Nicea 1700 lat później. Wystawa, która pyta o sens i relację z Bogiem

W Rimini otwarto wyjątkową ekspozycję poświęconą 1700. rocznicy Soboru Nicejskiego. Zamiast rekonstrukcji historycznej, twórcy proponują refleksję nad tym, jak wydarzenie sprzed wieków może odpowiadać na współczesne pytania o sens, relacje i rozumienie Boga, jako Ojca.

„Światło ze światła. Nicea 1700 lat później”

.W czasie tegorocznego Meetingu w Rimini, zaprezentowano wystawę „Światło ze światła. Nicea 1700 lat później”. Ekspozycja nie ogranicza się do przypomnienia faktów historycznych o Soborze Nicejskim. Twórcy traktują to wydarzenie, jako punkt wyjścia do refleksji nad współczesnością. Ich zdaniem kluczowe znaczenie soboru nie polega jedynie na sformułowaniu dogmatu.

Chodzi o przedstawienie prawdy, która jeśli zostanie przyjęta, wpływa na codzienne życie, relacje z innymi i rozumienie samego siebie. Założenie wystawy jest proste: jeśli Bóg jest Ojcem z natury, a nie tylko w przenośni, zmienia to sposób myślenia o relacjach, wolności i odpowiedzialności.

Zwiedzający rozpoczynają podróż od instalacji inspirowanej filmem „Niebo nad Berlinem”, ukazującej zagubienie i pytania współczesnego człowieka. W przestrzeni pojawia się także prowokacyjne pytanie, przywołane słowami Bono: kim jest Chrystus, Bogiem czy kimś szalonym?

Trasa wystawy prowadzi przez przestrzeń zaprojektowaną na wzór bazyliki rzymskiej. To nawiązanie do przejścia budowli świeckich w przestrzeń kultu chrześcijańskiego, które dokonało się właśnie w okresie Nicei. W centrum znajdują się trzy symbole: mozaika Chrystusa Pantokratora z Hagii Sophii, tekst Credo nicejskiego określany jako „ikona w słowach” oraz mapa biblijna na papirusie autorstwa Gianluki Bosiego. Całość tworzy narrację o tym, że słowa soboru były odpowiedzią na pytania o to, kim jest Bóg i jak działa w historii.

Ostatnia część ekspozycji przenosi uwagę do teraźniejszości. Zmiana kolorystyki oraz atmosfery ma odzwierciedlać przejście od chaosu do światła. Dwa obrazy, św. Jana spoczywającego na piersi Chrystusa oraz scenę z przypowieści o synu marnotrawnym, przedstawiają relację Boga i człowieka. To podkreślenie, że teologia Soboru Nicejskiego dotyczy nie tylko doktryny, lecz również ludzkiej tożsamości i poczucia sensu.

Sobór z 325 roku nie jest jedynie wydarzeniem historycznym, ale narzędziem do zrozumienia współczesnego doświadczenia duchowego i egzystencjalnego. Wystawa zostanie ponownie zaprezentowana w listopadzie, w murach uczelni współorganizującej projekt. Instalację odwiedził także rektor Fernando Puig, który obejrzał ją 25 sierpnia 2025 roku.

Najważniejsze wydarzenia Ewangelii w dziełach sztuki

.Wniebowstąpienie Pańskie jest zakończeniem ziemskiego życia Chrystusa i zapowiedzią Jego powtórnego przyjścia. Świadectwem tego są słowa zapisane w Dziejach Apostolskich: „Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.

Według Biblii, wydarzenie to odbyło się na Górze Oliwnej, czyli dokładnie w tym miejscu, gdzie Chrystus spędzał ostatnie godziny na modlitwie przed zdradą i pojmaniem. Scenę tę opisują dwaj ewangeliści: św. Marek i św. Łukasz. U pierwszego pojawia się zdanie: „Po rozmowie z nimi, Pan Jezus został wzięty do nieba”. Z kolei ewangelista Łukasz podaje więcej szczegółów: „Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba”.

„To definitywne odejście jest równocześnie warunkiem nowej obecności, która trwać będzie do skończenia świata, zgodnie ze słowami samego Chrystusa: oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” – powiedział papież Jan Paweł II podczas mszy św. w Ołomuńcu 22 maja 1995 r.

W dniu Wniebowstąpienia Chrystus powierzył uczniom misję głoszenia Dobrej Nowiny mówiąc. „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem”.

