Ranger 8 – misja, która pozwoliła wylądować na Księżycu

Zanim astronauci w ramach misji Apollo postawili stopę na Księżycu, wiele pozostawało niewiadomych na temat jego powierzchni. Dopiero program Ranger dostarczył informacje, które przyczyniły się do jednego z największych osiągnięć ludzkości.

.Większość naukowców uważała, że Księżyc ma solidną powierzchnię, która będzie w stanie utrzymać astronautów i lądowniki, jednak niewielu wierzyło, że jest on pokryty głęboką warstwą pyłu, która może przeszkodzić w misji. Do 1964 roku nie istniały żadne zbliżenia powierzchni Księżyca, a jedynie te uzyskane przez ziemskie teleskopy.

Należące do NASA Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie w Kalifornii nadzorowało programem Ranger – serią statków kosmicznych zaprojektowanych w celu uchwycenia zbliżeń powierzchni Srebrnego Globu, które po misji zostały rozbite o jego powierzchnię. Ranger 7 po raz pierwszy osiągnął ten cel w lipcu 1964 roku. W dniu 17 lutego 1965 r. jego następca Ranger 8 wyruszył w kierunku Księżyca i przesłał swoje zdjęcia trzy dni później. Sukces misji pomógł osiągnąć cel jakim było lądowanie człowieka na naturalnym satelicie Ziemi.

.Sonda Ranger 8 wystartowała z Przylądka Kennedy’ego, obecnie Przylądka Canaveral na Florydzie, 17 lutego 1965 roku. Rakieta Atlas-Agena najpierw umieściła statek kosmiczny na orbicie okołoziemskiej, a następnie wysłała go na trajektorię księżycową. Następnego dnia statek kosmiczny wykonał korektę kursu, a 20 lutego Ranger 8 dotarł do Księżyca. Sześć kamer pojazdu włączyło się zgodnie z planem, około osiem minut wcześniej niż jego poprzednik, aby uzyskać obrazy o rozdzielczości porównywalnej z fotografią naziemną do celów kalibracji.

Ranger 8 wykonał swoje pierwsze zdjęcie powierzchni Księżyca na wysokości około 3 tysięcy kilometrów, a podczas ostatnich 23 minut lotu sonda przesłała ich 7137. Ostatnia fotografia, została wykonana na wysokości około 500 metrów i 0,28 sekundy przed uderzeniem. Statek kosmiczny uderzył w obszar zwany Mare Tranquillitatis, niecałe 30 kilometrów od zamierzonego celu. Naukowcy byli zainteresowani tą częścią Księżyca jako możliwą strefą lądowania dla przyszłej misji załogowej i rzeczywiście Apollo 11 wylądował niecałe 80 kilometrów na południowy wschód od miejsca uderzenia Ranger 8 w lipcu 1969 roku.

.W marcu 1965 roku odbyła się kolejna misja Ranger 9. Obrazy krateru Alphonsus i jego okolic były transmitowane „na żywo” przez amerykańskie telewizje, gdy statek kosmiczny zbliżał się do miejsca uderzenia, pozwalając milionom widzów zobaczyć Srebrny Glob z bliska.

Bazując na zdjęciach wykonanych przez trzy ostatnie sondy programu, naukowcy byli pewni, że mogą przejść do kolejnej fazy eksploracji Księżyca – serii lądowników Surveyor. Zdjęcia z sond Ranger dały pewność, że powierzchnia Księżyca wytrzyma lądowanie kolejnych misji, a Mare Tranquillitatis będzie odpowiednim miejscem na pierwsze lądowanie człowieka. Nieco ponad cztery lata po przesłaniu ostatnich zdjęciach przez sondy Ranger, pierwsza załogowa misja –Apollo 11 wylądowała na Księżycu. Uderzenia sond Ranger widoczne kratery na powierzchni Srebrnego Globu, które zostały później sfotografowane przez orbitery.

Oprac. EG