Modlitwa o pokój to nasze najważniejsze zadanie i wspólny cel - Naczelny Rabin Polski Michael Schudrich

Modlę się, żeby dialog między chrześcijanami i żydami przyczynił się do rozszerzania pokoju na świecie; modlitwa o pokój to teraz nasze najważniejsze zadanie i wspólny cel – powiedział Naczelny Rabin Polski Michael Schudrich z okazji 27. Dnia Judaizmu w Kościele katolickim.

Rabin Michael Schudrich o 27. Dniu Judaizmu w Kościele katolickim

.Rabin Michael Schudrich przypomniał, że inicjatorem Dnia Judaizmu był papież Jan Paweł II. „Celem Jana Pawła II było przede wszystkim to, aby katolicy mogli poznać żydowskie korzenie swojej wiary. Chodziło o to, aby raz w roku, nie rzadziej, katolicy mogli wgłębić się i studiować judaizm” – podkreślił.

27. Dzień Judaizmu w Kościele katolickim będzie obchodzony w Kościele w Polsce 17 stycznia 2024 roku pod hasłem „SZALOM. Pokój – Dar Boga”.

Zdaniem Naczelnego Rabina Polski, ponad ćwierć wieku spotkań i wzajemnego poznawania się zmieniło postrzeganie i przyczyniło się do budowania mostów.

„Raz w roku siadamy razem, żeby prowadzić prawdziwy dialog, studiować wspólną przeszłość, wspólnie się modlić – po prostu być razem” – powiedział.

Dodał, że po latach dialog chrześcijańsko-żydowski jest czymś „absolutnie normalnym”. „To bardzo dobrze, że dialog międzyreligijny już nie wzbudza zdziwienia. To, że katolicy i żydzi spotykają się i rozmawiają, stało się normalną częścią naszego życia” – stwierdził.

Dialog i współpraca

.Michael Schudrich zwrócił uwagę, że Dzień Judaizmu nie jest jedyną okazją do spotkań, dialogu i współpracy dla chrześcijan i żydów. „Spotykamy się regularnie. Cały czas jesteśmy w kontakcie. Mamy wiele wspólnych spraw, wiele wspólnych celów i działamy razem na wielu polach” – zaznaczył.

Naczelny Rabin Polski przypomniał, że od kilku lat Dzień Judaizmu ma podobny przebieg: centralne obchody rozpoczyna wspólna modlitwa na cmentarzu żydowskim, po niej odbywa się debata na wybrany temat. Obchody kończy wspólna modlitwa w kościele katolickim.

Przypomniał, że tegoroczne hasło Dnia Judaizmu w Kościele katolickim „SZALOM. Pokój – Dar Boga”, wskazuje na to, iż modlitwa o pokój to „nasze najważniejsze zadanie i wspólny cel”.

„Przez ostatnie dwa lata mamy do czynienia z dramatycznym brakiem pokoju w różnych częściach świata. Wojna toczy się u naszych sąsiadów i przyjaciół – w Ukrainie. Wybuchł też nowy konflikt zbrojny w Ziemi Świętej w Izraelu. Modlę się i mam nadzieję, że dialog między chrześcijanami i żydami przyczyni się do rozszerzania pokoju na świecie” – zastrzegł.

Obchody Dnia Judaizmu w Polsce

.W Warszawie obchody Dnia Judaizmu odbędą się 14 stycznia 2024 roku o godz. 18 w stołecznym kościele sióstr sakramentek, gdzie z udziałem bp. Rafała Markowskiego odprawiona zostanie msza św. „O uproszenie miłości”.

Łódzkie obchody odbędą się 16 stycznia w specjalnie przygotowanym namiocie postawionym na miejscu synagogi przy ul. Zgierskiej 27. O godz. 19 metropolita łódzki kard. Grzegorz Ryś weźmie udział w debacie z rabinem Dawidem Szychowskim „Judaizm i chrześcijaństwo o wojnie”. Po zakończeniu debaty, o godz. 20.15, odbędzie się liturgia Słowa Bożego, a następnie poczęstunek.

W Krakowie tegoroczne obchody Dnia Judaizmu rozpoczną się 17 stycznia o godz. 17 w auli bł. Jakuba Strzemię przy bazylice oo. Franciszkanów przy ul. Franciszkańskiej 4.

W Radomiu obchody rozpocznie 17 stycznia o godz. 10 wspólna modlitwa na cmentarzu żydowskim w Szydłowcu z udziałem ordynariusza diecezji radomskiej bp Marka Solarczyka i Naczelnego Rabina Polski Michaela Schudricha. Następnie uczestnicy udadzą się na Zamek w Szydłowcu, gdzie o godz. 11:30 rozpocznie się panel dyskusyjny pt. „Pokój jako dar od Boga”. Obchody zakończy nabożeństwo Słowa Bożego, któremu w kościele farnym w Radomiu o godz. 16 przewodniczyć będzie przewodniczący Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem przy Konferencji Episkopatu Polski kard. Grzegorz Ryś.

Dzień Judaizmu Konferencja Episkopatu Polski ustanowiła w 1997 roku, obchodzony jest 17 stycznia – w przeddzień Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Historię rodziny Ulmów trzeba opowiedzieć światu

.Historia rodziny Ulmów to symbol piekła niemieckiej okupacji oraz heroizmu tych Polaków, którzy ryzykując życie decydowali się na pomoc Żydom. Za pośrednictwem owej historii możliwe jest lepsze zrozumienie dziejów Polski i Polaków podczas II wojny światowej. Fakt, że istnieje potrzeba rzetelnego opowiadania Polski światu, sygnalizuje Nathaniel GARSTECKA, redaktor „Wszystko co Najważniejsze”, w tekście pt. „Na temat Polski wciąż krąży wiele kłamstw”.

Jak podkreślił, „francuska i zachodnia opinia publiczna wie bardzo niewiele o realiach niemieckiej okupacji Polski podczas II wojny światowej. Polska jest regularnie oskarżana o udział w Zagładzie lub współpracę z faszyzmem”.

Jak przekonuje, „Polacy nie brali jednak udziału w przemysłowej machinie Zagłady stworzonej przez nazistów. Węgrzy, Rumuni, Bułgarzy, Ukraińcy, Bałtowie, Chorwaci i Słowacy byli znacznie bardziej zaangażowani w Zagładę. Nawet Sowieci deportowali dziesiątki tysięcy Żydów w latach 1939–1941. Należy również pamiętać, że żydowskie sieci pomocy były w Polsce bardzo rozwinięte, że polski ruch oporu rozstrzeliwał donosicieli i że wiele wiosek zostało spalonych przez okupantów, a Polacy byli mordowani za ukrywanie Żydów. Należy również zauważyć, że napięcia etniczne nie ograniczały się do Żydów. Krwawe konflikty wybuchały między Polakami i Litwinami oraz między Polakami i Ukraińcami”.