Kim jest Witold Literacki, który pokieruje PKN Orlen?

Powołany przez Ministra Aktywów Państwowych do zarządu Orlenu Witold Literacki został przez radę nadzorczą wskazany na pełniącego obowiązki prezesa płockiego koncernu.

Witold Literacki nowym prezesem Orlenu

.„Dnia 6 lutego 2024 roku Minister Aktywów Państwowych, w imieniu akcjonariusza Skarbu Państwa (…) powołał z dniem dzisiejszym Pana Witolda Literackiego do Zarządu ORLEN S.A. Jednocześnie Rada Nadzorcza Spółki na dzisiejszym posiedzeniu powołała Pana Witolda Literackiego z dniem 6 lutego 2024 roku na funkcję pełniącego obowiązki Prezesa Zarządu ORLEN S.A” – przekazał koncern w komunikacie. Dodano, że rada nadzorcza Orlenu odwołała ze składu zarządu Orlenu: Adama Buraka, Krzysztofa Nowickiego, Roberta Perkowskiego, Piotra Sabata oraz Iwonę Waksmundzką-Olejniczak.

Spółka przekazała, że na tym samym posiedzeniu rada nadzorcza płockiego koncernu zdecydowała o delegowaniu z dniem 7 lutego br. trzech członków rady do czasowego wykonywania czynności członków zarządu (do czasu powołania członków zarządu na te stanowiska, przy czym na okres nie dłuższy niż trzy miesiące). Chodzi o Kazimierza Mordaszewskiego, Tomasza Sójkę oraz Tomasza Zielińskiego.

Akcjonariusze Orlenu podczas wtorkowego nadzwyczajnego walnego zgromadzenia wybrali członków rady nadzorczej. Z rekomendacji Skarbu Państwa weszli do niej Michał Gajdus, Ewa Gąsiorek, Katarzyna Łobos, Kazimierz Mordaszewski, Mikołaj Pietrzak, Wojciech Popiołek, Ireneusz Sitarski, Tomasz Sójka i Tomasz Zieliński. Do rady nie został wybrany Jan Woźniak, zgłoszony przez NN OFE. Wtorkowe walne zgromadzenie ustaliło liczbę członków nowej rady nadzorczej na 10 osób, ale akcjonariusze wybrali tylko dziewięć osób. Przewodniczącym rady nadzorczej został Wojciech Popiołek. Jednocześnie walne zgromadzenie odwołało osiem osób z dotychczasowej rady nadzorczej, na czele z przewodniczącym Wojciechem Jasińskim.

Pozostali członkowie zarządu

.W wyniku podjętych przez radę nadzorczą decyzji, od 7 lutego zarząd płockiego koncernu będzie pracować w składzie: Witold Literacki (p.o. prezesa zarządu); delegowani czasowo do wykonywania czynności członków zarządu członkowie rady nadzorczej – Kazimierz Mordaszewski, Tomasz Sójka i Tomasz Zieliński oraz członek zarządu Józef Węgrecki.

Orlen przekazał w komunikacie, że docelowo nowy zarząd koncernu zostanie wyłoniony w konkursie. Poinformowano, że uruchomione przez radę nadzorczą postępowanie kwalifikacyjne dotyczy prezesa, wiceprezesów zarządu i członków zarządu, a szczegółowe warunki stawiane kandydatom zostaną opublikowane 14 lutego br.

Witold Literacki – życiorys

.Witold Literacki jest absolwentem Uniwersytetu Śląskiego, Wydział Nauk Społecznych, który ukończył w 1994 roku oraz MBA w Lubelskiej Szkole Biznesu przy współpracy z University of Central Lancashire w Wielkiej Brytanii w 2006 roku. Ekspert w dziedzinie finansów i podatków. Od wielu lat związany zawodowo z branżą paliwowo-energetyczną. Doświadczenie menadżerskie zdobywał zarówno w firmach zagranicznych, jak i polskich, w tym w ORLEN.

