Kraków przygotowuje obchody Tysiąclecia Korony Królestwa Polskiego - program

10 marca na Uniwersytecie Jagiellońskim rozpocznie się cykl wykładów z okazji Tysiąclecia Korony Królestwa Polskiego. Kulminacją jubileuszu będzie Uroczysta Msza Święta w Katedrze Wawelskiej zaplanowana na 6 kwietnia pod przewodnictwem ks. abpa Marka Jędraszewskiego. Obchody Tysiąclecia Korony Królestwa Polskiego odbędą się w całej Małopolsce.

Monumentalna opera „Bona Sforza”, opowiadająca o losach słynnej królowej Polski

.W ramach cyklu wykładów w Collegium Novum historycy i badacze przybliżą kluczowe postaci i wydarzenia z pierwszych wieków polskiej państwowości. Od Bolesława Chrobrego po architekturę i sztuki plastyczne w państwie Piastów – spotkania będą otwarte dla wszystkich zainteresowanych, a szczególne zaproszenia trafią do małopolskich szkół, by młodzież mogła czerpać z bogactwa wiedzy i dziedzictwa narodowego – informuje organizator, Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego.

Obchody Tysiąclecia w Małopolsce nie ograniczą się do akademickich dyskusji. 22 kwietnia pod Kopcem Krakusa odbędzie się barwne Święto Rękawki, które przeniesie uczestników w czasy wczesnego średniowiecza. W programie znajdą się dawne rzemiosła, rekonstrukcje bitewne, wiosenne obrzędy i widowisko teatralne ukazujące przejęcie Krakowa przez Bolesława Chrobrego. Rękawce towarzyszyć będzie jarmark sztuki i rękodzieła, a kulminacją stanie się wielka bitwa wojów u stóp Kopca Krakusa.

Dzieci i młodzież będą mogły wziąć udział w warsztatach plastycznych organizowanych przez Małopolskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli, a na maj zaplanowano historyczną wycieczkę po Podhalu i Pieninach, która pozwoli odkryć najważniejsze zabytki regionu. Z kolei 8 czerwca krakowskie ulice opanują smoki – Parada Smoków organizowana przez Teatr Groteska w tym roku nawiąże do legend i symboliki królewskiej, wpisując się w jubileuszowe obchody.

W letnie wieczory, 29 czerwca, na Zamku Królewskim na Wawelu wybrzmi monumentalna opera „Bona Sforza” Zygmunta Krauzego, opowiadająca o losach słynnej królowej Polski – od momentu tego, gdy jako młoda księżniczka przygotowywała się do roli królowej, przez rządy na Wawelu u boku Zygmunta I Starego i pełnienia przez nią roli Królowej Polski i Wielkiej Księżnej Litewskiej, aż do schyłku jej życia i wygnania z kraju.

Obchody Tysiąclecia Korony Królestwa Polskiego będą trwały do września 2025 roku

.Jak informuje organizator wydarzenie Opera Krakowska, w znaczący sposób podkreśli jubileusz Tysiąclecia Korony Królestwa Polskiego i będzie jego znakomitym ukoronowaniem.

Jesienią 6 września, konne grupy rekonstrukcyjne przemierzą trasę z Ludźmierza do Nowego Targu, odtwarzając królewską wizytację, a październik przyniesie Wielki Quiz historyczny w krakowskim Audytorium Maximum, który sprawdzi wiedzę uczestników o dziejach polskiej korony.

Obchody Tysiąclecia Korony Królestwa Polskiego w Krakowie rozpoczęły się 11 listopada ub.r. w Operze Krakowskiej muzycznym spektaklem ukazującym kluczowe momenty polskiej historii. Orkiestra, balet i chór Opery zaprezentowały artystyczną opowieść o drodze Polaków przez wieki – od koronacji Bolesława Chrobrego, przez zrywy narodowe, po współczesność. Publiczność usłyszała zarówno „Bogurodzicę”, jak i IX Symfonię Beethovena, tworząc przejmującą syntezę tysiąca lat polskiej tożsamości.

Niepodległość – to słowo odmieniane przez wszystkie przypadki przez polską kulturę

.Polska niepodległość ma znacznie dłuższą historię – nie stuletnią, ale tysiącletnią. Jej korzenie sięgają momentu, kiedy Bolesław Chrobry jako pierwszy z Piastów włożył na głowę koronę królewską (1025 r.).

