„Magiczne lustro” odpędzające demony odnaleziono w Izraelu. Liczy 1500 lat

1500-letnie „magiczne lustro” z okresu bizantyjskiego zostało znalezione przez 17-latkę na stanowisku archeologicznym Usha w północnym Izraelu. W czasach antycznych „magiczne lustra” służyły do odpędzania demonów, a także miały chronić zmarłych w ich podróży do zaświatów.

„Magiczne lustro” z Ushy

.Dziewczyna zauważyła nietypowy odłamek ceramiki wystający z ziemi między ścianami budynku, po czym pokazała znalezisko doktor Einat Ambar-Armon, dyrektor w centrum edukacyjnym Izraelskego Urzędu ds. Starożytności, która zidentyfikowała przedmiot jako „magiczne lustro”.

„Fragment jest częścią „magicznego lustra” z okresu bizantyjskiego, IV-VI wieku naszej ery” – wyjaśnił Nawit Popowicz, kurator Izraelskiego Urzędu ds. Starożytności. „Szklane lustro, chroniące przed złym okiem, zostało umieszczone na środku tablicy: Pomysł polegał na tym, że zły duch, taki jak demon, który spojrzał w lustro, zobaczyłby swoje własne odbicie, a to ochroniłoby właściciela lustra. Podobne lustrzane tabliczki znajdowano w przeszłości jako dary pogrzebowe w grobowcach, aby chronić zmarłych w ich podróży do zaświatów” – dodał archeolog, cytowany w czwartek przez portal Jerusalem Post.

Kurs Przetrwania Młodych Liderów

.Awiw Weizman, która znalazła lustro, uczestniczyła w 90-kilometrowej wędrówce survivalowej prowadzącej z góry Meron na górę Hermon w ramach Kursu Przetrwania Młodych Liderów Ministerstwa Edukacji. Podczas wędrówki młodzi liderzy uczestniczą w wykopaliskach archeologicznych na stanowiskach zlokalizowanych w całym kraju. „Podczas tygodniowej wędrówki młodzi liderzy odkryli inne znaleziska, w tym słoiki z ceramiką, monety, zdobione fragmenty kamienia, a nawet akwedukt” – dodał Eli Escusido, dyrektor Izraelskego Urzędu ds. Starożytności.

Zasoby Izraelskiego Urzędu ds. Starożytności

.Znalezisko w przyszłości zostanie udostępnione szerokiej publiczności. W siedzibie Departamentu Skarbów Narodowych Izraelskiego Urzędu ds. Starożytności na sześciu kilometrach półek znajduje się 1,3 miliona obiektów archeologicznych z każdego okresu ludzkości – od prehistorycznych narzędzi z krzemienia po fajki z epoki osmańskiej, a każdego roku jego pracownicy katalogują ponad 30 tys. nowych znalezisk.

Początki archeologii w Egipcie

.Na temat pochodzących z Europy pierwszych archeologów odkrywających w XIX wieku pozostałości jednej z pierwszych największych cywilizacji świata, czyli Egiptu, na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Jean WINAND w tekście “Egipt przed Champollionem“.

“Wyprawa do Egiptu, prowadzona przez młodego generała Bonaparte pod koniec XVIII wieku, odnowiła zainteresowanie starożytnym Egiptem. Przypadkowe wydarzenie miało wreszcie rozwikłać tajemnicę hieroglifów. W czerwcu 1799 r. w Rosetcie odkryto kamienną płytę z okresu ptolemejskiego, z wyrytym tekstem dekretu wydanego w 196 roku przed Chrystusem. Napisali go kapłani ze świątyni w Memfis w różnych wersjach: pismem hieroglificznym, demotycznym i po grecku”.

“Zainteresowanie tym archeologicznym znaleziskiem szybko rozeszło się po świecie. W istnym wyścigu do rozszyfrowania, który miał trwać nieco ponad dwadzieścia lat, głównymi konkurentami byli Silvestre de Sacy, Johan David Åckerblad, Thomas Young i oczywiście Jean-François Champollion”.

“Champollion wyróżniał się na tle swoich poprzedników wnikliwym podejściem do kultury egipskiej i dogłębną znajomością języka koptyjskiego; badaniom Koptów poświęcił wiele lat życia. Po raz pierwszy pokazał, że pisma hieratyczne i demotyczne były uproszczeniami pisma hieroglificznego. Relacje między tymi pismami pozwoliły mu dostrzec fonetyczny wymiar pisma hieroglificznego”.

.”Właśnie to odkrycie jest pamiętane jako „odszyfrowanie” 27 września 1822 roku. Champollion zdołał odczytać na kamieniu z Rosetty zapisane fonetycznie imię Ptolemeusza. W swojej pracy Précis du système hiéroglyphique des anciens Égyptiens, opublikowanej w 1824 roku, udowodnił, że pismo egipskie składało się nie tylko ze znaków ideograficznych. Wyliczył 864 odrębne znaki hieroglificzne, które składają się na złożony system: „pismo, które jest jednocześnie figuratywne, symboliczne i fonetyczne”. Gdy po wyprawie do Egiptu wrócił do Francji, w 1831 r. utworzono dla niego katedrę archeologii egipskiej w Collège de France, co dało początek akademickiej egiptologii” – pisze prof. Jean WINAND.

PAP/Marcin Mazur/WszystkoCoNajważniejsze/MJ