Korupcja, syn Erdogana i nieoczekiwane utrudnienia w wejściu Szwecji do NATO

Syn prezydenta Turcji Bilal Erdogan otrzymał obietnicę otrzymania premii od szwedzko-amerykańskiej firmy w zamian za pomoc w wejściu na rynek turecki. Sytuacja ta może zaszkodzić procesowi wejścia Szwecji do NATO – pisze we wtorek gazeta „Dagens Nyheter”.

Bilal Erdogan i kontakty z firmą Dignita

.Według informacji agencji Reutera władze w Szwecji oraz USA analizują biznesplan producenta alkomatów Dignita. Firma chciała skłonić władze Turcji do wprowadzenia w samochodach tzw. blokad alkomatowych, a następnie przekonać do instalacji swoich urządzeń. Osobą pośredniczącą w transakcji miał być syn prezydenta Turcji Bilal Erdogan. W zamian za doradztwo planowano wypłacać mu poprzez fasadową spółkę w Stambule dziesiątki milionów dolarów.

Zamiar przeprowadzenia działań korupcyjnych a wejście Szwecji do NATO

.Jak zauważa szwedzki dziennik „Dagens Nyheter”, firma Dignita ostatecznie wstrzymała ekspansję na rynek turecki po zastrzeżeniach swojego amerykańskiego właściciela. Zamiar przeprowadzenia działań korupcyjnych może jednak zostać uznany za przestępstwo zarówno w Szwecji, jak i w Stanach Zjednoczonych. Choć według gazety dochodzenie jest na wstępnym etapie, to może zaszkodzić procesowi wejścia Szwecji do NATO. Turcja od roku blokuje ratyfikację szwedzkiego członkostwa w sojuszu, powołując się na kwestię niedostatecznej walki z terroryzmem ze strony Kurdów, którzy znaleźli azyl polityczny w Szwecji.

„To jest bomba, która pojawia się w krytycznym momencie dla szwedzkiego wniosku do NATO, jeśli ma zostać zaakceptowany przed szczytem sojuszu w Wilnie (11-12 lipca)” – ocenia analityk szwedzkiego Instytutu Spraw Międzynarodowych Aras Lindh.

Ekspert przypomina, że to nie pierwszy raz, gdy nazwisko syna prezydenta pojawia się w kontekście podejrzanych interesów. „Był przedmiotem dochodzenia włoskich władz w 2016 roku w związku z podejrzeniem prania brudnych pieniędzy, ale postępowanie umorzono” – podkreśla Lindh.

Według sekretarza generalnego NATO Jensa Stoltenberga przed szczytem NATO w Wilnie ma dojść do spotkania wysokiej rangi urzędników Turcji i Szwecji w Brukseli.

Szwecja i Finlandia – skandynawska ścieżka do NATO

.„Zbrojna napaść Rosji na Ukrainę zmusiła Zachód do zwarcia szeregów i wspólnego przeciwstawienia się jaskrawemu przypadkowi pogwałcenia prawa międzynarodowego. Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) jednogłośnie potępiła rosyjską agresję i wzmocniła obecność wojskową na terenach przylegających do zachodnich granic Rosji, Białorusi i Ukrainy na tzw. wschodniej flance” – pisze prof. Artur GRUSZCZAK, politolog, kierownik Zakładu Bezpieczeństwa Narodowego w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Jak podkreśla, „agresywna polityka Kremla wywołała silny niepokój w krajach nienależących do Sojuszu Północnoatlantyckiego, wśród nich w Szwecji i Finlandii. Opcja członkostwa tych krajów w NATO, do tej pory postrzegana jako niekonieczna i mało prawdopodobna, nagle stała się przedmiotem ogólnonarodowych debat w obydwu krajach”.

„Rosyjska strategia i polityka są mocno wpisane w pamięć historyczną Finów i Szwedów. Historia obydwu narodów nosi mocne piętno rosyjskiej ekspansywności. Rysskräck, strach przed Rosją, to historycznie (od czasów wojny północnej z początku XVIII w.) zakorzeniona w szwedzkiej kulturze strategicznej obawa przed imperialną i ekspansywną strategią Kremla. Z kolei pamięć o wojnie zimowej (agresji Związku Sowieckiego na Finlandię w 1939 r.) odżywała wśród Finów przy każdej kolejnej zbrojnej operacji Kremla na terenach uznawanych za etnicznie rosyjskie” – pisze prof. Artur GRUSZCZAK.