Sensacyjne odkrycie w kościele w Karczewie. Barokowe malowidła ścienne
Podczas badań architektonicznych zostało dokonane niezwykłe odkrycie w kościele w Karczewie, gdzie odkopano fragmenty malowideł ściennych z XVIII wieku.
Wyjątkowe odkrycie w kościele w Karczewie
.W barokowym kościele pw. św. Wita w Karczewie, wzniesionym w latach 1732-1737, prowadzone są obecnie badania architektoniczne i konserwatorskie dofinansowane przez mazowieckiego wojewódzkiego konserwatora zabytków. „Podczas badań w kaplicy od strony północnej wybudowanej najprawdopodobniej na początku lat 40. XVIII w. odsłonięto fragmenty dobrze zachowanych polichromii przedstawiających iluzjonistyczny ornament. Trwają prace nad dokładnym rozpoznaniem malowideł przez zespół konserwatorów prowadzących badania” – przekazał mazowiecki konserwator.
Jak napisano na stronie internetowej parafii, w świetle ostatnich badań można przyjąć, że parafia w Karczewie powstała w XIII w. Pierwsze dokumenty pisane pochodzą z XVI w i mówią o kościele drewnianym wystawionym przez mazowiecką rodzinę Karczewskich herbu Jasieńczyk. Założyła ona wieś Karczewo stanowiącą część dóbr otwockich i zbudowała drewniany kościół pw. Świętego Bartłomieja i Świętego Wita.
Historia XVIII-wiecznej świątyni
.W 1548 r. za zgodą Zygmunta I Jan i Franciszek Karczewscy podnieśli osadę do godności miasta i nadali prawa chełmińskie (osada utraciła prawa miejskie w 1869 r. i odzyskała je w roku 1957). Około 1602 r. spłonął pierwotny kościół, postawiono wówczas nowy, prowizoryczny, drewniany. Gdy w 1603 r. na wizytację przybył biskup poznański Wawrzyniec Goslicki, kościół nie był jeszcze poświęcony.
Kościół murowany wzniósł kanclerz koronny Kazimierz Bieliński w roku 1632. Natomiast marszałek wielki koronny Franciszek Bieliński przebudował go w latach 1733-1737 (projekt przypisuje się Jakubowi Fontanie). Świątynię konsekrował biskup płocki Andrzej Załuski w 1733 r., w niedzielę po uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła. W roku 1704 do Karczewa na dwa dni przybywa król szwedzki Karol XII i Stanisław Leszczyński. Najstarszą częścią jest kaplica Karczewskich z 1541 r., dobudowana pierwotnie do świątyni drewnianej. Podczas pożaru miasta w 1865 r. kościół ponownie spłonął. Odbudowę finansowali ówcześni dziedzice – Kurtzowie.
Kościół parafialny w Karczewie ucierpiał w czasie wojny, ale wszystkie zniszczenia odbudowano i przywrócono mu pierwotny wygląd. Miasto Karczew w XVIII w. zasłynęło z jarmarków bydła. W czasie II wojny światowej stało się centrum wyrobów mięsnych dla stolicy, od XIX w. szczególnie bogato celebruje się tu uroczystość Bożego Ciała.
Stratyfikacja społeczna w starożytności
.Na temat nierówności społecznych w starożytnym świecie na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Carles LALUEZA FOX w tekście “Archeologia nierówności“.
“Tutenchamon za życia był mało znanym faraonem. Istnieją dowody na to, że pochowano go w pośpiechu. Trumna, w której znaleziono mumię Tutenchamona, została wykonana z litego złota i waży ponad 100 kg. Trudno sobie wyobrazić, jak imponujące musiały być pochówki tak potężnych władców starożytnego Egiptu, jak Cheops, Totmes III czy Ramzes II. Niestety, wszystkie one zostały splądrowane jeszcze w starożytności”.
“Wbrew powszechnemu przekonaniu większość archeologów powiedziałaby, że poszukiwanie skarbów nie jest ich głównym celem; chcą zrozumieć codzienne życie minionych cywilizacji. Mimo to skrajności – bajeczne bogactwa królów i trudna egzystencja zwykłych ludzi – pozwalają zrozumieć to, co można uznać za jeden z głównych celów archeologii: badanie ewolucji życia społecznego w starożytności”.
“Jedną z najbardziej oczywistych metod jest analiza składu inwentarzy grobowych. Bogate pochówki mogą jednak nie być nie tyle dowodem zróżnicowania społecznego, ile próbą zademonstrowania znaczenia i odrębności danej grupy w stosunku do innych. Rozwarstwienie społeczne może opierać się na bogactwie, ale także na osobistym prestiżu i władzy. Dlatego nie zawsze można ocenić różnice społeczne, porównując wyłącznie pochówki”.
.”Niektórzy archeolodzy próbowali zastosować zasady ekonomii do zbadania różnic społecznych i porównania danych z różnych miejsc. W badaniu kierowanym przez Samuela Bowlesa z Instytutu Santa Fe, opublikowanym w „Nature” w 2017 r., próbowano odpowiedzieć na to pytanie, stosując współczynnik Giniego – najczęściej używany do pomiaru nierówności dochodów – w odniesieniu do dużej liczby stanowisk archeologicznych, zarówno w Starym Świecie, jak i w obu Amerykach. Na liście stanowisk znalazły się takie miejsca, jak Çatalhöyük w Turcji, Pompeje we Włoszech i Teotihuacán w Meksyku; autorzy określili wymiary domów jako szacunkowe wskaźniki bogactwa tamtejszych społeczeństw” – pisze prof. Carles LALUEZA FOX.
PAP/WszystkocoNajważniejsze/MJ
