Książki Instytutu Chopina na lato

Instytut Fryderyka Chopina

Trwające wakacje są doskonałą okazją do odświeżenia domowych biblioteczek. Może warto uzupełnić je o książki związane z kulturą, historią i muzyką? Publikacje nie tylko dla melomanów oferuje Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.

Wakacje z Chopinem

.A może wakacyjne podróże śladami Chopina? Propozycje wycieczek oraz opisy miejsc związanych z kompozytorem i jego bliskimi znajdziecie w kilku przewodnikach wydanych przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina aż cztery z nich napisane są z myślą o dorosłych podróżnikach oraz jeden przygotowany dla tych nieco młodszych. Warto się w nie zaopatrzyć podczas wakacyjnych wycieczek: „Żelazowa Wola. Dzieje domu Chopina”, „Warszawa Chopinów”, „Polska Chopina”, „Polskie ścieżki Chopina” oraz „Tam gdzie gra muzyka. Przewodnik po Żelazowej Woli” dla dzieci.

Książki dla dzieci

.Najmłodsi też znajdą coś dla siebie! Postać małego Frycka to główny bohater książek Agi Pietrzykowskiej – w serii jest już dostępnych pięć tytułów. Każda z historii jest inspirowana barwną biografią Fryderyka. Zmagania Frycka ze stresem przed jego pierwszym publicznym koncertem, spotkanie z żyrafą czy odkrycie karmelkowej tajemnicy to tylko kilka przygód, które tam znajdziecie.

Czasem wielkie historie potrzebują małych pluszowych niedźwiadków. W książeczce „Chopin, miś i szczęśliwa siódemka” Karoliny Kolinek-Siechowicz burzliwe momenty historii Polski splatają się z dziejami Konkursu Chopinowskiego i losami jednej z jego uczestniczek, Lidii Grychtołówny. Wydawnictwo jest dostępne w dwóch wersjach językowych – polskiej i angielskiej.

Gratką dla młodych entuzjastek i entuzjastów muzyki może być biografia Marii Szymanowskiej z ilustracjami Kasi Walentynowicz oraz tekstem Marty Bacewicz. Marysia w tej książce spełnia swoje największe marzenia i jest prawdziwą muzyczną superbohaterką – jako jedną z pierwszych kobiet w Europie uznano ją za profesjonalną pianistkę i kompozytorkę.

Listy i nie tylko

.„Chopin osobliwie mnie zaprząta. Najpiękniejsze jest, że zawsze mówi: «Proszę nie grać za dużo, nie męczyć się, to powoduje napięcie i osłabienie nerwów, ale zaraz potem wymienia jakąś Etiudę i Preludium i mówi: Proszę przestudiować to i to na następny raz»” pisała Friederike Müller w jednym ze swoich listów.

Zbiór korespondencji ulubionej uczennicy Fryderyka Chopina – „Friederike Müller: listy z Paryża 1839 –1845” to pierwsze wydanie tych tekstów w polskiej wersji językowej. Książka daje niepowtarzalną możliwość poznania barwnych opisów życia muzycznego i towarzyskiego stolicy Francji oraz (co najistotniejsze!) ponad 170 prywatnych lekcji, które Müller odbyła z Chopinem.

Wśród wydawnictw Instytutu Chopina znajduje się też gratka korespondencyjna dla czytelników anglojęzycznych – „Ignacy Jan Paderewski. Letters to his father and to Helena Górska (1872-1924)”. Listy kompozytora i męża stanu do najbliższych dają szansę wglądu w osobisty świat tego polityka, pianisty i istotnego dla rozwoju Polski człowieka. Książka jest dostępna także po polsku.

