Nga Wai hono i te po Paki - nowa królowa w naszyjniku z kości wieloryba

Nową królową Maorysów w Nowej Zelandii została 27-letnia Nga Wai hono i te po Paki, córka zmarłego króla, który został pochowany tego samego dnia na świętej górze Taupiri.

Korona z liści oznacza symboliczną władze

.„Jest to zerwanie z tradycyjnym wyborem przywódcy u Maorysów, gdzie zwykle następcą zostaje najstarsze dziecko, przeważnie mężczyzna” – powiedziała agencji AFP doradczyni kulturalna Karaitiana Taiuru.

Nga Wai hono i te po Paki została wybrana przez starszyznę maoryskich plemion podczas ceremonii intronizacyjnej na Wyspie Północnej w udziałem tysięcy osób.

Nowa królowa jest najmłodszym dzieckiem i jedyną córką króla Tuheitii Pootatau Te Wherowhero VII, który zmarł w ostatni piątek w wieku 69 lat w otoczeniu rodziny, kilka dni po 18. rocznicy objęcia tronu – podał rzecznik.

Władczynię zaprowadziła na tron grupa wytatuowanych mężczyzn z nagimi torsami, niosących ceremonialne lance, przy wtórze śpiewu chóru kobiet ubranych na czarno.

Nga Wai hono i te po Paki miała na głowie koronę z liści, a na szyi naszyjnik z kości wieloryba. Aby uczcić 10. rocznicę koronacji swego ojca, w 2016 r. zrobiła sobie tradycyjny tatuaż na podbródku.

Kim jest Nga Wai hono i te po Paki – młoda królowa Maorysów?

.Królowa studiowała język maoryski i prawo zwyczajowe na Uniwersytecie w Waikato na Wyspie Północnej i uczyła dzieci tańców i śpiewów maoryskich.

Głową państwa jest w Nowej Zelandii król Karol III, zaś król maoryski odgrywa głównie rolę ceremonialną i nie ma statusu prawnego. Pełni jednak istotną funkcję kulturalną i czasem polityczną jako symbol tożsamości Maorysów.

Maorysi wywodzą się z wysp wokół Tahiti i stanowią około 17 proc. ludności Nowej Zelandii, czyli około 900 tys. osób.

Flotylla składająca się z czterech „waka”, czyli piróg wojennych, przetransportowała trumnę zmarłego króla rzeką Waikato do stóp świętej dla Maorysów góry Taupiri. Następnie grupa mężczyzn wniosła ją na szczyt, aby zmarły dołączył do przodków.

Nowa Zelandia buduje swoją tożsamość

„Jeszcze niedawno kultura Maorysów była negowana, ale dziś coraz częściej jest ona pokazywana jako nasze dziedzictwo. Obecnie nowozelandzcy oficjele zwykle rozpoczynają swoje wystąpienia od przywitania się po maorysku. W ten sposób szukamy wspólnej tożsamości, narodowych korzeni. To sposób pokazania „Jesteśmy Nowozelandczykami”. Tak samo jak narodowym dobrem stała się haka – taniec, który tańczą rugbyści nowozelandzcy przed meczem. Stworzony przez Maorysów, dziś stanowi część dziedzictwa kulturowego wszystkich mieszkańców kraju” – pisze Prof. Roberto RABEL, emerytowany profesor w Centre for Strategic Studies, Victoria University of Wellington.