Poznaliśmy zwycięzców 53. Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina

Późnym wieczorem w sobotę 8 lutego zakończył się 53. Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, który odbywał się w warszawskiej Filharmonii Narodowej. W gronie laureatów znalazło się sześcioro pianistów.

Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

.Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina po raz pierwszy odbył się w 1968 roku i należy obecnie do najważniejszych krajowych konkursów pianistycznych. Organizowany przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, adresowany jest do polskiej młodzieży muzycznej – studentów Akademii Muzycznych i uczniów Szkół Muzycznych II stopnia.

„Konkurs może być swoistą przepustką do Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina i stanowi niejako sprawdzenie dla polskiej ekipy przed dużym Konkursem, który nas czeka w tym roku – powiedział Aleksander Laskowski, rzecznik NIFC – Pamiętajmy, że laureaci I i II nagrody do październikowego Konkursu wchodzą z pominięciem etapu eliminacji” – dodał.

Laureaci zostaną objęci programem koncertowo-promocyjnym Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.

Dla uczestników przewidywane są następujące nagrody:

I nagroda – 25 000 zł; II nagroda – 18 000 zł; III nagroda – 16 000 zł; IV nagroda – 13 000 zł; V nagroda – 10 000 zł; VI nagroda – 7 000 zł

Laureaci, którzy odnieśli sukcesy na obydwu konkursach to m.in. Janusz Olejniczak, Krystian Zimerman, Ewa Pobłocka, Krzysztof Jabłoński, Wojciech Świtała czy Rafał Blechacz.

Kto wygrał Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w 2025 roku?

.W 2025 r. jury pod przewodnictwem Piotra Palecznego przyznało następujące nagrody: I nagrodę zdobył Mateusz Dubiel, II nagrodę – Krzysztof Wierciński, III nagrodę ex aequo zdobyli Antoni Kleczek i Julia Łozowska, IV i V nagrody nie przyznano, VI nagrodą uhonorowano ex aequo Yehudę Prokopowicza i Kamilę Sacharzewską.

Jury obradowało w składzie: prof. Ewa Pobłocka, prof. Piotr Paleczny, prof. Wojciech Świtała, prof. Waldemar Wojtal, prof. Paweł Zawadzki oraz dr hab. Paweł Wakarecy.

Laureaci I i II nagrody są upoważnieni do uczestnictwa w XIX Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim z pominięciem eliminacji wstępnych. Laureaci III miejsca są upoważnieni do uczestnictwa w eliminacjach do XIX Międzynarodowym Konkursu Chopinowskiego z pominięciem procesu kwalifikacji.

Konkursową rywalizację 1 lutego rozpoczęło 28 pianistów. Spośród 15 muzyków, którzy uczestniczyli w przesłuchaniach drugiego etapu, 8 zakwalifikowało się do finału.

Uczestnikom podczas sesji finałowych towarzyszyła Orkiestra Filharmonii Narodowej pod batutą maestro Michała Nesterowicza.

W finale pianiści grali jeden z wybranych przez siebie koncertów Fryderyka Chopina: e-moll op. 11 lub f-moll op. 21 .

Konkurs składał się z trzech etapów. Podczas I etapu pianiści wykonywali etiudy, nokturny, ballady, walce lub preludia. W etapie II interpretowali Sonatę b-moll op.35 lub sonatę h-moll op.58 oraz pełen cykl mazurków. W czasie całego Konkursu pianiści wykonywali program z pamięci.

Zwycięzcy tegorocznego Konkursu wystąpią w Sali Koncertowej Filharmonii Narodowej podczas uroczystego koncertu, a towarzyszyć im będzie Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Michała Nesterowicza. Koncertu będzie można wysłuchać w transmisji w Programie 2. Polskiego Radia o godz.18-tej.

Konkurs Chopinowski ma już 100 lat

.Dziewiętnasta edycja Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego, która odbędzie się w październiku 2025 roku, zbiegnie się z inauguracją obchodów stulecia tej wyjątkowej imprezy – pisze we „Wszystko co Najważniejsze” Aleksander LASKOWSKI.

Jak podkreśla, „Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina to jedna z najstarszych i najważniejszych imprez tego rodzaju na świecie. Konkurs wyjątkowy, poświęcony w całości twórczości jednego artysty – największego polskiego kompozytora Fryderyka Chopina”.

„Konkurs Chopinowski powołał do życia Jerzy Żurawlew, polski pianista urodzony w 1887 roku w Rostowie nad Donem. Do poświęcenia się zawodowo pianistyce miały go przekonać trzy zdarzenia – zauroczenie grą Ignacego Jana Paderewskiego, którego usłyszał w ósmym roku życia, fascynacja Polonezem A-dur Fryderyka Chopina oraz opinia Józefa Hoffmana, że posiada wybitny talent muzyczny. W 1907 roku Żurawlew przyjechał do Warszawy, gdzie podjął studia w Instytucie Muzycznym u Aleksandra Michałowskiego. W 1922 roku, już po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Żurawlew założył szkołę muzyczną w Białymstoku. Jak przyznawał, to właśnie wtedy zaczął myśleć o zorganizowaniu konkursu w całości poświęconego muzyce Chopina” – pisze Aleksander LASKOWSKI.

„Wracałem z Białegostoku pociągiem. Pełno było młodzieży. Usłyszałem rozmowy: »Chopin to jest zło«, »roztkliwia duszę ludzką«, »to jest sentymentalizm, którego nie da się pogodzić z dzisiejszym światem«, »trzeba go wycofać z programu konserwatorium«. »No ładne rzeczy. Jak temu zapobiec?« – zastanawiałem się. Pomyślałem, że skoro szaloną popularnością cieszą się wszelkiego rodzaju zawody sportowe, to może właściwą formą będzie konkurs – opowiadał po latach. Wkrótce potem – w roku 1925 – z jego inicjatywy rozpoczęły się starania o zorganizowanie międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego. Pierwsza edycja konkursu odbyła się w 1927 roku w pięknym gmachu Filharmonii Warszawskiej” – dodaje Aleksander LASKOWSKI.

Tekst Aleksandra LASKOWSKIEGO na temat Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego dostępny jest na łamach „Wszystko co Najważniejsze”: [CZYTAJ]

Jak mazurki Chopina oczarowały Szwedów

.„Kiedy mówimy o mazurku, pierwszym kompozytorem, który przychodzi nam na myśl, jest Fryderyk Chopin (1810–1849). Gdyby nie on, mazurek mógłby pozostać jedynie przelotną modą taneczną. Tymczasem stał się dla Chopina głęboko osobistym, intymnym wyrazem uczuć jako polskiego kompozytora emigranta mieszkającego w Paryżu” – pisze we „Wszystko co Najważniejsze” szwedzka publicystka muzyczna Anastasia BELINA. 

Jak przekonuje, „to geniusz muzyczny Chopina wyniósł ten wiejski taniec do rangi sztuki. Jego mazurki inspirowały różnych kompozytorów, od Glinki i Bałakiriewa, po Debussy’ego i Skriabina. W Polsce były kultywowane jeszcze w utworach Szymanowskiego, Maciejewskiego, Gradsteina i innych”. 

.Tekst pt. „Jak mazurki Chopina oczarowały Szwedów” dostępny jest na łamach „Wszystko co Najważniejsze”: [CZYTAJ]

PAP/Anna Bernat/WszystkoCoNajważniejsze/sn