Kilka miesięcy temu swoje premiery miały także trzeci tom „Pieśni” Roberta Schumanna (kompilacja tekstów pieśni kompozytora wraz z tłumaczeniami) oraz pierwsze w historii polskie tłumaczenie przemyśleń o twórczości i biografii Chopina autorstwa francuskiego pianisty i dyrygenta, Alfreda Denisa Cortota -„Chopin w różnych aspektach”. O nowościach książkowych jakie posiada Narodowy Instytut Fryderyka Chopina więcej można przeczytać tutaj. Wszystkie wydawnictwa dostępne w sklepach stacjonarnych oraz internetowym Instytutu.

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

.Na temat Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, który cieszy się sporą popularnością na świecie, w szczególności w krajach azjatyckich, na łamach „Wszystko Co Najważniejsze” pisze Artur SZKLENER w tekście „Chopin powszechny„.

„Kiedy w połowie lat 20. XX wieku Jerzy Żurawlew, polski pianista, kompozytor i pedagog, późniejszy rektor warszawskiego Konserwatorium Muzycznego, jadąc w pociągu, przysłuchiwał się ożywionej dyskusji młodych osób na temat zawodów sportowych, przyszła mu do głowy niezwykła w owym czasie myśl, by połączyć emocje rywalizacji z muzyką klasyczną, a dokładniej – z twórczością Fryderyka Chopina. Tak powstało jedno z najważniejszych wydarzeń pianistycznych na świecie: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie”.

„Już od pierwszej edycji konkurs miał kilka ważnych celów. Podstawowym była promocja całej twórczości Chopina, w szczególności późnych jego utworów i dużych form, jak sonaty, scherza czy ballady. W tym czasie znane były głównie jego kompozycje liryczne, w wielu krajach kojarzony był prawie wyłącznie z muzyką salonową, a najbardziej nowatorskie dzieła nie były rozumiane i często krytykowano je za dziwaczność czy wręcz chorobliwość. Drugim celem konkursu było sięgnięcie do oryginalnych źródeł muzyki Chopina – w efekcie rozpoczęto prace nad nowym wydaniem jego dzieł wszystkich pod redakcją Ludwika Bronarskiego i Józefa Turczyńskiego, sygnowanym przez samego Ignacego Jana Paderewskiego. Do dziś edycja Paderewskiego jest najpopularniejsza na świecie, choć od lat dostępne jest już nowe źródłowe Wydanie Narodowe pod redakcją Jana Ekiera. Sięgnięcie do oryginalnych partytur miało oczyścić wykonania muzyki Chopina z dość swobodnych interpretacji panujących w tamtym czasie. Kolejnym celem było zainteresowanie szerokiej publiczności muzyką klasyczną i stworzenie w Warszawie rodzaju międzynarodowych igrzysk sztuki, skupiających uwagę muzyków i melomanów z całego świata” – pisze Artur SZKLENER.

Patriotyczna muzyka Fryderyka Chopina

.Na temat tego, iż twórczość Fryderyka Chopina miała rys patriotyczny na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze Artur SZKLENER w tekście “Fryderyk Chopin – poeta polskiej wolności“.

“Muzyka Fryderyka Chopina wzbudzała patriotyczne skojarzenia, jeszcze zanim jego partytury opuściły prasy drukarskie. Już jako syn właściciela jednej z najlepszych pensji w Warszawie wieczorami improwizował dla kolegów na tematy historyczne, a goście jego salonu w Paryżu mogli słyszeć całe poematy, których jedynie fragmenty przelewał na papier. Narodowy, patriotyczny rys jego twórczości był czytelny nie tylko dla Polaków. Zauważył go już Robert Schumann, pierwszy międzynarodowy recenzent młodego Chopina (to on zakrzyknął o chopinowskich Wariacjach op. 2: „Panowie, czapki z głów, oto geniusz”). W recenzji koncertów fortepianowych tak oto charakteryzuje Chopina w kontekście powstania listopadowego: „Stanął więc, zaopatrzony w najgłębszą znajomość swej sztuki, świadom swej siły i stąd uzbrojony w odwagę, kiedy w 1830 r. odezwał się potężny głos ludów. Setki młodzieńców wyczekiwały tej chwili: lecz Chopin był pierwszy na wałach […]. Na spotkanie nowego czasu i nowych stosunków los przygotował coś jeszcze: wyróżnił Chopina i uczynił go interesującym przez jego wyrazistą, oryginalną narodowość, mianowicie polską […]. Gdyby samowładny monarcha [car] wiedział, jaki w dziełach Chopina, w prostych melodiach jego mazurków, zagraża mu niebezpieczny wróg, zakazałby tej muzyki. Utwory Chopina to armaty ukryte w kwiatach”. Echa powstańczej pieśni Litwinka Kurpińskiego (op. 49) czy „heroiczne” przetworzenia poloneza (op. 53) były czytelne natychmiast po wysłuchaniu”.

