Mrówka z plejstocenu sprzed 1,3 mln lat odkryta w Makronezji

Na portugalskiej wyspie Madera, położonej u północno-zachodnich brzegów Afryki, znaleziono najstarszą skamielinę owada z wysp wulkanicznych położonych na Oceanie Atlantyckim. To mrówka z plejstocenu. Jak wynika z badania opublikowanego w najnowszym wydaniu naukowego pisma “Historical Biology”, skamielina pochodzi sprzed 1,3 mln lat.

.Zespół naukowców z Portugalii i Francji wskazał, że odkryta mrówka z plejstocenu jest najstarszym dotychczas znalezionym owadem na wyspach Oceanu Atlantyckiego, rejonu zwanego Makaronezją. Obejmuje on swoim zasięgiem archipelagi Madery, Azorów, Wysp Kanaryjskich, Wysp Zielonego Przylądka, a także niezamieszkałych przez człowieka Wysp Selvagens.

“Znalezisko dowodzi obecności skupisk mrówek we wczesnym plejstocenie na Maderze” – napisali w artykule naukowcy precyzując, że skamielina dotyczy skrzydła mrówki. Wskazali, że w trakcie dotychczasowych badań udało się określić, że skamielina to fragment owada pochodzącego z rodziny mrówkowatych (Formicidae). Zaznaczono, że nie jest wciąż wiadome, w jaki sposób populacja tych zwierząt przedostała się z kontynentu na oceaniczną wyspę.

Rzadkie cechy prehistorycznych gatunków

.Autorzy studium podkreślili, że żyjące w plejstocenie mrówki miały duże zdolności do migrowania poprzez wodę. Odnotowali, że cecha ta należy do rzadkości w rodzinie Formicidae, a mrówki pojawiły się na niektórych archipelagach, np. na Hawajach, głównie za sprawą człowieka.

„Obecność mrówek na wyspach oceanicznych należy do dużej rzadkości” – napisali autorzy studium [LINK].

W skład zespołu kierowanego przez naukowców z Uniwersytetu Madery weszli naukowcy z uniwersytetów w Coimbrze i Lizbonie, a także z paryskiej Sorbony. Współpracowali z nimi również wykładowcy madryckiego Uniwersytetu Complutense.

Mrówka z plejstocenu i bogactwo danych o minionych światach

.”Dostęp do archaicznych genomów może zaoferować nowe ekscytujące możliwości identyfikacji krytycznych cech genetycznych, które odróżniają nas od archaicznych hominidów” – pisze prof. Piotr CZAUDERNA na łamach „Wszystko co Najważniejsze” [LINK].

„Homo sapiens z pewnością wyróżnia się wśród gatunków zwierząt złożonością kultur i struktur społecznych, a przede wszystkim zdolnością werbalnego komunikowania się i tworzenia pojęć abstrakcyjnych. Niektórzy przypuszczają, że „człowieczeństwo” wynika ze zmian w genomie w rodowodzie współczesnego człowieka. Dostęp do archaicznych genomów może zaoferować nowe możliwości identyfikacji krytycznych cech genetycznych, które odróżniają nas od archaicznych hominidów” – komentuje prof. Czauderna.

PAP/Marcin Zatyka/AJ