W magazynach Uniwersytetu w Tybindze odkryto nowy gatunek dinozaura. Naukowcy, analizujący kolekcję paleontologiczną niemieckiej uczelni, wykazali ponadto, że wczesne europejskie dinozaury były znacznie bardziej zróżnicowane, niż dotychczas sądzono.
.Niemieccy paleontolodzy z Uniwersytetu w Tybindze podczas analizy uniwersyteckiej kolekcji zauważyli, że szczątki odkrytego w 1922 roku dinozaura sklasyfikowanego jako plateozaur, nie pasują do jego charakterystyki. Co więcej, okazało się, że nie pasują również do żadnego innego gatunku dinozaura, znanego paleontologom. Tym samym odkryto nowy gatunek dinozaura, który na cześć miasta oraz dwóch niemieckich zoologów nazwano Tuebingosaurus maierfritzorum.
Tuebingosaurus maierfritzorum żył około 203 do 211 mln lat temu w regionie znanym obecnie jako Szwabski Alb i był roślinożercą. Nowy gatunek wykazuje podobieństwa do dużych dinozaurów z długą szyją, znanych jako zauropody, i został zidentyfikowany podczas ponownego badania znanych już kości dinozaurów.
Skamieniałości, które są częścią kolekcji paleontologicznej w Tybindze, były wcześniej interpretowane jako szczątki Plateosauridae. Teraz, w ramach zakrojonego na szeroką skalę projektu, naukowcy Omar Rafael Regalado Fernandez i Ingmar Werneburg ponownie zbadali wszystkie kości dinozaurów przechowywane w Tybindze. Większość skamieniałości pochodzi z kamieniołomu w pobliżu Trossingen na skraju Szwabskiego Alb, gdzie wiele kości dinozaurów znalezionych od XIX wieku było często klasyfikowanych jako Plateosaurus.
.Choć nie ulega wątpliwości, że ta grupa dinozaurów była bardzo powszechna w części Europy około 200 milionów lat temu, współcześni paleontolodzy są świadomi, że klasyfikacja taksonomiczna w przeszłości była często niedokładna, a niektóre odkrycia zbyt szybko przypisywano do rodzaju Plateosaurus.
Kiedy ponownie przeanalizowano szkielet odkryty w Trossingen w 1922 roku, składający się głównie z tylnej części ciała, Regalado Fernandez i Werneburg ustalili, że wiele kości nie było takich samych jak u typowego Plateosaurus, pisze w swoim komunikacie Uniwersytet w Tybindze.
Częściowy szkielet wykazywał, wśród innych cech pochodnych, szersze i mocniej zbudowane biodra z zespolonymi kręgami krzyżowymi, a także niezwykle duże i mocne kości długie. Obie cechy sugerowały poruszanie się na czterech nogach. Nie jest to zgodne z cechami Plateosauridae, które, choć przypominają długonogie zauropody z regionu Jura, prawdopodobnie poruszały się tylko na dwóch nogach.
Po dogłębnym porównaniu wszystkich cech anatomicznych naukowcy przekwalifikowali częściowy szkielet z Trossingen na drzewo życia dinozaurów i ustalili, że odkryli nieznany wcześniej gatunek i rodzaj. Jest wysoce prawdopodobne, że Tuebingosaurus maierfritzorum był czworonogiem i w związku z tym jest znacznie bliżej spokrewniony z późniejszymi dużymi zauropodami, takimi jak Brachiosaurus czy Diplodocus, niż z Plateosauridae. Otaczające skały osadowe i zachowanie kości wskazują, że ten Tuebingosaurus zapadł się w bagno i zginął. Kości z lewej strony ciała prawdopodobnie znajdowały się na powierzchni i były wystawione na działanie żywiołów przez kilka lat.
Jego nazwa rodzajowa, Tuebingosaurus, jest hołdem dla naszego pięknego miasta uniwersyteckiego i jego mieszkańców, mówi Ingmar Werneburg.
Nazwa gatunkowa maierfritzorum to hołd dla dwóch niemieckich zoologów, profesora Wolfganga Maiera z Tybingi i profesora Uwe Fritza z Senckenberg Natural History Collections Dresden. Nowy gatunek został opisany w najnowszym wydaniu Vertebrate Zoology, w którym oddano również hołd Wolfgangowi Maierowi w dniu jego 80. urodzin.
Naukowcom udało się dzięki swojemu projektowi wykazać, że wczesne europejskie dinozaury były znacznie bardziej zróżnicowane niż dotychczas sądzono. Poszczególne części szkieletu Tuebingosaurus maierfritzorum, które do tej pory były przechowywane oddzielnie, zostały ponownie połączone i można je oglądać w dwóch dużych gablotach.
.Oprócz tysięcy innych skarbów w kolekcji paleontologicznej można podziwiać dwa kompletne szkielety Plateosaurus z Trossingen, częściowe szkielety dwóch zauropodów i jednego stegozaura z Tanzanii.
Wyniki badań zostały opublikowane w Vertebrate Zoology.
Oprac. MAC
