Nauczyciele zobowiązani do informowania o rodzicach, którzy nie zgadzają się na zmianę płci

Zmiana płci i nowe nowe procedury dotyczące uczniów Hiszpanii. Dyrektorzy i nauczyciele hiszpańskich szkół podstawowych i średnich są zobowiązani składać doniesienia państwowym służbom socjalnym na rodziców, którzy ze zmianą płci swoich dzieci się nie zgadzają. Oburzenie w tej sprawie wyraził Kościół.

Tożsamość

.Ustawa, która weszła w życie na początku marca b.r., pozwala osobom powyżej 16 roku życia bez ograniczeń rejestrować swoją zmianę płci. Odmienną od biologicznej w dokumentach urzędu stanu cywilnego. Osoby w wieku od 14 do 16 lat muszą mieć do tego zgodę rodziców. Z kolei między 12 a 14 rokiem życia – zatwierdzenie sądowe. W momencie sprzeciwu rodziców, nauczyciele mogą zgłosić takie zachowanie wyznaczonym organom.

Zgodnie z ustawą, procedury szkolne nie wymagają istnienia tzw. „tranzycji społecznej” nieletniego, tj. procesu, który rozpoczyna się od badań lekarskich i psychologicznych w kierunku zmiany płci. W wielu autonomicznych regionach nieletni już mogą sami decydować o przyjmowaniu hormonów i o nieodwracalnej operacji. „W przypadku sprzeciwu przedstawicieli prawnych (rodziców)dyrekcja zawiadomi służby socjalne o niezgodności w podejściu do sprawy nieletniego znajdującego się w sytuacji transpłciowości” – wskazano w dokumencie instruktażowym dla szkół w Katalonii, cytowanym przez „El Mundo”.

Konkretnie „jeżeli legalni przedstawiciele nie respektują tożsamości seksualnej nieletniego, zostaną zawiadomione służby ds. rodziny regionalnego ministerstwa opieki społecznej” – głosi dokument w Kastylii – La Mancha.

Jednocześnie Wyspy Kanaryjskie rozważają składanie doniesień, jeżeli zmiana płci u osoby nieletniej „nie ma wsparcia rodziny. W Galicji, jeżeli nie można przekonać „prawnych przedstawicieli”, priorytetem ma być „najlepszy interes nieletniego”, a dyrektor szkoły podejmie „odpowiednie działania”. W przypadku przejawów złego traktowania, np. krytyki podjętej decyzji przez nieletniego ze strony rodziny, dyrekcja uruchomi procedury dotyczące znęcania się nad dziećmi. Podobne prawa obowiązują obecnie w 13 z 17 regionów autonomicznych kraju, niezależnie od rządzących w nich partii politycznych.

Hiszpańscy nauczyciele po stronie uczniów

.Szkoły mają dostosować się do ucznia, który określi się jako transpłciowy. Respektować płeć, z którą się identyfikuje i zwracać się w wybranym przez niego imieniu. Powinny zostać odpowiednio zmienione listy szkolne i karty biblioteczne. Uczeń może korzystać z łazienek i przebieralni zgodnie ze swoją płcią odczuwalną. Dodatkowo w niektórych szkołach wprowadza się toalety mieszane, aby promować integrację. Szkoły pozwalają na swobodny wybór ubioru i uprawianie sportu zgodnie z deklarowaną płcią. Grać w drużynach dziewcząt lub chłopców w zależności od tego, jaką tożsamość odczuwają.

Przeciwny decyzji państwa jest Przewodniczący Konferencji Biskupów Juan Jose Omella. Oskarżył on lewicowy rząd w Madrycie o nierespektowanie neutralności państwa i wolności rodzin. O wprowadzanie ideologii gender do szkół i dyskryminowanie uczniów chrześcijańskich. Wskazał, że art. 27 Konstytucji uznaje prawo rodziców do edukowania dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami moralnymi i religijnymi. „Rodziny powinny domagać się prawa do wyboru preferowanej przez siebie edukacji dla swoich dzieci, bez ponoszenia za to konsekwencji”- podkreślił. Jednocześnie przypomniał, że obecnie następuje „gwałtowny wzrost depresji, lęków, zaburzeń i prób samobójczych nie tylko wśród dorosłych, ale także wśród dzieci i młodzieży”. Opowiedział się za wychowaniem afektywno – seksualnym wolnym od ideologii płci i promowanie „ścieżki uczenia się w zdrowej integracji instynktów”.

Wiedza to potęga

.O tym, że edukacja jest dla człowieka najważniejsza pisał na łamach „Wszystko co Najważniejsze” Jacques Attali. W tekście pod tytułem „Najważniejsza jest edukacja” autor zaznaczył, że często to kim się stajemy zawdzięczamy swoim rodzicom i nauczycielom. Że to z nich bierzemy największy przykład. W konsekwencji są to nasze autorytety od najmłodszych lat.

„Kim bylibyśmy bez tych, którzy z tego czy innego tytułu przekazali nam wartości i wiedzę? Bez tych, którzy rozbudzali naszą ciekawość poznawania świata i uczenia się? Co stało się z tymi, którzy nie mieli szczęścia żyć w społeczeństwie zostawiającym wiele miejsca dzieciom ani posiadać rodziców zdolnych przekazać im wraz z miłością wartości i wiedzy? Jaki był los tych, którzy nie napotkali na swojej drodze mistrzów potrafiących przekazać im swój zapał ani nie mieli równych i spokojnych warunków, aby się kształcić?”.