„Inaczej mówiąc, Kościół został posłany na drogi świata, otrzymał posłannictwo głoszenia i krzewienia królestwa Chrystusa i Boga wśród wszystkich narodów i stanowi zalążek oraz zaczątek tego królestwa na ziemi, o czym przypomina konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium” – zwrócił uwagę papież w 1995 r. w czasie poświęconemu Libanowi zgromadzeniu synodu biskupów.

Dzieje Apostolskie mówią, że Wniebowstąpienie jest nie tylko wywyższeniem Jezusa, ale również gwarancją wyniesienia do chwały ludzkiej natury.

Wniebowstąpienie Pańskie odbyło się kilkadziesiąt dni po Zmartwychwstaniu i dla uczniów Chrystusa oznaczało inny od tej pory sposób Jego obecności wśród nich. Oba te fakty od zawsze inspirowały artystów, próbujących to, co nie do końca zrozumiałe wyrazić za pomocą sztuki. Szczególnie sztuk wizualnych. Jak przedstawić największe wydarzenie w dziejach ludzkości? Zmartwychwstania Chrystusa nie opisał żaden z ewangelistów, dlatego też najpierw ukazywano święte niewiasty u Grobu i inne sceny, ale z czasem moment powstania z martwych objawił się z całą mocą – pisze na łamach „Wszystko co Najważniejsze” prof. Jerzy MIZIOŁEK. Jak wspomina najwcześniejsze, z około r. 230 pochodzące przedstawienie tego tematu występuje w baptysterium chrześcijańskim w Dura Europos. Namalowane tu zostały trzy lub może pięć niewiast w frontalnych pozach jedna obok drugiej, każda ze świecą w wyciągniętej ku sarkofagowi prawej ręce i naczyniem w lewej, również tak skierowanej.

„Scena ta, dzięki ustawieniu niewiast, gestom ich rąk i świecom, nabiera charakteru uroczystego pochodu. Dlatego też, bez względu na to, czy we fresku tym widziano Marie u Grobu, czy neofitki, określano go jako procesję. Trzy niewiasty, także w układzie procesjonalnym, wyrzeźbione zostały na płytce z kości słoniowej znajdującej się w Bayerisches National Museum w Monachium, reprezentującej tzw. renesans teodozjański (czasy Teodozjusza Wielkiego, koniec IV w.). Zmierzają one ku dwukondygnacyjnemu grobowcowi, przed którym siedzi anioł. Na innej płytce, wykonanej w tym samym materiale, a znajdującej się w zbiorach Castelllo Sforzesco w Mediolanie, widzimy, także obok grobowca, tylko dwie niewiasty, z których jedna upada do nóg Chrystusowi (czy też aniołowi), druga zaś pochyla się wyciągając ku Niemu ręce.” – pisze prof. MIZIOŁEK. 

Więcej: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/prof-jerzy-miziolek-obrazy-zmartwychwstania/

Kultura i sztuka w jednym miejscu

.„Kultura Najważniejsza” to newsletter, w którym podpowiadamy, co warto obejrzeć, co przeczytać, czego posłuchać, ale i czego – posmakować. Odrywając się od codzienności, chcemy przypomnieć o fascynującym świecie kultury i sztuki, na który warto znaleźć czas.

Sztuka wyraża nasze estetyczne potrzeby. Prowokuje do myślenia, pobudza kreatywność, wyzwala emocje. Pozwala poczuć się wyjątkowo, a co najważniejsze, wzbogaca nas samych. Chcemy razem, wspólnie z Państwem, wybierać, to co najważniejsze w kulturze. W każdy czwartek, punktualnie o godzinie 21.00 znajdą Państwo w swojej skrzynce e-mailowej zbiór propozycji kulturalnych, które warto uwzględnić podczas planowania weekendu.

Przedstawiamy premiery kinowe, a także filmy dostępne na platformach streamingowych dla tych, którzy wolą rozkoszować się kulturą w domowym zaciszu. Przypominamy o klasykach, wracamy do pozycji, które zdobyły największe nagrody filmowe i wywarły wpływ na pokolenia oraz do których nawiązuje współczesna kinematografia – i nie tylko.

Nie zapominamy również o koncertach czy płytach. Muzyka pełni tu ważną rolę. Dzięki „Kulturze Najważniejszej” nie ominie Państwa absolutnie żadne wartościowe wydarzenie.  Zachęcamy do zapisania się do specjalnego, bezpłatnego newslettera „Kultura Najważniejsza”, który pozwoli Państwu zaplanować kulturalny weekend [LINK DO ZAPISÓW].

Laura Wieczorek