Najpopularniejsze artykuły "Wszystko co Najważniejsze" w lipcu 2022 roku

najpopularniejsze artykuły

Najpopularniejsze artykuły „Wszystko co Najważniejsze” w lipcu 2022 r. Na liście autorów m.in. Prof. Michel WIEVIORKA, Sławomir DĘBSKI czy Emmanuel MACRON.

Najpopularniejsze artykuły „Wszystko co Najważniejsze” w lipcu 2022 roku:

Prof. Michel WIEVIORKA „Co z tą Francją, Panie Macron?”

„I jak, Panie Prezydencie? Jest Pan z siebie zadowolony? Kampania 2022 roku była krótka i tym łatwiejsza dla Pana, że wojna na Ukrainie osłabiła Pana konkurentów. Będzie Pan zatem prezydentem Republiki Francuskiej przez kolejne pięć lat. Panie Prezydencie, w mojej opinii była to mierna kampania, smutna dla naszego kraju i w zasadzie nie mam ochoty dłużej się o niej rozpisywać. Interesuje mnie bardziej to, co przyniesie przyszłość”.

2. Prof. Carles LALUEZA FOX „Archeologia nierówności”

Kiedy pojawiły się te różnice między Starym i Nowym Światem? Wczesne społeczeństwa rolnicze miały możliwość generowania i przechowywania nadwyżek żywności, co stworzyło potencjalne scenariusze różnic w liczebności populacji oraz pewnego stopnia nierówności między- i wewnątrzosadniczych. Niedawno zastosowany współczynnik Giniego w odniesieniu do 90 stanowisk z Bliskiego Wschodu i Europy wykazał znaczący wzrost nierówności tysiące lat po pojawieniu się rolnictwa – co wskazuje na to, że to nie rolnictwo samo w sobie stworzyło nierówne społeczeństwa. Zdaniem autorów w pewnym momencie niektórzy rolnicy byli w stanie utrzymywać woły płużne, co umożliwiało uprawę 10 razy większej ilości ziemi niż w przypadku innych rolników i prowadziło do przekształcania gospodarki w kierunku wyższej wartości ziemi ze szkodą dla ludzkiej pracy.

3. Sławomir DĘBSKI „Zachód bardziej boi się przegranej Rosji niż przegranej Ukrainy”

Ograniczone wsparcie wynika z obecnego na Zachodzie podejścia, które można określić w sposób następujący: „Zachód bardziej boi się przegranej Rosji niż przegranej Ukrainy”. Wskazuje na to polityka Niemiec, które udzielają Ukrainie wsparcia sprawiającego wrażenie pozorowania pomocy. 

4. Jacek MOSAKOWSKI „Transportowy Zielony Ład. Czy Kraków na pewno wybiera dobrą drogę?”

Co bycie „eko” oznacza dla transportu miejskiego? Doświadczenia innych europejskich metropolii jasno wskazują kierunek – trzeba zachęcać jak najwięcej osób do wybrania komunikacji miejskiej albo roweru przy jednoczesnym częściowym ograniczaniu ruchu samochodowego. Ograniczaniu, lecz nie całkowitym eliminowaniu – nie chodzi o to, by każdy pozostawił auto w garażu. Wystarczy, że część osób tak zrobi albo przynajmniej będzie używać go rzadziej.

5. Nicolas SARKOZY „Barbarzyńcy wypowiedzieli nam wojnę”

Sytuacja jest poważna po pierwsze dlatego, że popełniliśmy wspólnie ogromny błąd w momencie upadku Muru Berlińskiego i rozpadu ZSRR, sądząc, że Europa będzie odtąd nieodwołalnie miejscem bezpiecznym, w którym panował będzie wieczny pokój. Że ukształtuje się nowy świat, w którym będziemy ludźmi szczęśliwymi (a widzimy, jak pandemia COVID-19 obnażyła całkowicie nasze złudne myślenie). Wydawało nam się, że skoro pokonaliśmy wrogi naszym wartościom blok, to nie musimy już podejmować żadnych innych wysiłków. Wszystko szło po naszej myśli, należało nie przestawać konsumować i się bawić. Ale ten stan umysłu – mówię to, choć wiem, że zaboli to Francuzów – doprowadził do wyparcia rzeczywistości, czyli francuskiego antysemityzmu.

6. Prof. Michał KLEIBER „Najlepsze uczelnie w najnowszym rankingu szanghajskim. Miejsce dla uczelni z Polski”

Wśród innych elementów międzynarodowych rankingów utrudniających odnoszenie sukcesów naszym uczelniom jest np. przypisanie wielkiego znaczenia liczbie zatrudnionych w danej uczelni laureatów najważniejszych światowych nagród naukowych, w tym Nagrody Nobla, co ze względu na relatywnie niski poziom finansowania naszych uczelni jest oczywiście u nas trudne do osiągnięcia. Jeszcze innymi przyczynami są trudności w uwzględnieniu specyfiki nauk humanistycznych, szczególnie jeśli chodzi o uwzględnianie nieangielskojęzycznych publikacji w tym zakresie, a także brak w rankingach przekonującej oceny jakości procesu kształcenia.

