W Stambule odkryto tajne przejście podziemne sprzed 1500 lat

Podczas trwających wykopalisk w ruinach kościoła św. Polieukta w dzielnicy Saraçhane w Stambule, który został zniszczony w 1204 r. przez krzyżyowców, odkryto 1500-letnie przejście podziemne.

.Odkryto nieznane wcześniej przejście podziemne około 20 metrów od pobliskiego przejścia Haşim Işçan. Rzeźbione marmurowe bloki i płaskorzeźby w podziemnym przejściu, które zawiera mozaiki i kamienne intarsje, zrobiły wrażenie na badaczach, podaje portal Arkeonews.

Tajne przejście podziemne sprzed 1500 lat

.Mahir Polat, zastępca sekretarza generalnego gminy metropolitalnej Stambułu (IBB), stwierdził, że konstrukcja jest doskonałym przykładem architektury miasta, która przetrwała próbę czasu i gniew trzęsień ziemi. Zapytany co jest najbardziej zaskakującym aspektem odkrytego tajnego przejścia podziemnego, które liczy 1500 lat odpowiedział: „Dziesiątki wstrząsów przeszły przez te 1500 lat w Stambule, który obecnie zmaga się z ryzykiem trzęsienia ziemi. Ta konstrukcja przetrwała wszystkie te trzęsienia ziemi. Turcja powinna poznać tajemnicę tego miejsca i mieć o nim wiedz” – wyjaśnił Polat.

Zaskakująca trwałość konstrukcji w miejscu o wysokiej aktywności sejsmologicznej

.Polat zwrócił uwagę, że główna konstrukcja kościoła św. Polieukta została zniszczona, ale jej infrastruktura pozostaje nienaruszona. „Pamięć miasta o trzęsieniu ziemi jest również tutaj. Jeśli chcesz zobaczyć pamięć o trzęsieniu ziemi w Stambule, dobrym przykładem jest to, co wydarzyło się w dzielnicy Fatih” – dodał. Przypominając, że inżynierowie budownictwa i konsultanci naukowi, którzy specjalizują się w trzęsieniach ziemi, również pomagali w pracach wykopaliskowych prowadzonych przez gminę, Polat zapowiedział, że eksperci podzielą się również raportem dokumentującym trzęsienia ziemi, których ten obszar był świadkiem w przeszłości.

Bardzo trwała zaprawa Horasan

.Odnosząc się do innych przyczyn dlaczego tajne przejście podziemne okazało się tak trwałą i wytrzymałą konstrukcją stwierdził, iż ma to związek z zastosowaną specjalną mieszanką. „Bardzo ważne znaczenie miała zaprawa z mieszanką znaną jako zaprawa Horasan pochodząca z tego okresu. Wiemy, że jest ona ważna z punktu widzenia technologii tamtego okresu. Zbadaliśmy również próbki powierzchni konstrukcji, takie jak kamień, tynk i możliwe gips, w laboratorium, aby określić ich skład i archeometrię” – stwierdził archeolog. Podczas prac wykopaliskowych na tym terenie, oprócz posągu, ekipy odnalazły także 681 monet z brązu, wybite cegły, kawałki marmuru, ceramikę, lampy naftowe, szkło i metalowe artefakty.

Stratyfikacja społeczna w starożytności

.Na temat nierówności społecznych w starożytnym świecie na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Carles LALUEZA FOX w tekście “Archeologia nierówności“.

“Tutenchamon za życia był mało znanym faraonem. Istnieją dowody na to, że pochowano go w pośpiechu. Trumna, w której znaleziono mumię Tutenchamona, została wykonana z litego złota i waży ponad 100 kg. Trudno sobie wyobrazić, jak imponujące musiały być pochówki tak potężnych władców starożytnego Egiptu, jak Cheops, Totmes III czy Ramzes II. Niestety, wszystkie one zostały splądrowane jeszcze w starożytności”.

“Wbrew powszechnemu przekonaniu większość archeologów powiedziałaby, że poszukiwanie skarbów nie jest ich głównym celem; chcą zrozumieć codzienne życie minionych cywilizacji. Mimo to skrajności – bajeczne bogactwa królów i trudna egzystencja zwykłych ludzi – pozwalają zrozumieć to, co można uznać za jeden z głównych celów archeologii: badanie ewolucji życia społecznego w starożytności”.

“Jedną z najbardziej oczywistych metod jest analiza składu inwentarzy grobowych. Bogate pochówki mogą jednak nie być nie tyle dowodem zróżnicowania społecznego, ile próbą zademonstrowania znaczenia i odrębności danej grupy w stosunku do innych. Rozwarstwienie społeczne może opierać się na bogactwie, ale także na osobistym prestiżu i władzy. Dlatego nie zawsze można ocenić różnice społeczne, porównując wyłącznie pochówki”.

.”Niektórzy archeolodzy próbowali zastosować zasady ekonomii do zbadania różnic społecznych i porównania danych z różnych miejsc. W badaniu kierowanym przez Samuela Bowlesa z Instytutu Santa Fe, opublikowanym w „Nature” w 2017 r., próbowano odpowiedzieć na to pytanie, stosując współczynnik Giniego – najczęściej używany do pomiaru nierówności dochodów – w odniesieniu do dużej liczby stanowisk archeologicznych, zarówno w Starym Świecie, jak i w obu Amerykach. Na liście stanowisk znalazły się takie miejsca, jak Çatalhöyük w Turcji, Pompeje we Włoszech i Teotihuacán w Meksyku; autorzy określili wymiary domów jako szacunkowe wskaźniki bogactwa tamtejszych społeczeństw” – pisze prof. Carles LALUEZA FOX.

Arkeonews/WszystkoCoNajważniejsze/MJ