“Sam Chopin pozostawił też liczne dowody patriotycznego zaangażowania. Wybuch powstania w 1830 r. stał się momentem przełomowym w jego stylu muzycznym. To wtedy – gdy przyjaciele niemal siłą powstrzymali go od powrotu i walki – pisał, że nocami „piorunuje na fortepianie”, wtedy zaczął wprowadzać ciemne brzmienia, gwałtowne kontrasty i liczne przebiegi chromatyczne rozkładające klasyczną prostotę stylu dur-moll. To wtedy powstały – zgodnie z rodzinnym przekazem – Etiuda c-moll zwana Rewolucyjną czy gwałtowne Scherzo h-moll, a nawet szkic Preludium d-moll, wydanego wiele lat później w cyklu op. 28, nawiązującym do bachowskiego Das Wohltemperierte Klavier“.

„Chopin był też dobrze zorientowany w sytuacji geopolitycznej, czego najlepszym dowodem list do Juliana Fontany z kwietnia 1848, w którym pisze m.in.: „Zbierają się nasi w Poznaniu. Czartoryski pierwszy tam pojechał, ale Bóg wie, jaką to drogą wszystko pójdzie […]. Nie obejdzie się to bez strasznych rzeczy, ale na końcu tego wszystkiego jest Polska świetna, duża, słowem: Polska” – pisze Artur SZKLENER.

Chopin – najpopularniejsza polska marka kulturowa

.O tym, iż twórczość Fryderyka Chopina jest najbardziej rozpoznawalną polską marką kulturową, a jej główną dźwignią jest Konkurs Chopinowski, na łamach „Wszystko Co Najważniejsze” pisze Artur SZKLENER w tekście „Najsilniejsza polska marka„.

„Konkurs Chopinowski to na pewno jedno z najważniejszych wydarzeń artystycznych na świecie. Dla pianistów to rodzaj olimpiady, czas wielkiego święta muzyki. Moment, w którym – dzięki transmisjom na żywo – słuchacze i muzycy z całego globu łączą się z salą Filharmonii Narodowej w Warszawie, aby podziwiać muzykę Fryderyka Chopina, poznawać nowe wykonania, dyskutować o nich. Myślę, że to jedno z najważniejszych wydarzeń promujących nasz kraj za granicą. W Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina myślimy o nazwisku naszego największego kompozytora jak o pewnym symbolu, a wręcz marce kulturowej – najmocniejszej spośród wszystkich kojarzonych z Polską. Nawet gdy ktoś niewiele wie o naszym kraju, gdy odwołujemy się do nazwiska Chopina i jego twórczości – od razu wiadomo, o jaką muzykę i o jaką kulturę chodzi”.

.”Z drugiej strony Konkurs Chopinowski, dzięki swojej tradycji, historii i przede wszystkim dzięki wspaniałym osobowościom artystycznym jego laureatów z całej ponaddziewięćdziesięcioletniej historii jest – mówiąc marketingowo – największą dźwignią „marki” Chopin, najważniejszym wydarzeniem, które pozwala wykorzystać siłę i wręcz swoistą magię jego twórczości”.

PAP/WszystkoCoNajważniejsze/MJ

Materiał chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie wyłącznie za zgodą wydawcy. 13 lipca 2023