Najstarszy ludzki skamieniały szkielet odkryty w Brazylii

Zespół archeologów z Brazylii odnalazł w stanie Goias, w środkowej części kraju, skamieniały szkielet człowieka szacowany na około 12 tys. lat. Znajdował się on wewnątrz jaskini koło miejscowości Serranopolis, którą w kolejnych wiekach również zamieszkiwały ludzkie społeczności.

.Autorzy odkrycia w przekazanym mediom komunikacie sprecyzowali, że znalezisko, które przekazane zostało do analizy laboratoryjnej, to prawdopodobnie najstarszy skamieniały szkielet, jaki znaleziony został w centralnej części Brazylii.

Najstarszy skamieniały szkielet w Brazylii

.W cytowanym przez dziennik „Folha de S. Paulo” komunikacie zaznaczyli, że znalezisko, którego wiek określono w ramach datowania radiowęglowego, jest w bardzo dobrym stanie. W ocenie archeologów ułożenie szkieletu i układ poszczególnych kończyn ciała wskazuje, że należał on do osoby, która po śmierci została pochowana w jaskini.

Koordynujący pracami zespołu archeolog Julio Cezar Rubin de Rubin zrelacjonował, że szkielet został znaleziony pod pokładami ziemi na głębokości 1,9 m. Dodał, że teren groty, na którym w 2021 r. rozpoczęto pierwsze prace wykopaliskowe wybrano przypadkowo.

Badania w grocie w Serranopolis

.Brazylijscy archeolodzy twierdzą, że miejsce w Serranopolis, w którym znaleziony został ludzki szkielet, było zamieszkane w kolejnych wiekach przez ludzkie społeczności. Dowodem tego, jak wyjaśnili badacze, są odkryte w wyższych partiach złoża archeologicznego fragmenty palenisk, a także dziesięć dobrze zachowanych ludzkich czaszek. Ich wiek szacowany jest na 1600 lat.

Badania w grocie w Serranopolis, które będą kontynuowane, są prowadzone przez archeologów z czterech brazylijskich uczelni wyższych: Katolickiego Uniwersytetu w Goias (PUC), Uniwersytetu Brasilii (UdB), Uniwersytetu Sao Paulo (USP) oraz Federalnego Uniwersytetu Ceary (UFC).

Stratyfikacja społeczna w starożytności

.Na temat nierówności społecznych w starożytnym świecie na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Carles LALUEZA FOX w tekście “Archeologia nierówności“.

“Tutenchamon za życia był mało znanym faraonem. Istnieją dowody na to, że pochowano go w pośpiechu. Trumna, w której znaleziono mumię Tutenchamona, została wykonana z litego złota i waży ponad 100 kg. Trudno sobie wyobrazić, jak imponujące musiały być pochówki tak potężnych władców starożytnego Egiptu, jak Cheops, Totmes III czy Ramzes II. Niestety, wszystkie one zostały splądrowane jeszcze w starożytności”.

“Wbrew powszechnemu przekonaniu większość archeologów powiedziałaby, że poszukiwanie skarbów nie jest ich głównym celem; chcą zrozumieć codzienne życie minionych cywilizacji. Mimo to skrajności – bajeczne bogactwa królów i trudna egzystencja zwykłych ludzi – pozwalają zrozumieć to, co można uznać za jeden z głównych celów archeologii: badanie ewolucji życia społecznego w starożytności”.

“Jedną z najbardziej oczywistych metod jest analiza składu inwentarzy grobowych. Bogate pochówki mogą jednak nie być nie tyle dowodem zróżnicowania społecznego, ile próbą zademonstrowania znaczenia i odrębności danej grupy w stosunku do innych. Rozwarstwienie społeczne może opierać się na bogactwie, ale także na osobistym prestiżu i władzy. Dlatego nie zawsze można ocenić różnice społeczne, porównując wyłącznie pochówki”.

.”Niektórzy archeolodzy próbowali zastosować zasady ekonomii do zbadania różnic społecznych i porównania danych z różnych miejsc. W badaniu kierowanym przez Samuela Bowlesa z Instytutu Santa Fe, opublikowanym w „Nature” w 2017 r., próbowano odpowiedzieć na to pytanie, stosując współczynnik Giniego – najczęściej używany do pomiaru nierówności dochodów – w odniesieniu do dużej liczby stanowisk archeologicznych, zarówno w Starym Świecie, jak i w obu Amerykach. Na liście stanowisk znalazły się takie miejsca, jak Çatalhöyük w Turcji, Pompeje we Włoszech i Teotihuacán w Meksyku; autorzy określili wymiary domów jako szacunkowe wskaźniki bogactwa tamtejszych społeczeństw” – pisze prof. Carles LALUEZA FOX.