Bożonarodzeniowe źłóbki usuwane z przestrzeni publicznych we Francji

Sąd nakazał ratuszowi w Beziers oraz Beaucaire usunięcie żłóbków bożonarodzeniowych, znajdujących się na głównych dziedzińcach ratuszy tych miast, powołując się na zasadę laickości.

.Mer Beziers Robert Menard ma 24 godziny na usunięcie żłóbka pod karą 100 euro dziennie. Mer został oskarżony przez Ligę Praw Człowieka (LDH) w postępowaniu uproszczonym sądu administracyjnego w Montpellier, o to, że żłobek narusza obowiązujące we Francji prawo o laickości.

Żłóbek „podświetla instalację bożonarodzeniową”, a zatem „ta instalacja w ogrodzeniu budynku użyteczności publicznej narusza przepisy art. 28 ustawy z 1905 r. oraz wymogi związane z zasadą neutralności osób publicznych” – stwierdził sąd.

Prawo o laickości i źłóbki bożonarodzeniowe niczym wozy Drzymały

.Żłóbki w Beaucaire, w Gard i Beziers są regularnie pozywane, ale nadal są instalowane każdego roku przez merów tych miast. W tym roku również żłóbek w Perpignan jest przedmiotem oskarżenia w sądzie administracyjnym Montpellier przez LDH, a rozprawa zaplanowana jest na 20 grudnia.

„Jesteśmy posłuszni decyzji sądu, ale żałuję tego środka, który jest bardzo brutalny w obliczu czegoś, co jednak łączy” – zareagował Menard, który co roku oskarżany jest o łamanie prawa w związku z instalacją żłóbków w ratuszu przez Bożym Narodzeniem. Aby ominąć prawo Menard instalował już żłóbki na ruchomych wozach, aby uniknąć oskarżeń o instalowanie ich w przestrzeni publicznej.

Francuska laickość, francuska rekonkwista

.Eric Zemmour, francuski pisarz, felietonista „Le Figaro”, kandydat w wyborach prezydenckich w 2022 r., autor m.in. „Le Suicide français”, „Destin français”, w swojej najnowszej książce „Francja nie powiedziała ostatniego słowa” (wyd. Wszystko co Najważniejsze, 2021), pisze: „Imigracja nie jest nieuchronnością – wbrew tym, którzy wmawiają nam, że jest ona wypadkową praw ekonomii. Od dziesięcioleci żądano od narodu, aby się przystosował. Ekonomia jest religią naszych polityków. Sądzą, że ona daje im legitymizację, a tymczasem od dziesięcioleci dowodzi ona ich niekompetencji. Dali się ponieść tej zgubnej ewolucji: pieniądzowi rządzącemu ekonomią, a następnie ekonomii rządzącej polityką. Musimy przywrócić naturalną hierarchię: to polityka powinna sterować ekonomią, a ekonomia finansami.

Musimy zjednoczyć się wokół pięciu haseł: tożsamości, imigracji, niepodległości, edukacji i przemysłu. Te pięć haseł nie może podlegać staremu podziałowi na lewicę i prawicę.

Laickość była lewicowa, ale to lewica porzuciła zasadę nieafiszowania się ze swoją religią w przestrzeni publicznej. Awans społeczny poprzez zasługi był lewicowy, ale to lewica wymazała go w imię chimer pedagogizmu i dyskryminacji pozytywnej. Asymilacja była lewicowa, ale to lewica porzuciła ją na rzecz wielokulturowości. Walka z imigracją była lewicowa, ale to lewica przehandlowała francuskich robotników za imigrantów. Nieufność wobec religii uważanej za opium dla ludu była lewicowa, ale to lewica uległa islamowi, „religii pokoju i miłości”. Patriotyzm był lewicowy, ale to lewica porzuciła „ten ukochany stary kraj” na rzecz zglobalizowanej i bezkształtnej koncepcji republiki. Przemysł ze swoimi fabrykami, ale także nauka i technologie były lewicowe, ale to lewica zamieniła przemysł na usługi, protekcjonizm gospodarczy na wolny rynek i miejsca pracy swoich robotników na siłę nabywczą pieniędzy konsumentów.

Ta walka jest walką lewicy, której już nie ma, ale także prawicy, która wyrzekła się swoich ideałów: prawicy ojczyzny, prawicy wież naszych kościołów, prawicy, która broni prawa własności, prawicy dobrze wykonanej pracy, prawicy tradycyjnej rodziny, prawicy, która odrzuca piekło fiskalne, prawicy, która domaga się, żeby zostawiono Francuzów w spokoju, prawicy zdrowego rozsądku, prawicy, która nie boi się podziału na lepszych i gorszych w naszych szkołach, prawicy, która chce dyscypliny, prawicy, która zachowuje to, co dobre, i zmienia to, co złe, prawicy, która zwalcza ideologiczny dogmatyzm, prawicy, która broni naszej ziemi i piękna jej pejzaży, prawicy prawdziwie konserwatywnej, która wynalazła ekologię, zanim lewacy zagarnęli ją pod siebie. Tej prawicy, która nie ma jednej jedynej partii i klasy społecznej. Prawicy, która gromadzi znakomitą większość Francuzów, aby Francja była Francją” – pisze Eric Zemmour [LINK].

PAP/Katarzyna Stańko/AJ

Materiał chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie wyłącznie za zgodą wydawcy. 16 grudnia 2022