Wrony - ptaki o mądrości porównywalnej z trzyletnimi dziećmi

Wrony mogą nauczyć się wybierania tych symboli, których dziobanie daje większe prawdopodobieństwo uzyskania nagrody – informuje pismo „Current Biology”.

.Zespół Melissy Johnston z Uniwersytetu w Tybindze (Niemcy) nauczył dwie wrony siwe (Corvus corone), aby dziobały dziewięć różnokolorowych symboli w celu otrzymania nagrody: małej pastylki pokarmu lub porcji robaków.

Wrony a rozróżnianie symboli

.Dziobnięciu każdego symbolu odpowiadało inne prawdopodobieństwo otrzymania nagrody – od 10 do 100 proc. Wrony miały możliwość wyboru między dwiema opcjami: na przykład zielone kółko z 90-proc. szansą na otrzymanie nagrody i niebieski kwadrat z 70-proc. szansą. Nie było złych wyborów, po prostu mniej lub bardziej optymalne. Wkrótce wrony nauczyły się wybierać symbole, które dawały im największą szanse wygranej. Oznacza to, że są w stanie podejmować decyzje na podstawie prawdopodobieństwa otrzymania nagrody – to tak zwane wnioskowanie statystyczne, rzadko spotykane u gatunków innych niż ssaki naczelne.

Wrony rozumieją koncept prawdopodobieństwa?

.Obie wrony dziobały symbole dające najwyższe prawdopodobieństwo otrzymania nagrody ponad siedem razy na 10. W drugiej części eksperymentu kształty z mniejszym prawdopodobieństwem wygranej były pokazywane częściej. Chociaż wrony mogłyby dziobać je więcej razy i dostawać tyle samo pożywienia, nadal wybierały symbole dające większe prawdopodobieństwo otrzymania przekąski.

„Wiedziały, że chociaż te symbole pokazywano rzadziej, były bardziej wartościowe – powiedziała Johnston. – Sugeruje to, że wrony są w stanie wykorzystać ograniczone informacje o prawdopodobieństwie wystąpienia czegoś i zastosować je w nowej sytuacji, aby zmaksymalizować możliwość otrzymania nagrody”. Podczas testów przeprowadzonych miesiąc później wrony podejmowały decyzje o dziobaniu kształtów dających większe lub mniejsze prawdopodobieństwo wygranej w tym samym tempie.

Niezwykła inteligencja wron

.Dalsze badania mogłyby wyjaśnić, jak radzą sobie wrony, jeśli chodzi o zapamiętywanie informacji dotyczących prawdopodobieństwa w prawdziwym świecie – na przykład czy mają 60 proc. szans na znalezienie pożywienia poprzez żerowanie w jednym miejscu, w porównaniu do 30 proc. szans w innym miejscu, gdzie ich szanse zależą również na przykład od deszczu.

Nie jest to pierwsze ani jedyne badanie wskazujące na niezwykłe zdolności poznawcze krukowatych, charakterystyczne przede wszystkim dla ssaków naczelnych. Z wcześniejszych prac wynika na przykład, że wrony mogą rozumieć pojęcie zera jako wielkości liczbowej (większość ludzkich dzieci nie uczy się tego przed ukończeniem trzeciego roku życia).

Zachowania ratownicze u zwierząt

.Na temat zachowań altruistycznych i ratowniczych u poszczególnych gatunków zwierząt na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Ewa J. GODZIŃSKA w tekście “Czego możemy nauczyć się od zwierząt?“.

“Ważną podkategorią ryzykownych zachowań altruistycznych są tak zwane zachowania ratunkowe, czyli przychodzenie z pomocą konkretnym osobnikom, które znalazły się w niebezpieczeństwie. W r. 2002 polscy badacze Wojciech Czechowski, Ewa J. Godzińska i Marek Kozłowski zainicjowali współczesne badania takich zachowań, opisując, jak robotnice trzech gatunków mrówek ratują towarzyszki atakowane przez drapieżne larwy mrówkolwa. Szerokie spektrum zachowań ratunkowych zostało też opisane u wielu innych gatunków mrówek i u licznych kręgowców, takich jak różne gryzonie i naczelne, słonie, mangusty, psy, dziki, walenie i niektóre ptaki. W badaniach tych obserwowano i analizowano nie tylko przychodzenie z pomocą osobnikom zaatakowanym przez drapieżnika, lecz również pomoc w uwalnianiu się z różnych naturalnych i sztucznych pułapek”.

“Ofiarność i gotowość do angażowania się w ryzykowne akcje na rzecz innych osobników nie jest naiwnością, lecz ważnym przystosowaniem. Jest tak dlatego, że dla każdego osobnika ważniejsze od indywidualnego przeżycia jest tzw. dostosowanie łączne, czyli łączna zdolność do przekazania swoich genów kolejnym pokoleniom, niezależnie od tego, czy są one ulokowane w jego własnym ciele, czy też w ciałach innych osobników. Jedną z najważniejszych form altruizmu jest więc nepotyzm, czyli działania przynoszące korzyść krewnym altruisty. Drugim ważnym czynnikiem decydującym o opłacalności zachowań altruistycznych jest gotowość ich beneficjentów do odwzajemniania uzyskanych przysług”.

.”Ofiarność i rycerskość podobają się płci przeciwnej. Zwierzęta mogą jednak zachowywać się w sposób altruistyczny także z innych powodów. Ryzykowne zachowania altruistyczne stanowią bowiem sygnał wysokiej jakości osobnika i w związku z tym mogą przynosić mu korzyści poprzez podnoszenie jego atrakcyjności dla płci przeciwnej. Zjawisko to zostało dobrze udokumentowane między innymi przez długoletnie badania zachowań dżunglotymali arabskich. Ptaki te uprawiają lęgi zespołowe, w których osobniki podporządkowane nie mają bezpośredniego dostępu do rozrodu, lecz pełnią funkcję pomocników pomagających w wychowywaniu potomstwa osobników dominujących. Dżunglotymale odstraszają wrogów naturalnych, w szczególności jadowite węże, stosując wobec nich tak zwane nękanie, czyli celowe przybliżanie się do intruza i konfrontację z nim. Nękanie węży to niesłychanie ryzykowne zadanie. Jednak tylko te ptaki, które nie stronią od udziału w takich odważnych akcjach, mogą zdobyć tak zwany prestiż społeczny, bez którego nie są w stanie uzyskać dostępu do rozrodu. W związku z tym nawet osobniki dominujące, które uzyskały już dostęp do rozrodu, konkurują aktywnie z osobnikami podporządkowanymi o możliwość pełnienia niebezpiecznej funkcji strażnika. Uwaga: różnica pomiędzy walką o dominację i poszukiwaniem prestiżu społecznego polega na tym, że w pierwszym przypadku osobnik rywalizuje z członkami tej samej grupy społecznej, a w drugim walczy z zewnętrznymi wrogami swojej grupy, by w ten sposób obwieścić swoją wysoką jakość i stać się atrakcyjnym kandydatem na partnera do rozrodu” – pisze prof. Ewa J. GODZIŃSKA.