Witold Literacki w latach 2022-2023 pełnił funkcję dyrektora finansowego w PERN SA. Wcześniej w latach 2020-2022 był zatrudniony jako dyrektor finansowy w Warszawskich Zakładach Mechanicznych PZL- WZM w Warszawie SA. W latach 2008-2020 był dyrektorem biura podatków w PKN ORLEN S.A. W latach 2007-2008 – manager ds. podatkowych w RWS Stoen SA. W latach 1999-2007- senior manager ds. kontroli podatkowej w Carrefour Polska Sp. z o.o. W latach 1997 – 1999 zatrudniony był jako konsultant w firmie Arthur Andersen Sp. z o.o.. Od 1991 do 1997 był inspektorem w dziale kontroli podatkowych Urzędu Skarbowego w Zabrzu

Na stanowisku zastąpił Daniela Obajtka, który od 5 lutego 2024 nie jest już prezesem Orlenu. Daniel Obajtek wcześniej oddał się do dyspozycji rady nadzorczej. Rezygnację z funkcji członka zarządu złożyli również Patrycja Klarecka, Jan Szewczak, Armen Artwich i Roman Róg.

Grupa Orlen to multienergetyczny koncern, który posiada m.in. rafinerie w Polsce, w Czechach i na Litwie. Zarządza także segmentem petrochemicznym i segmentem wydobywczy węglowodorów. Rozwija jednocześnie segment odnawialnych źródeł energii i planuje rozwój bezpiecznej energetyki jądrowej – do 2030 r. zamierza uruchomić co najmniej jeden mały reaktor jądrowy SMR. W ubiegłym roku zaktualizowano strategię Grupy Orlen do 2030 r., uwzględniając jej priorytetowe cele, zwłaszcza po fuzji z Grupą Energa, Grupą Lotos i PGNiG. Zgodnie z tym dokumentem, do końca dekady koncern ma zainwestować ponad 320 mld zł. 

Polityka makroekonomiczna musi zachować równowagę pomiędzy wspieraniem gospodarki a ograniczaniem inflacji

.Polska gospodarka, poradziwszy sobie z licznymi kryzysami ostatnich lat, ma w 2024 roku szansę zaliczyć wyraźny wzrost PKB. O przyszłości ekonomicznej naszego kraju pisze na łamach Wszystko co Najważniejsze Mathias CORMANN, sekretarz Generalny Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

Autor zaznacza, że niesprowokowana, nieuzasadniona i bezprawna napaść Rosji na Ukrainę w istotny sposób wpłynęła na globalne perspektywy gospodarcze oraz na perspektywy gospodarcze Polski. Cena tej wojny jest wysoka i choć jej tragiczne skutki dotykają w największej mierze narodu ukraińskiego, oddziałują również na resztę świata. Konflikt ten powoduje głębokie reperkusje społeczne i gospodarcze. Polacy widzieli wiele z tych skutków na własne oczy, hojnie przyjmując uchodźców i okazując Ukrainie silne wsparcie na każdym kroku. OECD, jako międzynarodowa organizacja skupiająca rynkowe demokracje z całego świata, wspiera naród Ukrainy i jej demokratycznie wybrany rząd oraz się z nimi solidaryzuje.

„Szok ekonomiczny związany z wojną przyszedł akurat w momencie, gdy Polska i reszta świata podnosiły się po pandemii COVID-19. W 2021 roku Polska gospodarka zdążyła się już odbudować, osiągając poziom sprzed pandemii wcześniej niż wiele innych krajów OECD” – przypomina ekspert.

Również w ubiegłym roku Polska zanotowała silny wzrost gospodarczy, na poziomie 4,9 proc., ale nie był on już tak stabilny, a w dodatku inflacja osiągnęła w kraju najwyższy pułap od dwóch dekad. Perspektywy gospodarcze uległy osłabieniu, do czego przyczyniły się wyższe ceny energii, w dużej mierze spowodowane wojną. Ponieważ rynki pracy pozostają ciasne, a stopa bezrobocia zbliża się do bardzo niskiego poziomu 3 proc., krajowa presja inflacyjna jest silna i w grudniu spowodowała wzrost inflacji bazowej do 12 proc. Inflacja zasadnicza prawdopodobnie utrzyma się na wysokim poziomie również w tym roku i wyniesie blisko 13 proc., po czym w 2024 r. spadnie do 4,6 proc. OECD przewiduje, że wzrost PKB wyniesie około 1 proc. w 2023 roku, a następnie powróci do poziomu 2,4 proc. w roku 2024.

„W tych trudnych warunkach polityka makroekonomiczna musi zachować równowagę pomiędzy wspieraniem gospodarki a ograniczaniem inflacji. W tym celu Narodowy Bank Polski będzie musiał zachować czujność oraz gotowość do dalszego podnoszenia stóp procentowych, jeśli wyższe oczekiwania inflacyjne się utrwalą. Wsparcie fiskalne ochroniło gospodarstwa domowe i firmy przed szokiem cenowym w zakresie kosztów energii, lecz przyszłe rozwiązania należy dokładnie ukierunkować, aby zapewnić wsparcie tym, którzy najbardziej go potrzebują, bez nadmiernego zwiększania presji inflacyjnej” – dodaje autor.