7. Emmanuel MACRON „Moja Francja”

To dlatego język, który we Francji umożliwił ukonstytuowanie się państwa, a potem narodu, jest tak ważny. To dlatego wszyscy, którzy aspirują do francuskiego obywatelstwa, muszą go dobrze znać. Nie tylko po to, by komunikować się w codziennym życiu, ale przede wszystkim dlatego, że język ten jest przepustką do kultury i literatury. Nasz język jest stanem ducha, który od Flauberta po Césaire’a, od Stendhala po Senghora, uczynił ze świata teren swojej ekspresji. Nasz język jest sposobem istnienia w świecie – dialogi Michela Audiarda w kinie, słowa Jeana-Loupa Dabadiego w piosence – i środkiem wyrażającym specyficzność w przeżywaniu uczuć, miłości, przyjaźni, życia i śmierci.

8. Julian CRIBB „Dezinformacja. Wiek kłamstwa”

Globalna dezinformacja może wydawać się niewielkim zagrożeniem w porównaniu z wojną nuklearną. Jednak na dłuższą metę jest nie mniej zabójcza, ponieważ upośledza właśnie tę cechę, z której ludzie są najbardziej dumni – zdolność do racjonalnego myślenia, wnioskowania i działania

9. Prof. Wojciech ROSZKOWSKI „Psychopatologia rosyjskiej cywilizacji”

Rosjanie żyją w przekonaniu, że ich świat jest lepszy. Co więcej, ta choroba, która trawi ich cywilizację, sprawia, że czują nieustanną potrzebę narzucania tego w gruncie rzeczy dystopijnego świata innym. Nazywam to psychopatologią rosyjskiej cywilizacji

10. Jacques ATTALI „Złudzenie czasu”

Dla wszechobecnego kapitalizmu nie powinna istnieć ani jedna sekunda bez konsumpcji dóbr. Dla polityki nie powinna istnieć ani jedna sekunda, która zmuszałaby nas do refleksji. W tym celu żadna z sekund naszej egzystencji nie powinna być dzielona, gdyż tylko samotność popycha do konsumpcji i uniemożliwia prawdziwą refleksję. Drugi człowiek jest okazją do rozmowy, przyjemności, miłości, negocjacji wymiany handlowej. Kapitalizm nienawidzi wspólnych posiłków, okazji do rozmów, mówienia źle o nim. Uwielbia fast foody, sieci społecznościowe, sklepy internetowe i abonamenty na usługi cyfrowe. Nie proponuje nam w zamian nawet medytacyjnej samotności, lecz wyłącznie wir aktywności masowych. Abyśmy zapomnieli o śmierci, proponuje nam sztuczne i opresyjne nowinki oraz nagromadzenie realnych bądź wirtualnych przedmiotów, które nas uspokajają, że na pewno nie umrzemy, zanim ich wszystkich nie skonsumujemy. Chcąc umknąć naszemu lękowi przed śmiercią, niszczymy świat, przyrodę, klimat, ludzkość.

11. Prof. Ryszard LEGUTKO „Sowa Minerwy wyleciała o świcie”

To prawda, że żyjąc w XXI wieku i będąc przyzwoicie wykształconym filozoficznie, nie można oczyścić swojego umysłu z dzisiejszych treści po to, by dzięki osiągniętej prostocie przenieść się do świata starożytnej myśli i zacząć filozofowanie od nowa. Nigdy nie twierdziłem, że takie oczyszczenie było moją intencją czy marzeniem. Motywacja moja była przeciwna. W którymś momencie poczułem, że staję się niewolnikiem nowożytności i współczesności oraz że przez umieszczenie starej myśli w muzeum historii filozofii odbiera mi się możliwość korzystania z niej. Mój wspomniany znajomy też pośrednio coś takiego zasugerował, uznając, że „przełomy”, jakie nastąpiły od czasów greckich, jakoś tę starożytną myśl zepchnęły na niższe poziomy ważności.

12. Bernard GUETTA „A gdyby Putin ogłosił zawieszenie broni na granicach administracyjnych Donbasu?”

Na Ukrainie, tak jak w Wielkiej Brytanii, Polsce i krajach bałtyckich, nie brak głosów, że zawieszenie broni dawałoby Putinowi jedynie sposobność do złapania drugiego oddechu przed wznowieniem ofensywy. Nie uderzając w żadnym wypadku w wojownicze tony, mówi się, że tylko druzgocąca porażka Putina doprowadzi Rosję do zerwania z dyktaturą i kremlowskim imperialnym rewanżyzmem. Co się zatem stanie – a nie jest to niemożliwe – gdy Rosja nie zaproponuje zawieszenia broni?

Oprac. Mikołaj Czyż

Materiał chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie wyłącznie za zgodą wydawcy. 30 lipca 2022