Neolityczna siekierka odnaleziona pod Warszawą

Mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków poinformował o sensacyjnym znalezisku w Józefowie koło Legionowa. Podczas prac ogrodowych mama i dziecko znaleźli neolityczną siekierkę.

Zabytek znaleziono przypadkiem

.Mazowiecki konserwator Marcin Dawidowicz powiedział, że siekierkę znaleziono przez przypadek. „Znalazła ją pani wraz z dzieckiem podczas prac ogrodowych” – dodał.

Przekazał, że z informacji, które posiada wynika, że ta siekierka nie została znaleziona w rodzimym gruncie, tyko w materiale przywiezionym z innego miejsca.

„Takie znalezisko to rzecz rzadka i jesteśmy pod wrażeniem tego, że ktoś miał tyle intuicji, żeby to zidentyfikować jako zabytek i poinformować konserwatora” – podkreślił konserwator.

Dodał, że jednak w zbiorach muzeów archeologicznych jest trochę tego typu obiektów. „Zasugerowano nam nawet, żeby przekazać znalezisko do mniejszej placówki, która będzie z tego miała większy pożytek” – zaznaczył.

„Samo datowanie obiektu i to, że jest to neolityczna siekierka, robi ogromne wrażenie. Dla przeciętnego człowieka jest to rzecz unikatowa i bardzo cenna” – podkreślił Dawidowicz dodając, że urząd będzie chciał nagrodzić znalazczynię i jej dziecko.

Siekierka z okresu kultury ceramiki sznurowej

.Odnaleziona została krzemienna siekiera, prawdopodobnie związana z osadnictwem kultury ceramiki sznurowej z okresu neolitu. Ten niepozorny przedmiot powstał ponad 4 tys. lat temu.

Kulturę ceramiki sznurowej wyodrębniono początkowo na podstawie charakterystycznego sposobu zdobienia ceramiki za pomocą odciśniętego sznura, od którego przyjęła nazwę. Dawniej nosiła ona nazwę kultury toporów bojowych ze względu na dużą ilość toporów znajdowanych w grobach.

Zjawiska charakterystyczne dla kultury ceramiki sznurowej można znaleźć na terenie rozciągającym się od południa Skandynawii aż po Alpy i wschodnie Karpaty pomiędzy Renem a środkową Wołgą. W Polsce największe skupiska występują na Śląsku, Kujawach oraz w południowej i południowo-wschodniej Małopolsce.

Zapomniane światy

.Zastępca Redaktora Naczelnego „Wszystko co Najważniejsze” Michał KŁOSOWSKI w tekście „Sens zapomnianych światów” pisze o archeologii: „ostatecznie to tego właśnie się zawsze szuka – oznak sensu, okruchów celu, artefaktów myśli, przebłysków dążenia do czegoś więcej, nawet jeśli miałoby być to po prostu antyczne bogactwo w postaci monet czy kolejna piramida. Każda prosta linia kamieni z epoki brązu czy żelaza świadczy przecież o jakimś przebłysku myśli i celu. Biorąc to pod uwagę, nie powinno dziwić, że archeologia swoje triumfy święci w Polsce, kraju skazanym na wieczną tymczasowość, zawieszonym w historii ostatnich dwustu lat ciągle »pomiędzy«, ciągle z potrzebą odbudowy i koniecznością poszukiwania sensu”.

„Kiedy pierwszy raz jechałem na wykopaliska archeologiczne, zastanawiałem się, co tak właściwie będę tam robił. W głowie miałem filmy z Indianą Jonesem, pełne akcji i emocji, walki dobra ze złem; zdjęcia Howarda Cartera czy Kazimierza Michałowskiego, stojących w dość – owszem – eleganckich koszulach, jednak pośród tłumu brudnych od ziemi mieszkańców Egiptu z łopatami, a nie pistoletami w dłoniach, na tle czegoś, co na pierwszy rzut oka mogło się wydawać zwykłymi dziurami w ziemi. Raz po raz tylko wystawały z nich jakieś elementy, kształty raczej, zazwyczaj trudne do odszyfrowania. Czas i piasek pustyni odcisnął już na nich swój nieuchronny znak.”

„W rzeczywistości zdjęcia tych dwóch wielkich archeologów pokazywały świat bardziej realny niż niejedna z najnowszych zdobyczy dzisiejszych kinematografii czy technologii. Bo o ile dziury w ziemi mogą okazać się kolebkami naszej cywilizacji, o tyle walka ze złem objawia się raczej w obszarze ochrony dziedzictwa kulturalnego przed barbarzyńcami za pomocą żmudnej i mozolnej pracy konserwatorskiej, intensywnej pracy na forum UNESCO – niż w entourage’u wybuchów i strzałów, pogoni i krzyków.”

„Wcale jednak nie oznacza to, że praca archeologa pozbawiona jest emocji i radości. Wręcz przeciwnie, odkrywanie i pielęgnowanie pozostałości ludzkiej historii ma w dzisiejszych czasach więcej sensu, niż może się wydawać i niż było to kiedykolwiek wcześniej.”

PAP/Marta Stańczyk/Wszystko co Najważniejsze/JT