Ojciec Bolesława, Mieszko I, wprowadził państwo piastowskie w krąg cywilizacji łacińskiej. Z jego panowaniem wiąże się również tworzenie zrębów polskiej państwowości. Chrzest Mieszka, datowany tradycyjnie na 966 r., stanowił pierwszy, niezbędny krok w kierunku uczynienia Polski – wówczas nieokreślanej jeszcze tym mianem – podmiotem, a nie przedmiotem europejskiej polityki międzynarodowej. Dopełnieniem tego procesu była koronacja królewska Bolesława Chrobrego.

Mieszko I pozostawił po sobie stosunkowo rozległy i dobrze jak na owe czasy uporządkowany organizm polityczny. Podczas jego panowania granice Polski po raz pierwszy zaznaczyły swą obecność na mapie Europy w kształcie przypominającym ten, który znamy ze współczesnych atlasów. Mieszko dysponował bowiem dostateczną siłą i niezależnością, by prowadzić skuteczne podboje na obszarach znanych dziś jako Pomorze, Małopolska, Śląsk, Mazowsze, Podkarpacie, Lubelszczyzna oraz zachodnia Ukraina. Państwo Mieszka I nie było jednak w pełni suwerennym podmiotem polityki europejskiej. Piastowski władca uznawał zwierzchność cesarza Ottona I, który w 962 r. dokonał renowacji instytucji cesarstwa na zachodzie Europy, zapoczątkowując okres istnienia niemieckiej Rzeszy (Święte Cesarstwo Rzymskie). Książę Polan prawdopodobnie płacił Ottonowi trybut. Zmuszony był również wysłać swojego syna, Bolesława, na cesarski dwór w roli zakładnika – swoistego poręczenia „przyjaźni” Mieszka z Ottonem. Państwo piastowskie nie było co prawda wschodnią prowincją Cesarstwa i dysponowało dużą niezależnością. W 972 r. pod Cedynią Mieszko zdołał obronić swoje władztwo przed najazdem niemieckiego margrabiego Hodona, a kilka lat wcześniej przyjął chrześcijański chrzest z rąk czeskich, nie niemieckich. Mimo to status ówczesnej Polski nie pozwala określić jej mianem państwa niepodległego.

Mieszko I pozostawił po sobie stosunkowo rozległy i dobrze jak na owe czasy uporządkowany organizm polityczny. Podczas jego panowania granice Polski po raz pierwszy zaznaczyły swą obecność na mapie Europy w kształcie przypominającym ten, który znamy ze współczesnych atlasów. Mieszko dysponował bowiem dostateczną siłą i niezależnością, by prowadzić skuteczne podboje na obszarach znanych dziś jako Pomorze, Małopolska, Śląsk, Mazowsze, Podkarpacie, Lubelszczyzna oraz zachodnia Ukraina. Państwo Mieszka I nie było jednak w pełni suwerennym podmiotem polityki europejskiej. Piastowski władca uznawał zwierzchność cesarza Ottona I, który w 962 r. dokonał renowacji instytucji cesarstwa na zachodzie Europy, zapoczątkowując okres istnienia niemieckiej Rzeszy (Święte Cesarstwo Rzymskie). Książę Polan prawdopodobnie płacił Ottonowi trybut. Zmuszony był również wysłać swojego syna, Bolesława, na cesarski dwór w roli zakładnika – swoistego poręczenia „przyjaźni” Mieszka z Ottonem. Państwo piastowskie nie było co prawda wschodnią prowincją Cesarstwa i dysponowało dużą niezależnością. W 972 r. pod Cedynią Mieszko zdołał obronić swoje władztwo przed najazdem niemieckiego margrabiego Hodona, a kilka lat wcześniej przyjął chrześcijański chrzest z rąk czeskich, nie niemieckich. Mimo to status ówczesnej Polski nie pozwala określić jej mianem państwa niepodległego.

Uroczystą koronację Bolesława Chrobrego na pierwszego króla państwa, które – jak miało się okazać – przetrwało kolejne tysiąc lat, poprzedziło ćwierćwiecze wojen i budowy pozycji politycznej księcia w Europie Środkowo-Wschodniej. Tytuł królewski był zwieńczeniem imponujących dokonań jednego z najwybitniejszych władców w dziejach Polski. Wraz z koronacją Bolesława Chrobrego status jego monarchii uległ diametralnej zmianie. Odtąd Polska, po raz pierwszy nazwana w ten sposób właśnie podczas panowania Bolesława, stawała się królestwem – w pełni niezależnym i samodzielnym bytem politycznym, pełnoprawnym podmiotem polityki międzynarodowej.

Artykuł dostępny na łamach Wszystko co Najważniejsze: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/patryk-palka-1025-rok-narodziny-polskiej-niepodleglosci/

PAP/WszystkocoNajważniejsze/MB