Na wyspie Paros odkryto starożytny grecki warsztat

Ostatnie wykopaliska na wyspie Paros, która stanowi część archipelagu Cyklad w Grecji, odsłoniły dawno zapomniany marmurowy warsztat pochodzący z czasów hellenistycznych. Jak podkreślili archeolodzy, odkrycie to umożliwia rzadkie spojrzenie na to jak w jaki sposób ponad dwa tysiące lat temu powstawały posągi naturalnej wielkości, będące symbolami klasycznego piękna i realizmu.

Starożytny grecki warsztat

.Położona w sercu archipelagu Cyklad wyspa Paros zajmowała wyjątkowe miejsce w starożytnym świecie greckim. Znajdowała się ona nie tylko w strategicznym węźle morskim Morza Egejskiego, ale także słynęło z bogactwa kulturalnego i artystycznego, gdyż na Paros znajdowało się wiele warsztatów produkujących rzeźby. Od wczesnej epoki brązu aż po okres klasyczny i hellenistyczny wyspa słynęła z bogactwa zasobów naturalnych, a zwłaszcza z cenionego marmuru paryjskiego.

Marmur paryjski, nazwany tak na cześć wyspy z której pochodził, to szlachetna odmiana białego marmuru. Słynęła ona w antycznym świecie znany ze swojej czystości i półprzezroczystości. Bogaty zasób tego surowca na Paros sprawił, iż to właśnie marmur paryjski w starożytnych czasach był jednym z głównych źródeł bogactwa Paros. Marmur paryjski uczynił Paros centrum innowacji rzeźbiarskiej oraz handlu w całym regionie Morza Egejskiego, informuje portal „Arkeonews„.

Badania archeologiczne w Paros

.Marmur ten był wydobywany w kamieniołomach, a następnie wykorzystywany do budowy świątyń, posągów, i monumentów, które do dziś symbolizują majestat starożytnego greckiego świata. Jak wskazują eksperci to właśnie za sprawą marmuru paryjskiego Paros stało się zarówno dostawcą surowca, jak i latarnią postępu estetycznego, kształtującą trendy artystyczne, które rozbrzmiewały w całym starożytnym świecie śródziemnomorskim.

Chociaż historia greckiej rzeźby sięga VIII wieku p.n.e., kiedy to na greckich ziemiach licznie tworzone były niewielkie figurki z gliny, kości słoniowej i brązu, to dopiero w VI wieku p.n.e. zaczęły pojawiać się posągi naturalnej wielkości wykonane z marmuru. Starożytni greccy rzeźbiarze początkowo czerpali z sztywnych form egipskich i bliskowschodnich wzorców, jednak już w V wieku p.n.e. nastąpiła rewolucja w kierunku naturalizmu i zmysłowego wyrazu, która na nowo zdefiniowała grecką estetykę — torując drogę do powstania ikonicznych arcydzieł, takich jak Wenus z Milo, która została wyrzeźbiona właśnie z marmuru paryjskiego.

.Tegoroczne badania archeologiczne w Paros doprowadziły do okrycia starożytnego grecki warsztat, który produkował takie rzeźby. Wykopaliska w tym miejscu dodatkowo ujawniły nowe pomieszczenia w kompleksie już znany budynków, których ściany zachowały się na imponującej wysokości. Oprócz tego wyjątkowo interesujące okazały się również znaleziska ruchome, wśród których znalazły się częściowo ukończono rzeźby marmurowe, przedstawiające głównie Afrodyty, a  także inne gliniane głowy postaci kobiecych. Archeolodzy zidentyfikowali również gliniane formy i pieczęcie oraz zebrano bardzo dużą ilość ceramiki.

Marcin Jarzębski