XXV Dzień Islamu w Kościele Katolickim pod hasłem "Ugasić ogień wojny i zapalić światło pokoju"

Pod hasłem „Chrześcijanie i muzułmanie: ugasić ogień wojny i zapalić światło pokoju” odbędzie się 26 stycznia w Kościele katolickim w Polsce XXV Dzień Islamu. Centralne obchody odbędą się w Katowicach.

Od kiedy obchodzony jest Dzień Islamu?

.Dzień Islamu w Kościele katolickim w Polsce obchodzony jest po zakończeniu Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan – 26 stycznia. Służy on przezwyciężaniu niechęci i uprzedzeń między chrześcijanami a muzułmanami.

Temat obchodów rokrocznie wyznacza przesłanie skierowane do muzułmanów przez Papieską Dykasterię ds. Dialogu Międzyreligijnego na zakończenie miesiąca postu, ramadanu. W tym roku to: „Chrześcijanie i muzułmanie: ugasić ogień wojny i zapalić światło pokoju”.

W przesłaniu podkreślono, że „nie ma świętych wojen, tylko pokój jest święty.” „Potępienie i odrzucenie wojny musi być jednoznaczne”, ponieważ „na wojnie traci każdy” – czytamy.

Wskazano również na potrzebę formułowania ludzkich sumień do „szacunku wobec bezwzględnej wartości życia każdej osoby oraz jej prawa do nienaruszalności cielesnej, bezpieczeństwa i godnego życia”. Jak oceniono, przyczyni się to do „potępiania i odrzucenia wojny”.

Autorzy przesłania zaapelowali o połączenie wysiłków, aby „ugasić płomienie nienawiści, przemocy i wojen, a zamiast tego zapalić delikatny kaganek pokoju, czerpiąc z zasobów, jakie obecne są w bogactwie naszych ludzkich i religijnych tradycji”.

Centralne obchody XXV Dnia Islamu odbędą się w niedzielę 26 stycznia 2025 r. w Katowicach. W programie m.in. wkład prof. Agaty Skowron-Nalborczyk, dwugłos chrześcijańsko-muzułmański, odczytanie fragmentów Ksiąg Świętych – Biblii i Koranu oraz modlitwa muzułmańska „du’a” i chrześcijańska modlitwa wiernych zakończona „Ojcze nasz”. Na koniec uczestnicy przekażą sobie nawzajem znak pokoju.

Zgodnie z decyzją Konferencji Episkopatu Polski, Dzień Islamu w Kościele katolickim w Polsce obchodzony jest od 2001 r.. Organizację ogólnopolskich obchodów powierzono Radzie Wspólnej Katolików i Muzułmanów i Komitetowi ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego KEP.

Rada Wspólna Katolików i Muzułmanów istnieje od 13 czerwca 1997 r. Powołano ją podczas międzyreligijnego spotkania w ramach Dni Tatarów w Warszawie. Współprzewodniczącym ze strony katolickiej jest prof. Agata Skowron-Nalborczyk, współprzewodniczącym ze strony muzułmańskiej jest Krzysztof Mucharski. Sekretarzem generalnym jest Grzegorz Olszewski.

Zmiana w jednej z najważniejszych polskich metropolii 

.To okazja do wprowadzenia nowych priorytetów, takich jak troska o ekologię, sprawiedliwość społeczną czy większe zrozumienie dla problemów młodych ludzi. W Warszawie jak w soczewce widać, jak zmieniło się polskie społeczeństwo. I trudno pozbyć się wrażenia, że dla papieża odpowiedzią na tę zmianę – niezależnie od szerokości geograficznej w Polsce – jest właśnie biskup Adrian Galbas.

Ta papieska nominacja wpisuje się też w szerszy obraz zmiany Kościoła w Polsce. Kardynał Kazimierz Nycz przez lata pełnienia funkcji metropolity warszawskiego zyskał bowiem uznanie jako autorytet nie tylko w sferze religijnej, ale i społecznej. Jego zaangażowanie w rozwój dialogu międzykulturowego, troska o obecność Kościoła w życiu publicznym oraz wspieranie inicjatyw charytatywnych przyniosły warszawskiej metropolii znaczące zasługi. Ostatni wywiad, na którego zaskakująco otwartą formę mamy w końcu odpowiedź, przyniósł wiele dobrego. Trudno nie wspomnieć, że kardynał Nycz był też jednym z tych liderów Kościoła, który skutecznie angażował wiernych i duchowieństwo w inicjatywy pomocowe, szczególnie te związane z migracją i pomocą dla najuboższych. Odchodząc z metropolii warszawskiej, pozostawia abp. Adrianowi Galbasowi interesujące pole do pracy; wiele już zasiano, jest co zbierać, ale warto też zastanowić się nad tym, co z tego zachować, a co nowego wprowadzić.

„W nominacji nowego arcybiskupa warszawskiego zaskakująca jest jeszcze jedna kwestia: mimo że w polskim Kościele generalnie trwa wymiana pokoleniowa, liczba chętnych do przyjęcia biskupich nominacji jest zdecydowanie mniejsza niż w poprzednich dekadach. I właśnie ta najnowsza papieska nominacja jest tego przykładem – abp Galbas objął w końcu metropolię katowicką zaledwie dwa lata temu. Czyżby więc część duchownych, którzy mogliby objąć ważne funkcje w hierarchii, rezygnuje z tego zaszczytu? Krótka ławka, ktoś powie, a ja dodam, że robota to arcywymagająca. Czy to z powodów osobistych, czy zawodowych, nie przyjmować tej odpowiedzialności, która wiąże się z wieloma wyzwaniami, nie jest wcale sprawą tak prostą, jak mogłoby się wydawać. Niewątpliwie Kościół w Polsce potrzebuje pracy organicznej, u podstaw, tam, gdzie pasterze mogą poczuć zapach swoich owiec. Obejmuje to nie tylko kwestie duszpasterskie, ale i zmierzenie się z trudnymi tematami, jak zmniejszająca się liczba wiernych w wielu diecezjach, potrzeba odzyskania zaufania do Kościoła w obliczu skandali i problemów wewnętrznych czy nawet nowa organizacja ekonomiczna, finansowa i zarządcza w wielu diecezjach. Co tu dużo gadać, praca biskupa to dzisiaj jedna z najtrudniejszych posług i jeden z najtrudniejszych zawodów. Osobiście nie życzę nikomu z zaprzyjaźnionych księży” – pisze w swoim artykule Michał KŁOSOWSKI, zastępca Redaktora Naczelnego „Wszystko co Najważniejsze„.

Artykuł dostępny na łamach Wszystko co Najważniejsze: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/michal-klosowski-ciche-przemeblowanie-episkopatu-polski/

PAP/WszystkocoNajważniejsze/MB