Teleskop Hubble’a wykonał obserwacje galaktyki spiralnej z poprzeczką w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki

Naukowcy za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a zobrazowali galaktykę spiralną z poprzeczką oznaczoną jako NGC 4394, znajdującą się w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki.

.Jak tłumaczą badacze z ESA, na obrazie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a widoczna jest galaktyka spiralna z poprzeczką znana jako NGC 4394. Jest ona oddalona o około 55 milionów lat świetlnych od Układu Słonecznego i znajduje się w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki. Galaktyka została odkryta przez astronoma William Herschel 14 marca 1784 roku. NGC 4394 należy do Gromady w Pannie i jest to galaktyka z aktywnym jądrem typu LINER.

.Zdaniem astronomów, galaktyki spiralne z poprzeczką, takie jak NGC 4394, to galaktyki spiralne posiadające jasny pas gwiazd, który wychodzi z ich centrum i przebiegających przez środek tych struktur. Ramiona spiralne tych galaktyk wydają się odchodzić od właśnie centralnej „poprzeczki”, podczas gdy w zwykłych galaktykach spiralnych niejako rozchodzą się bezpośrednio z jądra. Struktury tego typu naukowcy obserwują w około połowie wszystkich galaktyk spiralnych. Wpływają one zarówno na ruch gwiazd, jak i gazu międzygwiazdowego, a także oddziałują na ramiona spiralne. Droga Mleczna, w której znajduje się Układ Słoneczny, jest klasyfikowana przez badaczy właśnie jako galaktyka spiralna z poprzeczką.

Jak tłumaczą naukowcy, w centrum NGC 4394 znajduje się obszar zjonizowanego gazu znany jako LINER. Są to aktywne regiony, które wykazują charakterystyczny zestaw linii emisyjnych w swoich widmach — głównie słabo zjonizowane atomy tlenu, azotu i siarki. Chociaż galaktyki z aktywnym jądrem typu LINER są stosunkowo powszechne, badacze nadal nie wiedzą, skąd pochodzi energia potrzebna do jonizacji w nich gazu – zakładają, że może pochodzić z czarnych dziur w centrum galaktyk lub wzmożonego tempa formowania się gwiazd.

Warkocz Bereniki (łac. Coma Berenices) jest gwiazdozbiorem nieba północnego, 42. co do wielkości i był znany od starożytności. W połowie XVI w. uczynił go gwiazdozbiorem holenderski kartograf Gerardus Mercator. Jest widoczny w Polsce od zimy do lata, a liczba gwiazd widoczna w nim gołym okiem wynosi około 50. Najjaśniejszą gwiazdą konstelacji jest β Comae Berenices. Badacze twierdzą, że ten rejon nieba nie obfituje w gwiazdy, ale za to obecne jest w nim wiele galaktyk. Znajduje się w nim osiem obiektów z katalogu Messiera.

.Kosmiczny Teleskop Hubble’a, został wystrzelony na niską orbitę okołoziemską w 1990 roku i od tej pory pomaga naukowcom lepiej poznawać Wszechświat. Nie był on pierwszym teleskopem kosmicznym, ale jest jednym z największych i najbardziej wszechstronnych, przez co jest jednym najważniejszych narzędzi badawczych w historii ludzkości. Teleskop Hubble’a został nazwany na cześć astronoma Edwina Hubble’a. Space Telescope Science Institute (STScI) wybiera cele Hubble’a i przetwarza uzyskane dane, podczas gdy Goddard Space Flight Center (GSFC) kontroluje sam statek kosmiczny.

Oprac. EG