Unia Europejska z brakiem sukcesów w swojej polityce zagranicznej wobec Afryki - Josep Borrell
„Europa musi dokonać przeglądu swojej polityki zagranicznej w Afryce po zamachach wojskowych w krajach afrykańskich” – powiedział w czwartek Wysoki Przedstawiciel UE ds. Polityk Zagranicznej Josep Borrell podczas nieformalnego spotkania ministrów spraw zagranicznych UE w Toledo w środkowej Hiszpanii.
Brak sukcesów UE w Afryce
.W spotkaniu uczestniczy wiceminister spraw zagranicznych RP Wojciech Gerwel. W pierwszej części obrad w czwartek ministrowie SZ państw UE omawiają sytuację na Ukrainie z udziałem ministra spraw zagranicznych tego kraju Dmytro Kułeby, który przybył do Toledo. Druga część spotkania ma być poświęcona sytuacji w krajach Sahelu. W deklaracjach w czwartek rano Borrell przyznał, że polityka zagraniczna UE w Afryce „nie odnosi sukcesów”.
Przypomniał, że w ostatnich latach w krajach afrykańskich doszło do wielu wojskowych zamachów stanu; odnotowuje się także postępy grupy Wagnera w krajach Sahelu. W Toledo przebywają przewodniczący organizacji Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) Omar Touray oraz minister spraw zagranicznych Nigru Hassoumi Massoudou.
Wsparcie Unii Europejskiej dla ECOWAS
.Po wojskowym zamachu stanu w Nigrze 26 lipca UE poparła ECOWAS i wyraziła chęć podjęcia działań na rzecz przywrócenia demokracji w tym kraju. Nie sprecyzowała jednak, czy będzie się to wiązało z sankcjami gospodarczymi czy wsparciem dla interwencji wojskowej, po tym jak Burkina Faso ogłosiła zamiar wysłania wojsk do tego kraju – skomentował dziennik „El Mundo”. Na razie UE zawiesiła pakiet pomocowy dla Nigru w wysokości 17 mln euro. „Rozwiązanie problemów musi pochodzić od instytucji afrykańskich” – podkreślił Borrell. „El Mundo” zwraca uwagę, że Niger znajduje się nieco ponad 2.200 km od granicy Hiszpanii – pierwszej granicy z UE i NATO.
UE nie uznaje nowego rządu Gabonu, który przejął władzę siłą
.Unia Europejska odrzuca przejęcie władzy siłą w Gabonie i wzywa wszystkie strony do zachowania powściągliwości – poinformował w oświadczeniu szef unijnej dyplomacji Josep Borrell. „UE podziela poważne obawy co do sposobu zorganizowania i przeprowadzenia procesu wyborczego, poprzedzającego wojskowy zamach stanu. Jednak merytoryczny dialog zapewniający poszanowanie praworządności i praw człowieka, a nie siła, jest sposobem na zapewnienie poszanowania woli (obywateli) Gabonu” – napisał w oświadczeniu Josep Borrell.
Zamach stanu w Gabonie
.W Gabonie doszło do wojskowego zamachu stanu w celu odsunięcia od władzy prezydenta Ali Bongo, który po wyborach miał rozpocząć swoją trzecią kadencję. Rodzina Bongo rządzi w kraju od przeszło 56 lat. Ali Bongo przejął w 2009 roku władzę po swoim ojcu Omarze, który zaczął sprawować rządy w 1967 roku, siedem lat po uzyskaniu przez Gabon niepodległości. W środę rano wojskowi w Gabonie poinformowali, że dotychczasowy prezydent znajduje się w areszcie domowym. Wieczorem junta ogłosiła za pośrednictwem państwowej telewizji, że tymczasowym przywódcą kraju został generał Brice Oligui Nguema.
Pucze wojskowe w Afryce
.Kolejny w ostatnim okresie pucz wojskowy w Afryce (poprzedni miał miejsce 26 lipca w Nigrze) spotkał się ze stanowczymi reakcjami przywódców wielu państw i organizacji międzynarodowych. Swoje zaniepokojenie i sprzeciw wobec tego rodzaju działań wyrazili m.in. sekretarz generalny ONZ Antonio Guterres, rzecznik amerykańskiej Rady Bezpieczeństwa Narodowego John Kirby, rzecznik rządu Francji Oliver Veran, a także przedstawiciele organizacji afrykańskich takich jak ECOWAS oraz Komisja Unii Afrykańskiej.
Potencjał gospodarczy kryjący się w Afryce
.Na temat dużego potencjału ekonomicznego Afryki oraz kryjących się w niej bogactw takich jak surowce naturalne na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze Zyad LIMAM w tekście “Przebudzenie Afryki? Kapitał afrykański poza kontynentem wynosi około biliona dolarów“. Autor zwraca w tekście jednak uwagę, że wzrost gospodarczy Afryki nie przyczynia się do dużego wzrostu jakości życia większości Afrykanów, co ma związek m.in. z wielkim przyrostem demograficznym Afryki.
“Afryka lat 80. XX wieku i Afryka dzisiejsza to dwa różne kontynenty. Modernizująca się infrastruktura wraz z postępującą urbanizacją zmieniają styl życia mieszkańców kontynentu. Kobiety emancypują się. Młodzi przedsiębiorcy budują afrykański kapitalizm, często na bazie nowych technologii. Coś drgnęło. Ale daleko nam jeszcze do odrodzenia (hasło powtarzane na początku wieku) czy też obiecanego skoku cywilizacyjnego”.
“Spójrzmy więc realistycznie na te zapowiedzi o świetlanej przyszłości Afryki. Szacuje się, że PKB kontynentu w 2018 roku wyniesie około trzech bilionów dolarów (wiedząc, że statystyki afrykańskie nie do końca są wiarygodne). Cała Afryka, ze swoimi „gigantami”, czyli Nigerią, Egiptem i Republiką Południowej Afryki, ze swoimi możliwościami, bogactwem rozmaitych złóż, potencjałem rolniczym, krótko mówiąc, cała ta ogromna Afryka „ciąży” ciut więcej niż taki kraj jak Francja (67 milionów mieszkańców) i tyle samo co Niemcy (82 miliony mieszkańców). Taka jest rzeczywista siła ekonomiczna kontynentu”.
“Co jednak niepokoi, mimo twierdzeń o przebudzeniu bieda nie znika. Wzrost gospodarczy jest faktem, ale korzystają z niego jedynie ci, którzy i tak „już mają” (wielkie metropolie i miasta portowe, bezpośrednio powiązane z globalną gospodarką). Swoje robi również wysoki wskaźnik demograficzny”.
.“Gdy wyjedziemy z któregokolwiek z dużych miast, już po kilku kilometrach widzimy, że postęp nie dociera wszędzie. Że gaśnie światło, brakuje wody pitnej, panoszy się nędza. Różne badania szacują, że ponad pięćset milionów Afrykańczyków „żyje” poniżej progu ubóstwa, czyli za mniej niż dwa dolary dziennie. Dwieście milionów osób – za dwa – cztery dolary. Jest to ta osławiona „płynna klasa średnia”, którą bardzo niewiele dzieli od przepaści. Widać więc, że ponad siedemset milionów Afrykańczyków jest biednych lub bardzo biednych. Czyli 60% populacji kontynentu” – pisze Zyad LIMAM.
PAP/Grażyna Opińska/Łukasz Osiński/WszystkoCoNajważniejsze/MJ
