Najsilniejsza burza słoneczna w historii Ziemi

W roku 12350 p.n.e. Ziemię nawiedziła najsilniejsza burza słoneczna. Była ok. 500 razy silniejsza niż najmocniejsza burza ery satelitów z 2005 roku.

Wyjątkowe silne wydarzenie atmosferyczne

.Międzynarodowy zespół ekspertów opisał ekstremalnie silny sygnał radiowęglowy datowany na 12350 rok p.n.e. Według badaczy jego przyczyną była potężna burza słoneczna, która uderzyła w Ziemię.

Autorzy posłużyli się nowym modelem stworzonym specjalnie do wykrywania śladów słonecznych eksplozji, jakie dotknęły Ziemię w epokach lodowcowych.

Opisana teraz najsilniejsza burza słoneczna była o 18 proc. mocniejsza niż najsilniejsza ze znanych do tej pory, słynna burza z 775 roku.

„W porównaniu z najpotężniejszym tego typu zdarzeniem z ery nowoczesnych satelitów – burzą cząstek z 2005 roku – najsilniejsza burza słoneczna z 12 350 roku p.n.e., według naszych szacunków była ponad 500 razy silniejsze” – mówi dr Kseniia Golubenko z fińskiego Uniwersytetu w Oulu, współautorka publikacji, która ukazała się w czasopiśmie „Earth and Planetary Science Letters”.

Inne silne, znane burze słoneczne, które uderzyły w Ziemię, miały miejsce także w roku 994 n.e., 663 p.n.e., 5259 p.n.e. i 7176 p.n.e.

Badanych jest też kilka kolejnych potencjalnych zdarzeń tego typu.

Naukowy model zbadał, jak wyglądała najsilniejsza burza słoneczna w historii

.Naukowcy przypominają, że burze cząstek słonecznych zdarzają się rzadko, ale kiedy już się pojawią, bombardują Ziemię ogromną ilością cząstek o wysokiej energii.

„Dawne zdarzenie z 12350 r. p.n.e. jest jedynym znanym ekstremalnym uderzeniem cząstek słonecznych, jakie miało miejsce poza epoką holocenu, czyli ostatnimi ok. 12 tys. lat stabilnego, ciepłego klimatu” – mówi dr Golubenko.

„Nasz nowy model usuwa dotychczasowe ograniczenie badań do holocenu i rozszerza naszą zdolność analizowania danych radiowęglowych nawet dla warunków klimatu glacjalnego” – wyjaśnia.

Wykorzystana metoda badawcza wykorzystuje zjawisko, w którym burze słonecznych cząstek zwiększają powstawanie niektórych izotopów, takich jak radioaktywny węgiel 14C. To tzw. zdarzenia Miyake, których nazwa pochodzi od nazwiska japońskiego naukowca – ich odkrywcy. Jak podkreślają naukowcy, pozwalają one dokładnie określić rok działania słonecznych cząstek.

Naukowcy uchwycili asymetryczną galaktykę spiralną w gwiazdozbiorze Lwa

.Naukowcy za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a zobrazowali galaktykę spiralną oznaczoną jako Messier 96, znajdującą się w gwiazdozbiorze Lwa.

Jak tłumaczą badacze z NASA, zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przedstawia galaktykę spiralną znaną jako Messier 96. Obiekt ten znajduje się ponad 35 milionów lat świetlnych od Układu Słonecznego, w gwiazdozbiorze Lwa. Galaktyka mniej więcej taką samą masę i rozmiar jak Droga Mleczna. Po raz pierwszy została odkryta przez astronoma Pierre’a Méchaina w 1781 roku i dodana do słynnego katalogu obiektów astronomicznych Charlesa Messiera zaledwie cztery dni później.

Galaktyka przypomina gigantyczny wir świetlistego gazu, pofałdowany ciemnym pyłem, który wiruje w kierunku jej jądra. Messier 96 jest bardzo asymetryczną galaktyką – jej pył i gaz są nierównomiernie rozłożone w słabych ramionach spiralnych, a jej jądro nie znajduje się dokładnie w centrum całej struktury. Jej ramiona są również asymetryczne, ponieważ, jak uważają naukowcy, wpłynęło na nie, przyciąganie grawitacyjne innych obiektów należących do tej samej grupy galaktyk znanej jako Grupa galaktyk Lew I.

Grupa galaktyk Lew I, obejmuje również galaktyki takie jak Messier 105 i Messier 95, a także szereg mniejszych i słabszych obiektów. Jest to jeden z najbliższych Drodze Mlecznej zbiorów zawierających zarówno galaktyki spiralne, jak i galaktykę eliptyczną (Messier 105).

Lew (łac. Leo) jest 12. co do wielkości konstelacja będąca jednym z 12 gwiazdozbiorów zodiaku. Słońce wędruje na jego tle od 10 sierpnia do 16 września. Liczba gwiazd widoczna w nim gołym okiem wynosi około 70. W Polsce gwiazdozbiór jest widoczny wiosną.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a, został wystrzelony na niską orbitę okołoziemską w 1990 roku i od tej pory pomaga naukowcom lepiej poznawać Wszechświat. Nie był on pierwszym teleskopem kosmicznym, ale jest jednym z największych i najbardziej wszechstronnych, przez co jest jednym najważniejszych narzędzi badawczych w historii ludzkości. Teleskop Hubble’a został nazwany na cześć astronoma Edwina Hubble’a. Space Telescope Science Institute (STScI) wybiera cele Hubble’a i przetwarza uzyskane dane, podczas gdy Goddard Space Flight Center (GSFC) kontroluje sam statek kosmiczny.

Tekst dostępny na łamach Wszystko co Najważniejsze: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/pepites/naukowcy-uchwycili-asymetryczna-galaktyke-spiralna-w-gwiazdozbiorze-lwa/

PAP/MB