby w wieku poniżej 20 lat. „Najmłodszy (uczestnik) miał 13 lat. Dwóch pozostałych – po 14 lat. W kilku przypadkach ci młodzi ludzie nie chodzili do meczetów ani centrów społeczności muzułmańskiej. Organizowali się online, w sieciach społecznościowych” – relacjonował.

Komisarz UE ds. wewnętrznych Ylva Johansson również ostrzegła we wtorek przed „ogromnym ryzykiem” ataków terrorystycznych w okresie poprzedzającym Boże Narodzenie. Polityk powiązała to zagrożenie z trwającą wojną Izraela z palestyńską organizacją terrorystyczną Hamas.

„Ideologia dżihadu nie umarła” – ostrzegł Lerner. „Państwo Islamskie roztacza nowy urok na młodsze pokolenia” – zaalarmował.

Taktyka selektywnego terroru

.Armia kalifa Ibrahima oceniana jest na 19–25 tysięcy bojowników, zorganizowanych w kilku „brygadach” lekkiej piechoty. Jej trzon stanowi stosunkowo niewielka liczba „foreign fighters”, zagranicznych bojowników, weteranów doświadczonych na innych frontach dżihadu (za najbardziej wartościowych uważa się Czeczenów i Libijczyków). Dla zwiększenia spójności pododdziałów utrzymywane są one w jednolitym składzie etnicznym. Zastosowanie tego zabiegu wzmacnia wewnętrzną komunikację i pozwala uniknąć niezrozumienia między bojownikami używających różnych języków bądź dialektów – pisał na łamach „Wszystko co Najważniejsze” Tomasz Kowal.

Główne stanowiska w „siłach zbrojnych” Państwa Islamskiego zajmują doświadczeni w walce podkomendni, którym Abu Bakr al-Baghdadi zaufał w stopniu pozwalającym realizować samodzielne zadania. Zaufanie do dowódców upoważnionych do podejmowania i realizacji własnych decyzji, opartych wyłącznie na ogólnym zamiarze lidera ISIS, pozwoliło osiągnąć sprawność niedostępną w armii irackiej, syryjskiej, czy kurdyjskich Powszechnych Jednostkach Ochrony, gdzie kryterium doboru dowódców opiera się bardziej na lojalności, niż rzeczywistych kompetencjach. Charakterystyczne jest dowodzenie przez wskazywanie celów, bez precyzowania zadań i dokładnego sposobu ich realizacji. Do niezbędnego minimum ograniczono komunikację telefoniczną i radiową (zmniejszenie możliwości przechwycenia rozmów przez siły koalicyjne).

Podobnie jak w innych konfliktach o niskiej intensywności, więzienia były prawdziwą kuźnią kadr dowódczych i źródłem radykalizowania się przyszłych bojowników. W opinii Benjamina Halla: „W sumie w obozie Bucca razem z al-Baghgadim przebywało najprawdopodobniej dziesięciu późniejszych wysokich rangą dowódców ISIS, wśród nich jego zastępca, były podpułkownik armii irackiej Saddama Husajna oraz ludzie odpowiedzialni za nadzór nad zagranicznymi bojownikami, zamachowcami samobójcami i magazynami ISIS”.

Skuteczna modyfikacja taktyki, dostosowana do strony, przeciwko której prowadzone są działania, wciąż zapewnia powodzenie w konfrontacji z przeciwnikiem. Jak dotychczas jedyne znaczniejsze porażki, jakie poniósł kalifat, to utrata Ramadi i Tikritu oraz skuteczna obrona rafinerii Baidżi przez siły irackie.

.Najważniejszym założeniem taktycznym jest wysoka manewrowość, uderzanie w słabe punkty przeciwnika i omijanie jego mocnych punktów. Dotyczy to zarówno fizycznych zdolności prowadzenia działań, jak i jego morale. Intensywnie wykorzystywane są środki rozpoznawcze i informacje wywiadowcze dla oceny wykonalności operacji. Taktyce islamistów nieobca jest bojowa dywersja. Za przykład może służyć wykorzystanie walk o Kobane dla odwrócenia uwagi amerykańskiego lotnictwa od innych kierunków działania. W kontekście kontroli nad znacznymi fragmentami granicy tureckiej zajęcie tego miasta miało dla dżihadystów niewielkie znaczenie (ewentualne zwycięstwo poszerzyłoby ich stan posiadania co najwyżej o kilka kilometrów). W rejon Kobane dowództwo ISIS wysłało niedoświadczone i słabo wyszkolone pododdziały, koncentrując jednocześnie wysiłek na kontynuacji ofensywy w irackiej prowincji Anbar.

PAP/ Wszystko co Najważniejsze/ LW