Jego zdaniem zasadniczo polityka makroekonomiczna powinna umożliwić rozwiązanie problemu inflacji, jednocześnie zachęcając do zmniejszenia zużycia energii i zwiększenia inwestycji w dodatkowe źródła energii.  OECD wzmocniła nadzór gospodarczy, poszerzając dotychczasowy zakres koncentracji na zrównoważeniu i społecznej inkluzywności rozwoju o aspekt odporności gospodarczej. Polska, podobnie jak wiele innych gospodarek OECD, musi zmierzyć się z szeregiem wyzwań strukturalnych. 

Jednym z nich jest starzenie się społeczeństwa, które stanowi wyzwanie dla stabilności budżetowej z powodu obniżenia wydajności i tempa wzrostu gospodarczego w wyniku mniejszego udziału siły roboczej, gdy koszty związane ze starzeniem się będą nadal rosły.

„Aby zapewnić długoterminową stabilność budżetową i rozsądne emerytury, należy wydłużyć okres aktywności zawodowej poprzez stopniowe zrównanie ustawowego wieku emerytalnego mężczyzn i kobiet, a także podwyższenie wieku emerytalnego zgodnie z wydłużeniem średniej długości życia w dobrym zdrowiu. W szerszej perspektywie Polska musi podnieść liczebność swojej siły roboczej poprzez zachęcanie do dłuższej aktywności zawodowej, zwiększanie udziału określonych grup (np. młodych rodziców) w rynku pracy” – pisze Mathias CORMANN.

Zaznacza on jednak, że od mniej więcej trzech dekad Polska cieszyła się ogromnym wzrostem wydajności. PKB na mieszkańca potroił się od początku lat 90. i osiągnął około 80 proc. średniej OECD. Cyfryzacja gospodarki mogłaby dodatkowo zwiększyć wzrost produktywności, pomagając uwolnić przedsiębiorczy potencjał polskich firm w kraju i na rynkach globalnych. Stopień wykorzystania technologii cyfrowych w firmach, szczególnie tych małych i średnich, jest w Polsce stosunkowo niski. Cyfryzację można ułatwić, zwiększając wsparcie techniczne w zakresie podnoszenia świadomości i pomocy menedżerom we wdrażaniu nowych technologii cyfrowych. W Polskim Ładzie dąży się do tego poprzez wprowadzanie nowych ulg podatkowych dla badań i rozwoju oraz inwestycji w robotyzację. W celu dalszego pobudzenia innowacji rząd mógłby również zwiększyć nakłady na bezpośrednie finansowanie technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz badań i rozwoju. 

„Należy jednak pamiętać, że pomimo postępów w kierunku bardziej zrównoważonego rozwoju, Polska, jak wiele innych krajów, musi znacznie przyspieszyć transformację klimatyczną. Ponieważ około 40 proc. dostaw energii w Polsce opiera się na węglu, emisyjność węglowa gospodarki pozostaje wysoka. Ludzie nadal odczuwają negatywne skutki złej jakości powietrza. Wzmożony nacisk na bezpieczeństwo energetyczne w wyniku wojny jest okazją, aby w ramach przeglądu strategii energetycznej Polski rozważyć większy rozwój odnawialnych źródeł energii, dywersyfikację technologii i poprawę efektywności energetycznej przy jednoczesnym zminimalizowaniu zależności od węgla w najbliższym czasie. Ponadto instrumenty motywacyjne i regulacje mogą dostarczyć gospodarstwom domowym i firmom wyraźnej zachęty cenowej do obniżenia emisyjności. Tego typu działania należy uzupełnić poprzez zwiększenie i przyspieszenie inwestycji w sieć elektroenergetyczną w celu przezwyciężenia ograniczeń wydajności. Ponieważ z czasem rola węgla w produkcji energii maleje, sprawiedliwe przekształcenia będą wymagały dobrze ukierunkowanego przekwalifikowania i rozwijania kompetencji zawodowych pracowników sektora węgla kamiennego i brunatnego” – podsumowuje autor.

PAP/ Michał Boroń/ Wszystko co Najważniejsze/ LW