Pierwsze kasyno w Japonii powstanie w 2029 r.

Jak podała japońska agencja prasowa Kyodo, w Japonii w 2029 r. powstanie pierwsze kasyno wraz z kurortem. Specjalny ośrodek powstanie w mieście Osaka.

.”Oprócz przyczynienia się do rozwoju regionu Kansai po Wystawie Światowej EXPO 2025 w Osace, mamy nadzieję, że (kasyno) stanie się bazą turystyczną promującą uroki Japonii na świecie” – oświadczył premier Fumio Kishida, podkreślając przy tym potrzebę wdrożenia przez rząd środków, zapobiegających uzależnieniu od hazardu.

Pierwsze kasyno w Japonii

.Władze Osaki przedstawiły plan kurortu, składającego się z hotelu, sal konferencyjnych i sektorów gier hazardowych, który ma zostać otwarty na sztucznej wyspie Yumeshima w 2029 roku. W 2016 roku w Japonii uchwalono ustawę, torującą drogę do legalizacji kasyn, które przez lata były zakazane. W kraju istnieje już kilka innych zalegalizowanych form hazardu, jak zakłady na wyścigach konnych, zakłady piłkarskie i różne loterie.

Kurort na Yumeshimie

.Kurort na Yumeshimie ma przyciągać ok. 20 mln turystów rocznie i przynosić 8,6 mld dolarów zysków regionowi. Według agencji Kyodo pomimo pozytywnej decyzji rządu, należy jeszcze przezwyciężyć zaniepokojenie lokalnych mieszkańców możliwością uzależnienia od hazardu i wzrostem przestępczości. Podobny plan kurortu z kasynem, jaki przedstawiła Osaka, zaproponowała też Prefektura Nagasaki. Znajduje się on obecnie w fazie oceny.

Plan zapobiegania uzależnianiu od hazardu

.Każdy kompleks hazardowy, który chce uzyskać koncesję w Japonii, będzie musiał przedstawić swoje plany zapobiegania uzależnieniu od hazardu – przypomina AFP. Wedle rządowych danych z 2021 roku w zamieszkanej przez ponad 125 mln osób Japonii 2,8 mln z nich, czyli 2,2 proc. populacji, jest uzależnionych od hazardu. Wielu nałogowo gra w grę automatową pachinko. Oferuje ją ok. 7600 placówek w Japonii, zazwyczaj wykorzystujących luki prawne, aby umożliwiać wymianę żetonów na pieniądze. 

Japońska kaligrafia

.Na temat fenomenu japońskiej kaligrafii na łamach „Wszystko Co Najważniejsze” pisze Agnieszka PAWNIK w tekście „Japońska kaligrafia w dobie komórek„.

„Aby zrozumieć fenomen tego, czym jest japońska kaligrafia w Azji Wschodniej, trzeba poznać historię i znaczenie chińskich znaków. Kanji były pierwszym, przyjętym przez Japonię od Chińczyków, systemem pisma. Aby połączyć japońską i chińską wymowę, znaczna część kanji zyskała dwa czytania – tzw. japońskie, najczęściej związane z rzeczownikami, czasownikami oraz przymiotnikami, oraz chińskie – służące do zapisu słów składających się z dwóch lub więcej znaków. To właśnie ze względu na różny sposób czytania seppuku zasłynęło na Zachodzie jako harakiri. Później powstały sylabariusze – hiragana i katakana. W hiraganie, która ukształtowała się w VIII wieku, powstało Genji Monogatari, najstarsza powieść na świecie. Katakana wykorzystuje te same dźwięki i służy do zapisu zapożyczeń. Trzy główne nurty japońskiej kaligrafii wiążą się z różnymi sposobami myślenia o znakach. Kaisho kładzie nacisk na proporcje i precyzję, gyosho – na płynność ruchów, sosho – na własną, abstrakcyjną interpretację. Niezależnie od stylu kaligrafia wymaga tradycyjnych narzędzi, w tym charakterystycznego pędzla oraz sumi – tuszu, który dawniej przygotowywano w formie twardej bryły”.

„Wszystkich kanji jest ponad 50 tys., ale nie oznacza to, że każdy Japończyk wszystkie je zna i rozpoznaje. Po II wojnie światowej Ministerstwo Edukacji Japonii stworzyło oficjalną listę znaków, tzw. Jōyō kanji-hyō, które pozostają w powszechnym użyciu. Od tamtej pory lista jest udoskonalana i rozszerzana. Obecnie znajduje się na niej 2136 znaków, z czego pierwsze 1026 poznaje się podczas sześciu pierwszych lat nauki w szkole podstawowej”.

.”Japończycy są bardzo przywiązani do poglądu, że nie da się nauczyć japońskiego pisma bez kaligrafii. Japońska kaligrafia opiera się na odpowiedniej kolejności stawiania kresek, proporcji poszczególnych znaków i – często niezbędnej – pamięci mięśniowej. Wiele japońskich szkół oferuje zajęcia kaligraficzne, które mają uczyć pokory, skupienia i dyscypliny. Szkoły publiczne wprowadzają naukę pisania tradycyjnym pędzlem w trzeciej klasie szkoły podstawowej. W liceach można je wybrać w ramach tzw. klas artystycznych, obok gry na instrumencie czy rysunku”.

PAP/WszystkoCoNajważniejsze/MJ